درک عینی و انضمامی مردم فهیم شهرستان بهمئی، از آن ایدئولوژی انقلابی، با به تصویر کشیدن اتحاد مستضعفین حول پیگیری مسائل حیاتی جامعه، سیاست بازان کهنسال را بار دیگر به دردسر تحلیل های غلط انداخته است. دو شخصیت استانی که در این زمینه سعی کرده اند، یک نگاه سیاسی را بمیرانند یا زنده کنند، شاید در ظاهر مقابل هم قلم زده باشند، اما این تقابل ساختگی، برامده‌ی از درک اندک آنها از تئوری های اساسی حکومت و عقب ماندگی سیاسی است. آیا معیار سنجش هر دو یک توهم ذهنی مشترک نیست؟ یکی تیغ برداشته و گردن می زند، دیگری هم تیغ به دست است اما معتقد است فرصت گردن زدن هنوز نرسیده است، شاید هم این تیغ با منافع سیاسی باید فرود بیاید. در واقع یکی مصداق مورد نظر را مقابل فهم مشترکشان و دیگری آن را کنار، همراه و یار همان فهم می داند، و چنانکه کسی حتی اختلاف نظری با این نگاه داشته باشد لایق مرگ سیاسی است، اگر هم نداشت که علی الحساب زنده بماند، بنابراین هیچکدام از این دو بزرگوار معتقد به فهم مردم، حضور مردم، آزادی اندیشه در قالب معارف اسلامی، آزادی بیان، حقوق مردم، گفتگو و همراهی ملت با حکومت و رهبری نیستند و گویا لذت می برند از اینکه مردم را بی عقل، رهبری را جدای از مردم و خود را تنها واسطه و درک کننده ی خواسته های حکومت و رهبری بدانند.

دائما باید یادآوری شود که معیار سنجش در حکومت اسلامی، مبانی عمیق انسانی است که هم راستای با فطرت مردم، شکوفا کننده‌ی اندیشه‌ها، ارتقاع دهنده‌ی فهم‌ها و محرک حضور مستضعفین در صحنه‌ی تصمیم گیری‌ها و نظارت‌هاست نه آن خط‌کش ساخته و پرداخته‌ی توهمی که با آن مردم و حکومت اسلامی را جدای از هم و بلکه مقابل هم قرار می دهند. در حالی که حکومت لحظه به لحظه بخشی از مشروعیت خود را از ملت می گیرد، شما چگونه شخصیت‌های سیاسی را بدون توجه به مردم با نگاه و درک اشتباهتان می‌کُشید و زنده می کنید؟ شما به چه حقی خود را تعیین کننده یا درک کننده‌ی این معادلات می دانید؟ شما به کدامین حق فهم خود را از حکومت و رهبری، فرای فهم مردم که حکومت و رهبری نماینده و برگزیده‌ی آن است می دانید؟

البته به راحتی می توان چندین مثال بیاوریم و حرف آقایان را به صورت مصداقی هم نقد و رد کنیم و نشان دهیم چقدر ساده انگارانه نوشته‌اند، اما از حوصله‌ی این مقاله بیرون است چرا که هدف تنها مطرح کردن تذکری برای پیروی از ملت در راستای مفاهیم و نگاه اصیل انسانی اسلامی بود، نه حرکت در پازل دعوای سیاستزدگی و ضد مردمی این بزرگواران.