پس از برگزاری گردهمایی برای توسعه چرام در اواخر اردیبهشت که با شرکت جمعی از مدیران و نمایندگان محترم مجلس دهم همراه بود، فضای خبری استان تحت شعاع قرار گرفت. حضور نماینده هم استانی تهران در کنار نماینده مستقل کهگیلویه از نقاط خبرساز این جلسه بود. اما مهم تر از همه گزارش حبیبی از مدیران ارشد مدیریت منابع آب کشور و مدیر کل پیشین امور آب استان از ناکام ماندن پروژه سد کلات در دوره های نمایندگی موحد بود. نوشتاری در این زمینه در سایت استان منتشر شد که از صدر تا ذیل رویکرد تخریبی و نه انتقادی داشته و نوک پیکانش حبیبی را نشانه رفته است. در ادامه به چند مورد از اتهامات مطرح شده باتوجه به وقوف بر موضوع مطروحه پاسخ خواهم داد.

در مقدمه موضوع به “جنگ رسانه ای با حمایت اتاق فکر جریانی خاص به قصد تخریب موحد” اشاره شده که به قصد کسب منصب و قبای نمایندگی دوره بعد از طرف حبیبی اشاره شده است. اینکه حبیبی از نقد کارشناسی پروژه کلات به فکر کدام منصب است جای سوال دارد؟مگر از معاونت فعلی در مدیریت منابع آب ایران به جز ریاست، سمتی بالاتر از آن وجود دارد؟جنگ رسانه ای به چه معناست و آیا در همین سایت استان جز نوشته تخریبی شما مطلبی در تایید گفتار حبیبی و تخریب موحد به چشم می خورد؟ عبور از سردار در حالیکه یک روز از مجلسی شدن ایشان میگذرد با چه منطقی در ذهن حبیبی خطور می کند؟ از یک نماینده یک روزه در مجلس چه منصبی به حبیبی با سال ها سوابق مدیریتی کلان می رسد؟

در بند دیگر از نبش قبر این موضوع توسط حبیبی و انگیزه این یادآوری سخن به میان آمده است. نقد و افشای هر عمل و رویدادی که برای مردم خسارت به بار آورده در هر زمان و از زبان هر فرد ولو اینکه صاحب نظر هم باشد فعلی درست است. در بند دیگر نویسنده پتک اتهام “خانه احزاب” به جای “اداره کل” را بر سر حبیبی فرود آورده و پرسیده شما خود چه کرده ای به جز کار سیاسی در اداره متبوع ات و لاجرم به دلیل عدم کفایت عزل شدی…در خانه احزاب به خودی خود چند ماهی است با وجود محدودیت های فراوان گشوده شده است حال آنکه حبیبی به فن سالاری که کمتر در قید سیاست بوده، شهرت دارد. اگر انفصالی هم رخ داد به سبب ارتقا برای مسولیتی سترگ تر بوده، لذا عزلی رخ نداده است که ناشی از بی کفایتی بوده باشد. در بند دیگری سخن از تفرقه افکنی حبیبی بین دو فرد سخن به میان آمده و از آیات قرآن کریم استفاده شده که نه تنها اتهام که بی اخلاقی آشکار است و در قرآن کریم آیات دیگر به وفور دروغ گویان، افترازنندگان و بدگویان را مورد لعن و نفرین خود قرار داده است که شایسته است نویسنده آن تخریب نامه به آن ها نیز نظر کند. در موارد دیگر نیز بی اخلاقی های فراوان و تهمت و تخریب فراوان یافت می شود. از آن جمله که حبیبی برای پست هر کاری می کند. پاسخ به این بخش بیشتر به طنز می ماند چه، حبیبی سال هاست قبای مسولیت های کلان به تن دارد و بی نیاز از پست. در مورد استخدام در دوران ایشان نیز باید گفت اگر استخدامی هم صورت گرفته شرکت خصوصی نبوده و تخریب چیان در کمین حاضر… جای سخن اگر بود به ده سال بعد موکول نمی شد. ذکر نام موحد و هواخواهی ایشان در سراسر نوشته به تعصب می ماند و ارتزاقی احتمالی از منبع نام ایشان به چشم می خورد. لذا در این فقره سخن به میان آوردن ضروری نیست و بهترین داور “مردم” خواهند بود. در پایان باید گفت پاسخ به نوشته ای سراسر اتهام و تخریب فقط بواسطه دفع بلاست و عدم تکرار بی اخلاقی در جامعه. توجه به این نکته ضروری است که نباید دست تخریب چیان را باز گذاشت و چشم های باز جامعه بهتر است از اصرار برخی بر تهمت و تخریب نابحق و ناعادلانه در رسانه ها علیه افراد و اقشار مختلف، با قلم برگرفتن عرصه را بر آن ها تنگ گردانند.