روز زن، مناسبتی است که بتوانیم در مورد نیمی از جمعیت جهان بیاندیشیم. جمعیتی که بار تربیتی، اخلاقی، موفقیت، مهربانی، رشد وبلوغ جهان را بردوش دارد.

بدون شک، هنگامیکه جامعه ای توسعه می یابد، مهمترین سهم، متعلق به بانوان آن جامعه است وبلعکس آن نیز صادق است.

شاید در عصر جدید کشورهای توسعه یافته، ادعای رعایت حقوق زنان را داشته باشند، اما، غلتیدن به ورطه های مد و شوهای شبانه، تبلیغات هالیودی و... زنان آن جامعه را از حقوق و عزتمندی خویش، محروم کرده است. این در حالیست که بانوان جامعه‌ی ما، ضمن استفاده از حقوق خویش، اسیر چنین دسیسه هایی نشدند. با جرات می توانیم بگوییم که تنها زنان فرهیخته، فرزندان موفق، اخلاق مدار وفرهیخته، تربیت می کنند.

تنها زنان مهربان، کودکان مهربان ودوستدار طبیعت تربیت می کنند.

بی شک، بانوان ارجمند، فرزندانِ فهمیده و باتربیت تحویل جامعه می دهند.

بانوان سخت کوش، فرزندان موفق می پرورانند.

بدون شک، کم رنگ کردن نقش بانوان در مدیریت کشور، کاری نادرست است که نه تنها نسل کنونی جامعه، بلکه نسل های آینده نیز آسیب خواهند دید.

اگر دوست داریم جامعه مان توسعه یابد، بدون درک توانایی بانوان کشورمان، توسعه امکانپذیر نخواهدبود.

اگر دوست داریم مهربانی، دوستی باطبیعت و توسعه پایدار راشاهد باشیم، بدون حمایت بانوان و بدون توجه به نقش تاثیر گذار آنان به این مهم دست نخواهیم یافت.

بانوان سرزمینمان درچند دهه‌ی گذشته ودر همه‌ی عرصه ها، نقششان را به خوبی ایفا کردند. هرچندبعضی از خرافه پرستان و واپسگرایان، تلاش کردند که بانوان سرزمینمان با فرهنگ قاجاری زندگی کنند و در مطبخ بمانند وحضور موثری در جامعه نداشته باشند. اما بانوان ارجمند کشورمان برای کسب مدارج علمی، سلامت روان و جسم، ورزش و مدیریت و... گوی سبقت را از مردان ربودند. این افزایش کمی وآماری شرکت کنندگان در آزمون های علمی، فارغ التحصیلان دانشگاهی، حوزه های ورزشی ومدیریتی و... نشانه‌ی پویایی جامعه‌ی زنان در کشور ماست. شاید ما تنها کشوری باشیم که در طول چند دهه‌ی اخیر بانوانش این همه رشد یافته و به بلوغ رسیده باشند. اگر پنجاه سال پیش تر، کسی می گفت که زنان حق رای دارند، برای بسیاری از مردم ما حتی خودبانوان، قابل قبول وپذیرفتنی نبود و امروزه، اکثر مردم جامعه بر این باورند که درهرعرصه ای، بانوان حضور پیدا کردند، عملکردی به مراتب بهتر از مردان داشتند. دختران جامعه‌ی ما، با همه‌ی محدودیت های فرهنگی از نظر ورزشی، مدیریتی، هنری، علمی، دانشگاهی، اداری و... آمارکمی وکیفی خیره کننده ای داشتند وبه مراتب نسبت به بانوان دیگر جوامع انسانی رشد بهتری داشتند.

پذیرفتن برتری بانوان در بسیاری از زمینه ها آنهم در جامعه‌ی مردسالار وشرقی ایران، کاری بسیار سخت بود که خوشبختانه بانوان کشورمان از عهده‌ی این مهم، برآمدند.

در جامعه‌ی ما، بانوان ارجمند، معنی اخلاقمدارانه ای از روابط انسانها با همدیگر وروابط انسان با طبیعت ارایه کردند. نقشی که بانوان در حوزه های دینی و مذهبی دارند وقله هایی را که در این زمینه فتح کردند، برای مردان جامعه رشک برانگیز است.

بانوان کشورمان از روزهای آغازین سال ۵۷ تا کنون، علیرغم محدودیت های مذهبی وفرهنگی، رشد فرهنگی باورنکردنی را رقم زدند و امروزه‌ هیچ مردی نیست که نگران خانمش، خواهرش، فرزندش، دخترهمسایه اش و... باشد. بانوان جامعه‌ی ما، دیگر ضعیفه های  قابل ترحم دهه‌های قبل نیستند. آنان امروز، درختان تناور وقابل اتکایی شدند که علیرغم حفظ نقش سنتی مانند فرزند آوری و پخت وپز و...عمده‌ی بارفرهنگ و تربیت و اخلاق جامعه را بردوش دارند. این موضوع نشانه ای قدرتمندی و توانایی بانوان جامعه‌ی ماست. بسیاری از مردان جامعه‌ی ما، مدیریت مالی، دخل وخرج، روابط خانواده، تربیت فرزند، تفریحات و گردشگری و... را به بانوان سپرده اند وبانوان کشور ما، ضمن داشتن نقش های سنتی، نقش های جدید را نیز عهده دارشده و در مقایسه با آقایان جامعه، حریف جویی ورقیب طلبی می کنند.

بانوان جامعه‌ی ما، علیرغم نیروهای سنتی ودراختیار داشتن منابع قدرت فرهنگی ومذهبی، توانستند بسیاری از تنگناهای فرهنگی را بشکنند وبه جایگاه ارزشمندی در حوزه‌ی فرهنگ برسند.

خوشبختانه در امور فرهنگی راهها بدون بازگشت ویک طرفه است و عبور بانوان از آن مسیرها به معنی گذراندن این مرحله بدون عقب گرد به آن مسیرهاست. وقتی بانوان سرزمین مان از باریک راههای ضعف و ناتوانی عبور کردند، دیگر هیچ قدرتی نمی تواند استثمارشان کند، هیچ سیاستی نمی تواند مجبورشان به عقب نشینی کند. نکته‌ی آخر اینکه

تازمانیکه بانوان جامعه‌ی ما، فرهیخته نباشند، جامعه‌ی ما روی سعادت وخوشبختی را نخواهد دید.

غلامعباس موسوی نژاد.