یادداشت
گفتگو و گزارش

خاموشی خالق مرغ سحر; نابغه آواز ایران

خاموشی خالق مرغ سحر; نابغه آواز ایران
افتونیوز: بزرگی می گوید: هنرمند میزبان تاریخ است و سیاست مدار مهمان تاریخ؛ همیشه میزبان می ماند و مهمان می رود. اری سخن از مرد گفتن دشوار است و از مرد هنرمند گفتن دشوارتر ۱۷مهرماه درتاریخ موسیقی ایران و جهان خواهد ماند و هرساله سرود مانایی استاد را خواهد خواند. بی بدیل ترین عنصرعرصه موسیقی ،زنده یاد محمدرضاشجریان و به تعبیرخودش خاک پای ملت ایران، با اواز و خط و موسیقی و همچنین گل و باغ و قناری هم پیاله بود و با حلقوم هرساز خوش اواز هم ناله دل سروده های سواران دشت سخن : خواجه راز، شیخ شیراز، مولانای شمس، خیام نیشابور و پیرهمدان را وام گرفت و با حنجره ای بی تکرار بر پهنه جغرافیای احساس وطن جای داد تا تاریخ موسیقی این سرزمین با پختگی و پیری، جوانی کند و رخت رقابت جهانی برتن نماید. اواز ، امیزه ای از هنر و شعر و موسیقی است که می توان از ان به عنوان رساترین رسانه فرهنگی یاد نمود. هنگامی که موسیقی که شخص استاد ان را *لطیفه نهانی* می خواند؛بربام دل می نشیند و تارهای وجود ما را کوک می نماید از بس مهارناپذیر است مارا به هرکجا که خواست می برد تا بیکران و فراتر از ان . اوازه خوان بزرگ ایران ، سوگ سرای غلامرضا بنان،استاد محمدرضا شجریان شاید مردمی ترین هنرمند جامع الاطراف و‌همه سونگری است که جامعه ایرانی به خود دیده است. این مرد دلیر از حاکمان سیر همواره هنر را در راه بالیدن فرهنگ و نازیدن ملت به کار بسته است. در میان هنرهای اوازخوانی،سازسازی، خوش نویسی،گل پروری و ... هنر ممتاز معلمی را نیز در پرونده پرارج خویش دارد. استاد، گوهرشناس زبده ای است که سلسله هنرمندان این مرزبوم را ارج می نهد و با فراگیری همه فنون و دستگاه ها (چه خوار چه دشخوار) از شور تا ماهور و راست پنجگاه نغمه نوازی می کند. در کنار پدر، هنرمندی را را با اوای خوش قران اغاز نمود و در ادامه مسیر، دل در گرو هنر اواز داشت و پدر سخت مخالف این دلدادگی بود و خوش نداشت حنجره محمدرضایش جز به نوای قران ورزیده شود. حرمت جایگاه سترگ پدری بر فرزند سنگینی می نمود. بالاخره فرزند زیرک حرمت نگهدار، شوق دلدادگی اواز بر وجودش استیلا یافت: در تنهایی و به شکلی پوشیده به ممارست پرداخت و دست را به ساز و حنجره را به اواز اراست تا اینکه نوای داوودی خویش را از رادیو در گوش ملت خود جاری ساخت. شیوه های خوانندگی استادان روانشاد: برومند،طاهرزاده،تاج،سلطان اذر،خوانساری،بنان، قوامی و ... را به کمال دریافت. دوستداران و کاوشگران چنانچه سخنرانی استاد را در دانشگاه (یو سی ال ای امریکا) بشنوند یا بخوانند عمق توانایی و ارادت ایشان را در حوزه موسیقی خواهند شناخت. مردم استان کهگیلویه و بویراحمد و همچنین اهالی هنر این دیار به صورت ویژه یاد این هنرمند پایبند به وطن را بزرگ می شمارند و ثناگوی همه هنرمندان مردم مدار این روزگارند. به تعبیر رودکی شاعر: *ازشمار دوچشم یک تن کم* *وز شمار خرد هزاران بیش*
کلمات کلیدی



نظرات پس از تایید انتشار خواهند یافت
کاربر گرامی نظراتی که حاوی ناساز، افترا و هر گونه بی حرمتی باشند منتشر نخواهند شد.

ارسال نظر




نظرات ارسالی 2 نظر

  • 1 پ.م 1399/7/19 7:8:51

    درود.عالی بود.

    پاسخ
  • 2 سیداحمد خرمی 1399/7/19 0:0:44

    بسیار زیبا، واضح و مفهومی...زنده یاد شجریان: هدف ما از موسیقی و خوانندگی، این نیست که شنونده برای لحظاتی حالش تغییر کند بلکه هدف ما در کنار حال خوب، بیداری جامعه است....ان شاالله این بیداری با نغمه های یادگاران و شاگردانش تدوام یابد...تا چنین باد...روحش شاد و یادش گرامی

    پاسخ
سایر اخبار
برگزدیدها