اَفتونیوز| محمد علی طیموری پور در یادداشتی نوشت:

هر کبوتر می پرد زی جانبی

وین کبوتر جانبِ بی‌جانبی

ما نه مرغان هوا، نِی خانگی

دانهٔ ما دانهٔ بی‌دانگی!

مولوی

جناب حاج آقا موحد

پدربزرگ سیاسی چهارگانه

۵ دوره نماینده این خطه بودید

در این میانه دقیقا ما کجائیم ؟

ما : شهرستانهای چهارگانه

۱- تعداد بیمه شده تامین اجتماعی ما فقط ۵۲۰۰۰ نفر است که نشانه رکود صنعتی و عمرانی است

از سال ۱۳۷۴ تاکنون درمانگاه تامین اجتماعی دهدشت ارتقا نداشته

یعنی ۲۸ سال یعنی ربع قرن

برای ارتقا به پلی کلینیک تخصصی

باید ۸۰ هزار بیمه شده داشته باشد

یاسوج و گچساران سال ۱۳۸۰ ارتقا گرفتند

تو با شهر ویرانه ما چه کردی؟

۲- بیمارستانهای ما همزمان با باشت بود اما هنوز تحویل نشدند و کمبود تخت بستری داریم و در زمان کرونا با وانت بیماران را به باشت و بهبهان میبردند

۳-در این سالها فقط کلنگ زنی داشتیم : سیمان سپو ، پتروشیمی دهدشت ، پالایشگاه بی رشته و.......

۴- جاده ملی و ترانزیتی و مواصلاتی دهدشت به پاتاوه

۳۰ سال طول کشید

از سال ۱۳۷۲ تا ۱۴۰۲

اونم ناقص و پرخطر تحویل شد

۵- جوانان ما پسران و دختران پیر و جوان ۵ صبح بیدار و برای چیدن گوجه به زیدون میروند تا لقمه نانی تهیه کنند - 

اشتغالزایی

۶- رنگ شهرستانهای چهارگانه همیشه زرد و پژمرده است

آه در خانه ام سینه به سینه بود

فقر ، بیکاری ، محرومیت ، خودکشی  و.......

بالا و بر بام خانه ای ویران نشسته ای که به زودی زیر پایت خراب میشود، خانه ای که تک تک آجرهای فرسوده اش مردمی هستند که بر بام فلاکت و فقر آنها ایستاده ای...

دیوار ها خراب میشوند برای دوباره ساختن و موحدی که از بام خانه فرسوده به زمین می خورد ....

این است عاقبت  شما با مردمی که قدردانشان نبوده ای...

غره مشو گر ز چرخ کار توگردد بلند

آنکه بلندت ‌کند هم بتواند فکند ....