اَفتونیوز| علی محمد ایرانمهر در یادداشتی که در اختیار این پایگاه خبری قرار داده است، نوشت:  در یک جامعه سنتی و واپس‌گرا، اختلافات طایفه‌ای، عدم یکپارچگی اجتماعی و سهم‌خواهی افراد می‌تواند به یک وضعیت ناپایدار و نامتعادل منجر شود. در این جامعه، هر فرد به دنبال منافع شخصی و کوتاه مدت خود است و به نظر می‌رسد کسی به فکر منافع دراز مدت جامعه و مردم نباشد. این وضعیت باعث می‌شود که مردم عادی که به یک حامی برای داشتن یک زندگی نرمال نیازمندند، به حال خود واگذار شده و در محیطی که همبازیان و هموطنانشان به دنبال منافع شخصی خود هستند، تحت فشار قرار بگیرند.

در این جامعه، می‌توان مثال‌های متعددی برای نشان دادن عدم یکپارچگی و اختلافات طایفه‌ای آورد. به عنوان مثال، ممکن است در یک رویداد مهم، افراد از طایفه‌های مختلف به دلیل خصومت‌های قدیمی و تنش‌های بین طایفه‌ها، نتوانند با هم همکاری کنند و این موجب بروز ناهنجاری‌ها و ناخوشایندی‌ها در رویدادها می‌شود.

همچنین، در این جامعه، مردم ممکن است به دلیل اختلافات طایفه‌ای، به نوعی به فکر منافع شخصی خود باشند و به راحتی از دستاوردهای مشترک صرف نظر کنند. به عنوان مثال، در صورتی که یک پروژه عمومی برای بهبود زیرساخت‌ها یا ارتقای خدمات به جامعه پیشنهاد شود، افراد ممکن است به دلیل تمایل به استفاده از منابع بیشتر برای طایفه خود، به این پروژه علاقه نشان ندهند و به جای آن، به دنبال منافع شخصی خود باشند.

از نظر دانشمندان مختلف نیز می‌توان به این موضوع پرداخت. به عنوان مثال، در زمینه علوم اجتماعی، نظریاتی مانند نظریه تبادل اجتماعی و نظریه انتخاب رفتاری می‌توانند توضیح دهنده رفتارهای افراد در این جامعه باشند. این نظریات بیان می‌کنند که افراد در تعاملات اجتماعی خود، به دنبال حصول منافع شخصی و تعادل تبادلی هستند و در صورتی که تعادل تبادلی به خطر بیافتد و افراد به دنبال حفظ منافع شخصی خود باشند، ممکن است این موضوع به کاهش همکاری و همبستگی اجتماعی منجر شود. در این شرایط، افراد ممکن است از همکاری با دیگران بکاهند و به جای آن، تمرکز خود را بر روی تامین نیازهای فردی خود قرار دهند.

این کاستن از همکاری و ارتباطات اجتماعی می‌تواند منجر به کاهش توانمندی جمعیت در مواجهه با چالش‌ها و مشکلات مشترک شود. زیرا همکاری و تعامل میان افراد در جامعه، منجر به بهره‌برداری از تجربیات و منابع مشترک، تقویت قدرت جمعی، و ایجاد راه‌حل‌های مشترک می‌شود. اما در صورت کاستی از همکاری و ارتباطات اجتماعی، این توانمندی جمعیت کاهش می‌یابد و جامعه در مواجهه با چالش‌ها و مشکلات بیشتری قرار می‌گیرد.

در این جامعه سنتی، می‌توان از نظریه‌های اقتصادی نیز بهره برد. به عنوان مثال، نظریه تقاضا و عرضه می‌تواند توضیح دهنده رفتار افراد در جامعه باشد. در این نظریه، فرض می‌شود که افراد به دنبال حصول بهره‌وری حداکثری برای خود هستند و در صورتی که منافع شخصی دراز مدت را در نظر نگیرند، ممکن است به تعادلی نامتعادل و نامناسب برسند. در این جامعه، افراد به دلیل اختلافات طایفه‌ای و عدم یکپارچگی، ممکن است به طور فزاینده‌ای به منافع کوتاه مدت توجه کنند و این باعث شود که جامعه به طور کلی بهره‌وری کمتری داشته باشد.

همچنین، از دیدگاه روانشناسی نیز می‌توان به این موضوع نگاه کرد. به عنوان مثال، نظریه‌هایی مانند نظریه توانمندسازی اجتماعی و نظریه انگیزشی می‌توانند توضیح دهنده رفتارهای افراد در این جامعه باشند. این نظریه‌ها بیان می‌کنند که افراد به دنبال تحقق نیازها و اهداف شخصی خود هستند و در صورتی که در محیطی ناپایدار و نامتعادل قرار داشته باشند، انگیزه و توانمندی برای تحقق اهداف خود را از دست می‌دهند. در این جامعه عشایری، به دلیل عدم یکپارچگی و اختلافات طایفه‌ای، افراد ممکن است از توانمندی‌ها و انگیزه‌های خود برای تحقق منافع دراز مدت استفاده نکنند و در نتیجه، جامعه به طور کلی در مسیر توسعه و پیشرفت قرار نگیرد.

در نهایت، برای حل این مشکلات و بهبود وضعیت جامعه، لازم است تلاش‌هایی صورت بگیرد. این تلاش‌ها می‌توانند شامل ایجاد فرصت‌های همکاری و تعامل بین افراد از طایفه‌های مختلف، ترویج ارزش‌های اجتماعی و مشترک، ایجاد ساختارهای سازمانی و حکومتی مناسب، آموزش و آگاهی‌بخشی درباره منافع دراز مدت جامعه و ایجاد انگیزه و توانمندسازی در افراد باشد. با انجام این تلاش‌ها، می‌توان به تدریج به سمتی حرکت کرد که منافع کوتاه مدت، فردی و گذرا جای خود را به منافع کلی و جمعیِ دراز مدت بدهند...

ادامه دارد...