بلوط یادگار جغرافیای کهنم ، گواهی می دهد ، سوگند می خورد به تاریخم ، به ایستادگی چندهزارساله ی نیاکانم ، به مویه دایه های داغ فرزند برگرده خویش... آری ؛ بلوط سخت چون سنگ است ، بیگانه از واژه سقوط است بلوط ریشه در هویت ، تاریخ و فرهنگ ما زده است ، بلوط آمیخته در آداب ماست ، بلوط با تمام مسائل ریز درشت تاریخ مان گره خورده است ، بلوط درد آشنای تمام لحظه های ملال آور و تلخ این مردم است ، بلوط یادگار جاودانی از وارثان این سرزمین است ، بلوط تنها یک درخت نیست ، بلوط پشتوانه مردمش در کنار تمام درد ها ، رنج ها ، مشقت ها بود و همواره ماوای امیدشان بود .

حال در چنین روزهای که با درخت کاری جان تازه ای به طبیعت می بخشیم و آماده ورود بهار دل انگیز به اِیوان زندگیمان هستیم ، و آمدن بهار را با همه عطر بویش به نیکی می پنداریم و دل به طبیعت به همه شگرفیهایش می بندیم ولی هنوز در این فضای نو وتازه بوی کهنه افکار مسولین حال خوش طبیعت را ناخوش می کند . مسولینی که نمی خواهند بپذیرند که جامعه ی ما دلخوش به همین طبیعت هستند ، مسولینی که نمی خواهند بفهمند که سرمایه ملی ومنطقه ای ما همین بلوط است ، مسولینی که بعد از وقوع حادثه دل می سوزانند .

متاسفانه تبر بی توجهی بی خردی و بی مسولیتی آنقدر با قدرت بر قامت بلوط می کوبد که قلب هر انسانی ، جانداری ، پرنده ای را به درد وا می دارد ، مسولینی که این سرمایه ملی را قربانی سهل انگاری و بی توجهی خود کرده اند ، رویدادی که هرساله به وسعت چند صد هکتار بلوط را در خود به زوال می کشاند ، همه ما به این قصه پر غصه عادت کرده ایم‌ و با آن آشناییم .

از یاد نبریم ؛ که این سرمایه ملی متعلق به همه ی نسلهای این سرزمین است ، و با بهره برداری واستفاده نا صحیح از آن به آیندگان لطمه نزنیم و موجبات دلخوری فرزندان شایسته این منطقه نشویم چرا که چوب بی کفایتی مسولان به احساس و عاطفه فرزندانمان هم سرایت می کند و حاصلی جز یاس و ناامیدی برایشان نیست .

ولی گاهن در این فضای بی مسولیتی جای خالی جنگلبانی وظیفه شناس ، فداکار ، مسولیت پذیر ، قانون مدار خالیست جنگلبانی که با قلب سبز و نگاه زلال و دستان تنومندش نگهدار ((بلوط )) بود . زنده یاد مهندس هوشنگ نادری فرمانده دلیر یگان حفاظت منابع طبیعی بویراحمد که جای خالی اش با تاثر و تاسف حس می شود ، مردی که قلبش برای نگهداری از جنگل می تپید و با طبیعت انس می گرفت ، مردی که جانانه در راه حفاظت و حراست از این سرمایه ملی جانش را نثار نمود .

نام مرحوم مهندس نادری با اقتدار بر قامت بلوط کهنسال این منطقه آویخته شد تا درس مسولیت پذیری برای ما ، و وظیفه شناسی و قانون مداری برای مسولین باشد و با بی تفاوتی این عنصر حیات بخش را از خودمان سقط نکنیم و با عشق علاقه و اشتیاق از حفظ ونگهداری از آن کوتاهی نکنیم .

بیاد داشته باشیم ؛ که این رویداد اسفناک همه ساله نگار طبیعت را به یکباره فرو می ریزد و ریشه این هویت ملی را از بیخ می سوزاند ، تا تاملش برای ما و افسوسش برای نسلهای بعد از ما باشد قصه ای که تمامی ندارد مگر با اراده دلسوزانش .......