بدرود حمزه، دانش آموز زبده و ممتاز دبیرستان 25شهریور بهبهان که سرآمد بودی و رئیس کازرونی دبیرستان بازیگوشیهای شیرینت را بخاطر نمونه و ممتاز بودنت بدیده اغماض مینگریست و نحوه "وُلُوی" گفتن معلم عرب تبار زبان انگلیسی مان موجب سرگرمی و مسرت و تکیه کلام همکلاسی ها بود. بعد از پایان دوران دبیرستان و آغاز انقلاب، موفق به دیدارتان نگشتیم اما شوخ طبعی و بازیگوشی های خاص و شیرین و زبده و ممتاز بودنت فراموش ناشدنی بودند. افسوس که شیرینی لحظه های خوش انقلاب را عده ای برایت برنتافتند و با بینشی محدود و کم افق، زندگی و عشق و عاشقانه هایت را منطبق بر چهارچوب تنگ اندیشه شان نیافتند و بر تو بسی ناروائی ها و عزلت و غربت باریدن گرفت. اما حمزه با ذهن واستعداد خارق العاده و توانایی بی نظیر و شکست ناپذیرش تسلیم حوادث نمیگشت و تلاش های علمی و فرهنگی را علیرغم همه ناروایی پیش برد و وجود توانای خود را نشان داد و مدارج علمی و فرهنگی را طی نمود . در دنیای یکه تازی بی هنران،حمزه شایسته جایگاهی بسی والاتر بود . حمزه بسی ناروایی دید، ملامت ،عزلت و غربت کشید . گذشت زمان و آموخته های روزگار عظمت این فرزند راستین استانمان را بر قلب مردم ماندگارتر خواهد کرد . یادش را با شعر برادرش گرامی میداریم :

هر چی ایگم بیخیالش ، بیخیالش نی ترم تا ای یا من خاطرم خرص ل زلالش نی ترم