محمدعلی وکیلی/ سرمقاله روزنامه ابتکار اَفتونیوز _ هفته گذشته مجلس دو تصمیم پرحاشیه گرفت. تصمیم اول رد گزارش تلفیق بودجه بود. نزدیک به دو ماه پیش، لایحه بودجه پیشنهادی دولت به مجلس ارائه شد. این لایحه در کمیسیون تلفیق مورد جرح و تعدیل بسیار قرار گرفت؛ چندان که صدای مسئولان دولت و خیلی از کارشناسان درآمد. اکثر اقتصاددانان، چه معتقدان به بازار آزاد و چه نهادگراها، نسبت به تغییرات اِعمالی به بودجه معترض شدند. البته صدای این اعتراض به جایی نرسید و درنهایت، گزارش کمیسیون تلفیق به صحن علنی مجلس رفت. اما خوشبختانه در صحن مجلس رای نیاورد. تغییرات لایحه بودجه در تلفیق می‌توانست بحران کنونی اقتصاد را در سال آینده تشدید و فشار بر مردم را صد‌چندان کند. افزایش سهم مالیات‌ها یعنی تحمیل فشار مضاعف و مهلک بر مردم، و تعیین نرخ هفده هزار و پانصد تومان برای دلار، معنایی جز جلوگیری از ریزش قیمت‌ها نداشت. خوشبختانه کلیات بودجه‌ای که این تغییرات در آن اِعمال شده بود، رای نیاورد. هرچند به گفته عضو کمیسیون تلفیق بعضاً نماینده‌ها متوجه نبودند که به چه چیزی رای می‌دهند! امری که البته مایه تاسف و خجالت همه ایرانیان شد. مصوبه دوم، باز سرنوشت مشابهی با لایحه بودجه داشت. اینبار طرح شفافیت آرای نمایندگان در صحن رد شد. طرح شفافیت آرای نمایندگان، ماجرای جالبی دارد. این طرح یک بار به پاشنه آشیل مجلس دهم تبدیل شد و دستمایه وعاظ و مداحان و سیاسیون برای کوفتن مجلس دهم شد. همین امر نردبان پیروزی کسانی شد که امروز خود با آن طرح مخالفت کردند. بار اول که این طرح به مجلس دهم آمد با این استدلال که نباید شفافیت را به شفافیت آرای صحن تنزل داد، رد شد. نمایندگان مخالف این طرح در مجلس دهم، به درستی معتقد بودند وقتی سایر نظام‌های تقنینی و سایر تصمیم‌گیران مرتبط با مجلس، شفاف نیستند، علنی کردن آرای نمایندگان مردم، به تحدید اختیارات آنان می‌انجامد. اگر شفاف شود که نماینده چگونه ردصلاحیت می‌شود، آنگاه به راحتی می‌توان توقع داشت همه رفتار نماینده مجلس هم شفاف شود. وقتی دامنه این شفافیت به تصمیمات مجمع تشخیص نرسد، شفاف شدن تصمیمات مجلس تنها به اِعمال فشار بیشتر به مجلس می‌انجامد. لذا بنده طرحی آماده و به صحن بردم که در آن، علنی سازی مذاکرات و شفاف سازی آرای تمام نظام تقنینی و تصمیم گیری شامل مجلس شورای اسلامی، خبرگان رهبری، هیات دولت، شورای عالی انقلاب فرهنگی، شورای نگهبان، شوراهای اسلامی و... لحاظ شده بود. دوفوریت این طرح در آن زمان تصویب شد ولی زمان طرح در جلسه علنی کافی نبود. امروز هم نمایندگان علی‌القاعده باید این طرح را به صحن می‌آوردند. خوشمزه است که مطابق مصاحبه یک نماینده، نمایندگان در اینجا نیز تصور می‌کردند همین طرح به صحن آمده، یعنی طرح شفافیت کل نظام تقنینی؛ و به همین علت آن را رد کردند! در حالی که طرحی که به ‌صحن آمده بود، طرح ناقص اولیه بود؛ که گویا اگر نمایندگان می‌دانستند به کدام طرح رای می‌دهند، به تصویب می‌رسید! انگار اینکه این نمایندگان نمی‌دانند به چه چیزی رای می‌دهند نتایج بهتری برای ملت دارد تا اینکه بدانند واقعاً چه می‌کنند!