افتونیوز - مجلس یازدهمی‌های تازه‌کار در صحن بهارستان نشان داده‌اند که بسیار به رکورد زدن می‌اندیشند. شاید هیچ گاه پیش نیامده که یک جمع بزرگ را به یک نفر تشبیه کنند، اما اگر۲۹۰ نفر نماینده مجلس یازدهم را یک کل در نظر بگیریم و آن را به کسی یا چیزی تشبیه کنیم، آن «مشبه‌به» محمود احمدی‌نژاد است. بسیاری از این افراد به‌خصوص در شهرهای بزرگ، دست‌پخت جناح اصول‌گرایی هستند. به همین ترتیب بسیاری چندان تجربه‌ای در امور سیاسی ندارند و ظهورشان در قامت یک نماینده مجلس شورای اسلامی، یک ظهور ناگهانی است و بدون طی کردن پله‌های ترقی و به صورت تدریجی است.

تا اینجا با احمدی‌نژاد مسیر را به یک‌گونه طی کردند. اما به نظر می‌رسد که نمایندگان مجلس یازدهم این مشابهت را خوب دریافته‌اند و تلاش دارند که مانند او نیز عمل کنند. آن‌ها با ادعاهای بزرگ و عجیبی شروع کرده‌اند؛ چنانچه رئیس دولت‌های نهم و دهم در سابقه خود کم ندارد.

ادعاهایی که به علت بزرگ بودن کمتر کسی باور کرده است و در نهایت نیز به بایگانی ناکامی‌هایشان رفته است. به طور مثال آن‌ها رئیس منتخب خود را در فاصله کمتر از یک ماه هدف قرار داده و قصد استیضاح‌اش را داشتند که ظاهرا با اشاره‌هایی فهمیدند که این راهش نیست.

تلاش برای تغییر نام فرودگاه تاریخی مهرآباد، پیشنهاد تغییر عنوان مجلس از روش تاریخی و ترتیبی آن در همه ادوار مجلس در ایران و نام‌گذاری این دوره به نام سردار سلیمانی، درخواست غیرقانونی از نهادهای امنیتی برای شنود مکالمات خود نمایندگان و ده‌ها مورد دیگر از این دست نشان می‌دهد که این گروه نیز نمی‌خواهند به مانند احمدی‌نژاد خیلی در قیدوبند ساختار تعریف شده مجلس و خانه ملت در قانون اساسی قرار گیرند. از همین‌رو گاه حامیا‌ن‌شان نیز متعجب از این روش، تندروی‌ها و کج‌روی‌ها را به آنان یادآور می‌شوند. بسیاری از جوانان این مجلس، بدون تردید از شیفتگان محمود احمدی‌نژاد بوده‌اند و احتمالا فعلا بنا به دلایلی این شیفتگی را در زبان انکار می‌کنند، اما ناگهان در ناخودآگاه‌شان بروز می‌کند و هرکدام می‌شوند یک احمدی‌نژاد نشسته بر صندلی‌های سبز بهارستان. طبیعی است که این خوداحمدی‌نژاد‌پنداری سرکوب شده، در نهایت خود را به عرصه عمل می‌رساند و اگر هم خود نخواهند که به سرنوشت او دچار شوند، این موضوع را فراموش می‌کنند و به راه او می‌روند، طبیعی است که پایان داستان هم همان پایان ناستوده و«نامحمود» احمدی‌نژاد است. پایانی که حداقل از سوی حامیان سابق رئیس جمهور سابق پسندیده شمرده نمی‌شود. روزهای گذشته نیز گفته شد که برخی از نمایندگان طرح سئوال از رئیس جمهور را در دستور کار قرار دارند. این موضوع در حالی که نمایندگان این مجلس هنوز علیرغم انتقاد از عملکرد وزرای دولت، نخواستند یا نتوانستند که استیضاح آنان را در دستور کار قرار دهند و ناگهان می‌خواهند با یک پرش بلند، رئیس‌جمهور را به مجلس بکشانند. شاید این ادعا برای هواداران هیجان‌زده یا محافل مخالف حسن روحانی جذاب باشد، اما بدون تردید ملاحظاتی که در ادامه کار به میان خواهد آمد -که در فضای سیاسی ایران نیز کم‌سابقه نیست- و آن را به بایگانی خاطرات و تاریخچه خبرهای رسانه‌ها خواهد فرستاد و یک عملکرد ناکام به کارنامه بهارستان یازدهم خواهد افزود. به هرحال به نظر می‌رسد که اتاق فکر پشت این مجلس باید به اعضای نافرمان خود بفهماند رکوردزنی، بازی‌های هیجانی و رجزخوانی برای حریف سیاسی خود، با استفاده از اختیارات قانونی، عملا ره به جایی نمی‌برد و در نهایت نمره مثبتی در کارنامه‌شان نوشته نخواهد شد. به آنان بگوید که توان خود را بسنجند و بعد متناسب با آن سنگی را برای پرتاب کردن بردارند. اما اگر سنگی بردارند که توان پرتاب آن را ندارند، بدون تردید ضمن افزودن یک ناکامی به کارنامه خود، امکان استفاده درست از اهرم‌های نظارتی را نیز از خود سلب می‌کنند و البته افکار عمومی را نیز نسبت به خود بی‌اعتماد می‌کنند. اکنون آنها اگرچه پشت سر و همراه خود، تشابهی با احمدی‌نژاد می‌بینند و دوست دارند که به مانند او عمل کنند، باید بدانند که نمی‌توانند از سرنوشت او در امان باشند. او اکنون دیگر نه تنها مورد حمایت حامیان سرسخت خود در سال ۸۴ و ۸۸ نیست که مغضوب آنان نیز واقع شده است.

*سرمقاله روزنامه همدلی