یادداشت
گفتگو و گزارش

بنیاد علوی و حسرتی که خواهیم خورد

بنیاد علوی و حسرتی که خواهیم خورد
همه ما می دانیم که تحرک و توسعه یک جامعه بیشتر بر اساس مشارکت است تا دستور و امر و فرمان! تجربه کشورهای غربی نشان داده است که هیچ توسعه ای از بالا رخ نخواهد داد و بایستی مشارکت همه گروه ها اعم از دولتی تا آکادمی و مردم باید پای کار بیایند، اما رسم کدخدا کشونی و خان خانی ما و شعار بیرون از گود لنگش کن ما مردم طیبی همچنان بر جای خودش برقرار است. در حدود دو الی سه سال فعالیت بنیاد علوی در لنده تاکنون کمترین مشارکت از سوی مردم و و تاحدودی مدیران ادارات به وضوح مشاهده شده است متاسفانه مردم ما عادت کردند به لقمه آماده! و اینکه همیشه منتظرند دستی از غیب برسد و اوضاع را به سامان کند! مردم ما منتظرند تا این بنیاد بیاید و درب خانه ها را نیز برایشان جارو کند! منتظرند تا شهر گل و بلبل شود و پر از کارخانه بی آنکه زمینی باشد عرقی ریخته شود دستی دراز شود. و جلسه کاربردی تشکیل گردد مردم ما دنبال توسعه کوپنی هستند دنبال توسعه کمیته امدادی اند نه دنبال کارگاه - کارخانه متاسفانه عملکرد ضعیف مدیران و مردم ما و دیگر شواهد زیادی نشان می دهد مردم ما علاقه ای به توسعه خود بنیاد ندارند به طور مثال در روستای مال ملا وقتی بنیاد می خواست که جدول و حاشیه جلوی خانه ها را احداث کند مردم حاضر نبودند برای پل آهنی جلوی خانه خودشان هزینه کنند و می‌گفتند این کار، کار دولت است این یک مورد از صدها مورد است هنوز یک طرح درست و حسابی از سوی مردم ومدیران این شهرستان به بنیاد علوی ارائه نشده است که بتواند پاسخگوی نیازهای جوانان و بگونه ی در جهت محرمیت زدایی مردم این منطقه باشد تاکنون چند نفر از معلمان شهر لنده که بیشترین قشر فرهنگی شهرستان اند استین بالا زده اند و به بنیاد مشاوره داده اند این همه حجم فارغ‌التحصیل از دانشگاه را در زمینه های عمران و جامعه شناسی و مدیریت داریم. کجا برای شهرستان لنده گروه و اتاق فکر جهت همکاری تشکیل داده اند ؟ همه لم داده اند و نظریه صادر می کنند هیچکس دست یاری به سمت همکاری و توسعه دراز نمی کند همه در لباس منتقد و استاد دانشگاه ظاهر شده اند یکی دوسال دیگر بیناد علوی از لنده دفتر و دستکش را بر می‌دارد و ما خواهیم ماند و حسرت به قول احمد خاکیان (غضنفر علیجانی) می گوییم: «ای وای هم نرسیدم» برادران و خواهران و همشهریان ارجمند بنده حاضرم تمام مشاوره های شما را به بنیاد علوی ارایه دهم به شرطی که لوازم اجرایش خارج از محدوده توانایی بنیاد نباشد به شرطی که طرح معقولی باشد به شرطی که بخشی از مشارکت مردم پای کار باشند به شرطی که دغدغه واقعی شهر باشد اگر اجرایی نشد آن وقت بیایید و دم از روشنفکری بزنید آن وقت معلوم می شود به قول شاعر تا سیه روی شود هر که در او غش باشد .. اسماعیل ضامنی
کلمات کلیدی



نظرات پس از تایید انتشار خواهند یافت
کاربر گرامی نظراتی که حاوی ناساز، افترا و هر گونه بی حرمتی باشند منتشر نخواهند شد.

ارسال نظر




نظرات ارسالی 1 نظر

  • 1 رضا رهنده نوروزی 1399/8/2 15:31:24

    درود بر جناب مهندس ضامنی با نکات بسیار جالب و قابل توجهی اشاره کردند. یکی از مشکلات فرهنگی مناطق لرنشین عدم همکاری جهت کار عام المنفعه است که جناب مهندس ضامنی به زیبایی این نکته را توضیح دادند

    پاسخ
سایر اخبار
برگزدیدها