افتونیوز؛ یک روز به اسم «جمنا» و یک روز به اسم «شورای ائتلاف» سعی می‌کنند میان طیف‌های مختلف وحدت درونی ایجاد کنند، اما هربار تیرشان به سنگ می‌خورد و تا به حال موفق نشده‌اند بین نیروهای خود وحدت ایجاد کنند. درواقع بیشترین ضربه را همیشه از همین سمت در انتخابات خورده‌اند. در این دوره از انتخابات مجلس شورای اسلامی که در اسفندماه برگزار شد اصولگرایان در نبود رقیب خود توانستند همه نیروهای خود را به بهارستان بفرستند، اما باز هم در دادن یک لیست مشترک چالش‌های فراوانی داشتند. حالا هم که مجلس یازدهم را به طور کامل در اختیار گرفته‌اند درگیر دعواهای درونی بر سر ریاست‌ آینده مجلس و تقسیم‌بندی کمیسیون‌ها شده‌اند. در همین راستا جمعی از منتخبین مجلس آینده در گعده محفلی خود با بیان شروطی بر سر تقسیم‌بندی غنائم توافق کردند، اما این توافق نیز خیلی زود شکسته شد و توافق‌ها یکی پس از دیگری زیر پا گذاشته شد. درواقع به نظر می‌رسد اصولگرایان حتی در توافق به دنبال شکست رقیب درونی خود و مانع از پیش بردن برنامه‌های او هستند.اصولگرایان در شکستن پیمان و ائتلاف درونی خود ید طولایی دارند و همیشه یک طیف از توافق خارج شده است و ما در دوره‌های مختلف انتخاباتی مشاهده کرده‌ایم که این جریان سیاسی در ایجاد توافق بین طیف‌های مختلف خود با مشکل جدی روبه‌رو بوده است. این دوره حتی با وجود آنکه اصلاح‌طلبان به عنوان رقیب اصولی این جریان سیاسی حضور نداشت باز هم اصولگرایان نتوانستند به توافق برسند و درنهایت پایداری‌ها با ایجاد شروطی در محدود کردن قالیباف حاضر شدند در یک لیست واحد قرار بگیرند. بعد از آنکه اصولگرایان توانستند از شرایط ایجاد شده برای رقیب خود استفاده کنند و تمام نیروهای خود را به مجلس بفرستند، انتظار می‌رفت که شورای ائتلاف این جریان سیاسی بتواند با توافقاتی از دعواها و سهم‌خواهی در مجلس آتی جلوگیری کند. اما می‌بینیم که باز ائتلاف اصولگرایی نتوانست موفق عمل کند و درست در شرایطی که این شورا خودش را کنار کشید و یا کنار گذاشته شد خود مدعیان کسب صندلی ریاست در یک گعده سیاسی به گزارش رسانه‌های اصولگرا یک میثاق‌نامه‌ نوشتند. اما هنوز چند روز از آن محفل منتخبین مجلس یازدهم نگذشته بود که توافقات و شروط‌ یکی پس از دیگری زیر پا گذاشته شد. برای مثال هفته گذشته باشگاه خبرنگاران جوان در گزارشی نوشته بود آنطور که از نتیجه جلسه محفلی اصولگرایان برمی‌آید، رقابت اصلی برای کرسی ریاست مجلس بین قالیباف و حاجی‌بابایی است و میرسلیم و دیگران برای نایب‌رئیسی رقابت خواهند کرد. همین اظهارنظر کافی بود تا صدای موتلفه درآید و اعلام کند که تنها فرد اصلح برای ریاست مجلس از نظرشان مصطفی میرسلیم است. اما این در شرایطی بود که پیش از این توافق کرده بودند که هیچ جریان و گروهی حق دخالت و حمایت از نامزدهای ریاست مجلس آتی را ندارند و کسی هم حق ندارد قبل از شروع مجلس از نامزدی خود حرف بزند. این در حالی است که طی روزهای گذشته برخی چهره‌های اصولگرا از توافق نهایی مدعیان در رابطه با رئیس مجلس آتی و کمیسیون‌ها خبر دادند و حتی سلیمی‌نمین گفته بود سرلیستی قالیباف در تهران تکلیف ریاست آتی مجلس را مشخص کرده است. اما این گفته را حتی خود قالیباف هم قبول ندارد و حالا در یک اتفاق بی‌سابقه او برای رسیدن به صندلی ریاست بهارستان سفرهای استانی را کلید زده است. شهردار سابق تهران هفته گذشته به خوزستان رفت تا بتواند برای لابی بیشتر با ۱۸ نماینده این استان هماهنگی کند بنابراین با نگاهی به فعالیت‌های قالیباف و دیگر چهره‌های مدعی جانشینی لاریجانی درمی‌یابیم که توافق‌ها و میثاق‌نامه‌ها نه تنها قابل اتکا نیست بلکه حتی حالا از آن هم به عنوان یک حربه برای پیروزی بر رقیب خود نیز استفاده می‌کنند، به این صورت که با ایجاد محدودیت‌هایی مانع پیشبرد برنامه‌های او می‌شوند. در همین رابطه می‌توان به یکی از شروط مندرج در میثاق‌نامه برخی از منتخبان مجلس یازدهم در هفته گذشته اشاره کرد؛ در یکی از بندهای میثاق‌نامه آمده فردی که نامزد پست ریاست مجلس می‌شود و در این سمت می‌ماند، باید تا پایان دوره ریاستش در مجلس بماند و حق نامزدی برای ریاست‌جمهوری را ندارد. کاملا مشخص است که این طرح برای بستن دست محدباقر قالیباف پیشنهاد شده که زمزمه کاندید شدنش برای ۱۴۰۰ بسیار قوی است. بنابراین با توجه به مواردی که در بالا به آنها اشاره شد کاملا مشخص است توافق نزد اصولگرایان درواقع ابزاری برای محدود کردن و ایجاد مانع در مقابل رقبای درونی خود و در راستای رسیدن به سهم‌ بیشتر است. توافق اصولگرایان همیشه شکننده بوده است و این امر فقط مربوط به این دوره نیست. همان‌طور که توافق شد افراد خارج از لیست استعفا دهند اما هیچ کدام حاضر نشدند به آن تن دهند و نامزدهای اصولگرا به طور کامل در صحنه انتخابات حضور داشتند. حالا هم با وجود مدعیانی همچون قالیباف، آقاتهرانی، زاکانی، میرسلیم، حاجی بابایی، شمس الدین حسینی، فریدون عباسی، نیکزاد و … که گویا قرار است رکوردی در کاندیداتوری برای کرسی ریاست به ثبت برساند، پیامی جز به معنی بودن و عدم تاثیر توافق در بین طیف‌های مختلف جریان اصولگرایی ندارد.