اَفتونیوز _ حجم نام نویسی ها  برای انتخابات شورای شهرآنچنان قابل توجه و چشم گیر بوده که تآمل بسیاری ها را به خود واداشته است، البته این پدیده را نمیتوان امری منفی تلقی کرد و اینکه در جامعه بسیاری دارای  عزت نفس می باشند که در قبال شهر و شهروندان مسولیت بپذیرند نیز قابل ستایش می باشد اما بسیار ساده اندیشانه می باشد که تصور کنیم این افراد برای خدمت و احساس مسولیت پای به این کارزار گذاشته اند، از منظر نگارنده  همه تخصص ها، اصناف و مشاغل  محترم می باشند ، و میتوانند  برای بهبود وضعیت شهر خود تلاش کنند عضو شورای شهر شوند اعم از بازاری، سیاست مدار، کارمند ، استاد دانشگاه، دانشجوف بقال ، هنرمند و کشتی گیر.. بسیاری این مساله را از این باب تحلیل می کنند که ورود افراد دارای  تخصص های غیره مرتبط به شورای شهر میتواند پیامد های منفی برای شهر و شهروندان داشته باشد اما چیزی که در این مجال مقصود نگارنده می باشد این است که این پدیده میتواند نقطه ورودی باشد که افراد جامعه را از منظر هویتی مورد تحلیل قرار دهیم و به این بپردازیم که چرا امروزه بسیاری  قامت خود  را در قواره  سیاست پیشه گی  و ورود به شورای شهر میدانند؟! چرا  حضور و موفقیت در صنف های مختلف ولو هنرمند و قهرمان ورزشی”  بودن   نمی تواند تشنه گی افراد را برای احساس هویت سیراب کند؟ چرا افراد موفق در بخش های دیگر جامعه در کنار  عده ای دیگر که یا در کارهای خودشان موفق نیستند و شاید   بیکار باشند  مناقشه ای را برای رسیدن به مسند شورای شهر به پا انداخته اند؟! هویت و هویت یابی همواره مساله ای پر مناقشه و مساله ساز بوده است، بسیاری از اعمال روز مره ما در راستای هویت یابی و ابراز وجود می باشد و گرایش به مطرح شدن” مهم بودن” مورد ستایش واقع شدن”  همواره در نهاد آدمیان بوده و هست و لزوما امری منفی تلقی نمی شود اما مشکل زمانی ایجاد می شود که افراد از هویت شخصی خود راضی نباشد یا میل داشته باشند که خود را فردی همه چیز دان و همه کاره ”  نمایش دهند. هویت اجتماعی به رابطه میان فرد  و دیگران در متن جامعه اشاره دارد، افراد در پرتو تعاملات و مناسبات اجتماعی برای خود احساس هویت می کنند، هویتی که  در وجود و حضور  دیگران معنا می یابد و تعریف می شود ، افراد از طریق های مختلف قصد دارند  در جامعه برای خود هویت سازی کنند  و خود را به دیگران بشناسانند القابی مانند: دکتر، مهندس ، هنرمند، بازاری، فرهنگی نیز ناظر به این جنبه از هویت سازی است که افراد خود را از منظر تخصص و شغل شان تعریف می کنند و هویت می بخشند . حال شرایطی تصور کنید افراد در جامعه به دلیل داشتن شغل و تخصصشان احساس هویت نکند و جامعه ارزش و مقداری را برای بخش اعظمی از مشاغل و صنف ها نکند . در این شرایط چه پیش خواهد آمد؟! آیا فرد باز از داشتن شغل خود خشنود است( حتی اگر از آن راضی باشند)؟! آیا احساس خود کم بینی به افراد سرایت نخواهد کرد؟!  آیا افراد برای تغییر شرایط موجود دست به کاری نخواهند زد؟! نگارنده با پرداختن به مقدمات بالا قصد طرح این مساله را دارد  که بنظر:  میرسد بسیاری از افرادی که از صنف های مختلف نیت به ورود به شورای شهر را دارند این عرصه را  عرصه هویت ساز برای خود می دانند ، آن را کارزاری  میدانند که میتوان در آن یک  ” خود” خلاق و سازنده و قابل تحصین به دیگران ارایه داد و  عرصه هنرنمایی داشت . یکی از مهم ترین رسالت های جامعه شخصیت و هویت بخشیدن به ، جایگاه ها و موقعیت ها و شغل هامی باشد به گونه ای که افراد در جایگاه و صنف خود حس تعلق، خود شکوفایی و خرسندی کنند نه اینکه چون در جایگاه خود به آنها ارجی داده نشد به دیگر موقعیت ها مانند شورای شهر پناه ببرند، در جامعه کنونی به دلیل اثر بخشی حوزه سیاست و سیاست ورزی بر دیگر حوزه های اجتماعی امروزه بسیاری از افراد نیت دارند به این حوزه نزدیک شوند و فرصتی برای بازیگری داشته باشند و شورای شهر کوره راهی است که به این هدف دست یابند. مسعود آرام