مدت هاست، مردم ما شاهد گزارش های سازمان تعزیرات، صنعت و معدن و تجارت، بازرسی ادارات، بازرسی استانداری، سازمان بازرسی و... هستند که در فلان سال، این تعداد متخلف را به این مقدار جریمه کردیم وچنین کردیم وچنان کردیم و... مثال : فردی به مغازه ای ، شرکتی، و...مراجعه می کند و قالب پنیری را دو برابر قیمت مصوب، می خرد. فروشنده اقدام به شکایت می کند. فلان سازمان مربوطه، ده برابر قیمت قالب پنیر، مغازه دار را جریمه می کند. خریدار هم با کینه و اردوکشی و دشمنی فروشنده مواجه است. یعنی غیراز گرفتاری شکایت و رفت و آمد به نهادهای بازرسی، از طرف مغازه دار و بستگانش تهدید و... می شود . اما، بعداز انجام مراحل قانونی، مابه التفاوت قیمت پنیر و هزینه های شکایت، دادرسی، رفت و آمد و... را دریافت نمی کند..... پس از این، چه اتفاقی می افتد، افراد جامعه، تصمیم می گیرند که دست از شکایت، بردارند و مسئولیت اجتماعی خود را به خاطر دردسرهایش، کنار بگذارند. مقصر اصلی این بی تفاوتی در جامعه ما، قانونگذاران محترم هستند.... مدت هاست، می شنویم که فلان کس چند هزار ریال، اختلاس کرده است، نتیجه دادگاهی و اجتماعی اش، انتشار علایم اختصاری ح،ف ، ب، ز و... است . با این پیش فرض که بابک زنجانی اعدام شود، چه سودی به حال بنده مال باخته دارد؟ چه سودی به حال فلان کارمند دارد که به علت بدهکاری دولت، حقوقش پرداخت نمی شود؟ این تکنیک و این روش، روش برطرف کردن علت نیست. روش توجه به معلول و پرداختن به معلوم علت است. یعنی روشی منفعل و پسا فعالی در حادثه است. هلال احمر بعد از حادثه ای اجساد وجانباختگان را، به بیمارستان منتقل می کند، اتفاق ، علت اتفاق چگونگی جلوگیری از تکرار مجدد اتفاق، ربطی به نهادهای زیربط دارد که در صحنه حاضر نمی شوند. این روش، افراد جامعه را از سیستم مأیوس می کند و ناکارآمدی سیستم را به ذهن تداعی می کند. رسانه های بیگانه هم، به اندازه کافی سوژه برای تمسخر ملت ایران، پیدا می کنند. مردم ما هم، الحمدالله، ید بیضایی در تمسخر و تحقیر خودشون دارند و دایم فرهیختگی مردم ژاپن و... را به رخ همدیگر می کشند که مردم ژاپن چنین و چنانند. جنگل های سویس و فنلاند و دانمارک و فلان کشور تمیز و جنگل های شمال، آلوده و کثیفند. یک نفر از همین مردم، از خودش نمی پرسد که مگر در کشور سوییس، دولت جنگل ها را تمیز می کند؟ در هرجایی که نظافت و زیبایی هست، مردم رعایت می کنند و زباله نمی ریزند و ربطی به دولت ندارد. اما در سیستم معیوب، دولت وملت ما، مردم منتظرند، دولت فرهنگ سازی کند تا مردم رعایت کنند و دولت منتظر است، ملت صاحب فضیلت شوند تا آنها بتوانند، مدیریت کنند. سیستم معیوب، تکنیکی معیوب و موقتی را برای حل مسئله در پیش گرفته است. متاسفانه دولت محترم، به عوض اینکه خود را خادم ملت بداند و در صدد هماهنگی با آنان باشد، می خواهد قدرت بروکراسی خود را به مردم تحمیل کند. هر کسی، هرچیزی بخواهد، هر مطالبه ای داشته باشد، وارد یک سیستم بروکراسی پیچیده و استعلامات متعدد و مشروط می شود و مردم ، دایما از این اداره به اداره دیگر، برای گرفتن استعلامات قانونی در رفت و آمدند. جهاد کشاورزی از اداره راه، استعلام می کند، اداره راه از اداره برق، اداره برق، از جهاد کشاورزی و همه با هم از اداره مالیات، منابع طبیعی و.... استعلام می کنند. هر درخواستی بعداز گذشت چند ماه، تبدیل به پرونده قطوری شده و عده ای در ادارات مسئول بایگانی و نگهداری از پرونده ها و استعلامات هستند. جالبترین نکته این است که استعلامات، دایما، باید به روز بشوند و مدیران جدید، در موردشان، اظهار نظر کنند.... صنعت ومعدن می گوید، فلان اداره مسئول نرخ گذاریست، استانداری می گوید، صنعت ومعدن مسئول نرخ گذاریست، بازرسی می گوید، باید فلان اتفاق، پیش بیاید تا ما دخالت کنیم و این سیکل معیوب، موجب سردر گمی و اتلاف وقت مردم می شود. یک نهاد و سازمانی که فقط برای یک بار، بگوید ما متولی ، پاسخگو و مسئولیم و از مردم پوزش می طلبیم، وجود ندارد. بسیاری از مسایل مملکت ما، ما را به یاد مسئله فلسفی دو قرن قبل از میلاد می اندازد، اگر الف و ب و ج ، هرکدام منتظر حرکت دیگری باشند، و حرکت هر کسی مشروط به حرکت دیگری باشد، هرگز حرکتی صورت نخواهد گرفت. ظاهرا ما ایرانی ها، فوتبالیست هایی حرفه ای هستیم، همه از کودکی یادگرفتیم، توپ را در زمین دیگران بیاندازیم و مردم را به همدیگر، پاس بدهیم. لطفا دست از پاس دادن های رفع مسئولیتی برداریم ویکبار، مسئولیت کارمان را به عهده بگیریم.