روزی که اعتبارنامه غلامرضا تاجگردون منتخب مردم گچساران و باشت و رئیس کمیسیون های برنامه و بودجه و تلفیق مجلس شورای اسلامی مورد اعتراض زاکانی و تیمش قرار گرفت ... هیجانات و فعالیت های تیم های رسانه ای منتسب به ستار هدایتخواه در مرکز استان کهگیلویه و بویراحمد و محمد موحد که هر کدام روزی خود حاکمان بلامنازع قدرت در کهگلیویه و بویراحمد بودند، شکل و بویی خاص گرفت.... و چنان هجمه های سنگینی علیه تاجگردون در رسانه ها و فعالین فضای مجازی منتسب به موحد و ستار هدایتخواه منتشر میشد که از مخالفین اعتبارنامه هم سبقت گرفته بودند. به راستی هدف چه بود؟ آیا انقلابی گری و اصولگرایی و ولایتمداری مد نظر بود؟ یا ارزشها و منافع مردم گچساران ؟؟؟

قطعا خیر چرا که الحق و الانصاف تاجگردون از هدایتخواه و موحد هم انقلابی تر و هم ولایتمدار تر و هم پاک تر و مدیرتر و توانمد تر بود ... دعوا ، دعوای اصول و ارزشها نبود بلکه دعوا دعوای قدرت و حکومت بود .... سید ناصر و سید قدرت حسینی بحرینی گمان می کردند؛ سکوت و کرونای مصلحتی !! موحد و تلاش های شبانه روزی هدایتخواه - در جهت حذف تاجگردون - از عشق و ارادت آنان به برادران بحرینی و مردم گچساران و باشت است ...

ولی نه

تاجگردون قدرت بلامنازع کهگیلویه و بویراحمد بود و تمام تصمیمات کلیدی به خودش ختم می شد و بزرگترین مانع برای یکه تازی موحد و انحصار هدایتخواه بود ...لذا باید حذفش می کردند ...

پس از گذشت دو سال از رد اعتبارنامه غلام رضا تاجگردون و ۸ ماه نمایندگی سید ناصر حسینی الان مشخص شد که آنها نه تنها گجساران و باشت را و بلکه کل استان را برای خود میخواهند.

و تاجگردون مزاحم انحصار و تمامیت خواهی آنها بود لذا بهترین راه حذف تاجگردون برایشان به نظر رسید. و انتخاب نماینده ای ضعیف و در منازعات قدرت استانی فاقد توان و قدرت باشد.

امروز ادارات کل استانی که طی دو سال اخیر فی ما بین دو نماینده بویراحمد و کهگلیویه در غیاب نماینده گچساران تقسیم شده است و فقط حذف گچسارانی ها رقم میخورد، با تغییر دولت روحانی و استقرار دولت اصولگرا ، تیم ستار هدایتخواه بر سر سفره تقسیمات قدرت و ادارت و نهادها نشسته و عملا استان بین سه نفر یعنی آقایان : هدایتخواه ، روشنفکر و موحد تقسیم شده است و سهم گچساران و باشت فقط در حد ادارات و نمایندگی های ادارات شهرستانی رقم میخورد آنهم با منت و حواشی بیشمار...

ادارات کلیدی برنامه و بودجه ، کار و امور اجتماعی ، جهاد کشاورزی ، راه و شهرسازی، راهداری ،دانشگاهها ، آب و فاضلاب، آموزش و پرورش و .... در دوره تاجگردون از مدیران پرتوان و موفق گچسارانی و باشتی بودند و امروز بجز آموزش و پرورش همه آنها ( پس از تاجگردون) در انحصار آقایان شده است . معاونین سیاسی و عمرانی استاندار سهم موحد شده و عملا ستاد عملیاتی موحد و روشنفکر اند، معاون اقتصادی هم سهم هدایتخواه گشته و گویا در بین ۱۵۰ هزار شهروند گچساران و باشت یک آدم در حد و قواره معاونین استاندار وجود ندارد !!!!

سید ناصر حسینی پور که دیروز وعده یک ماه ی اش از تغییر رئیس اصلاح طلب دانشگاه علوم پزشکی می گذرد و هنوز مغلوب تیم مدیریت طایفه ای یزدانپناه است، آخرین سنگری را که تاجگردون به واسطه زارع پور نگه داشته بود ، دارد مفتضحانه از دست میدهد. ۸ نفر برای تصدی مدیرکلی آموزش و پرورش به وزارتخانه معرفی شده است که هیچ کدام از این ۸ نفر گچسارانی و باشتی نبوده اند ...

آموزش و پرورش دارای تعداد زیادی گزینه های توانمند و با سابقه و رزومه کاری از درون خود آموزش و پرورش که اتفاقا از لیدر ها و حامیان نماینده گچساران اند، مملوح است، ولی سید ناصر حسینی بحرینی گویا میلی به ارتقا فرزندان گچساران و باشت ندارد و کل هم و غم خویش را به امورات شخصی و آینده شغلی خویش گمارده است و دلخوش به بازدید های بی حاصل از پروژه هایی است که تاجگردون آنها را نهایی کرده و امروز از بی پولی و بی اعتباری گرد و خاک می خورند.... بیشتر مردم گچساران و باشت هر روز حسرت روزهای نمایندگی تاجگردون و امپراطوری وی را میخورند و حتی حسرت دوران نمایندگی سید قدرت را

و می گویند کاش همان سید قدرت جای سید ناصر نماینده بود تا حداقل ۴ تا مدیر کل از باشت و گچساران منصوب می کرد و سید ناصر در خواب خرگوشی، کل استان و سهم گچساران را به دوستان سیاسی اش همچون هدایتخواه بذل و بخشش نمی کرد که نمونه بارز آن عزل مدیر کل میراث فرهنگی و انتصاب طالب زاده ای از اردوگاه هدایت خواه است.

به راستی مردم باشت و گچساران آنقدر تحقیر شده اند که یاد بشقاب پرانی سید قدرت به استاندار افتاده اند ....