اَفتونیوز|یکی از مخاطبین این پایگاه خبری یادداشتی به شرح زیر در اختیار این پایگاه خبری قرار داده است:

مشهدی اکبر با تکنولوژی میانه خوبی نداشت. سالها گذشت تا فرزندانش توانستند وی را قانع کنند تا گوشی موبایل داشته باشد. یک گوشی ساده نوکیا!

خسرو فرزند بزرگش می گفت: « سالها طول کشید تا راضی به خرید یک گوشی موبایل و استفاده از آن شد. پدرم هر روز چند مرتبه از مزرعه تا خانه برای رساندن یک پیام، پیاده روی سنگینی می کرد اما حاضر نبود از این تکنولوژی آسان استفاده کند.»

اکنون مشهدی اکبر حدود ۹۰ سال دارد. چندی پیش اتفاقی در مراسم ترحیم یکی از دوستان ملاقاتش کردم. متوجه گوشی لمسی سامسونگی در دستش شدم.

بلافاصله برای خسرو این پیام را فرستادم:

« مثل اینکه مشهدی اکبر با تکنولوژی آشتی کرده است.!»

جواب پیامم را چنین داد:

« آشتی نکرده است، عاشق تکنولوژی شده است. می گوید: تکنولوژی نعمت خداست و همه باید از آن استفاده کنند.»

حکایت کوتاه مشهدی اکبر را برای شورای محترم شهر و شهردار محترم بازگو کردم تا ساده تر بتوانم یکی از مشکلات همشهریان عزیز را [که آن را مصداقی از مردم آزاری سهوی می دانم] یاددآوری کنم.

هر وقت از پیچ تند و شاید غیراستاندارد بلوار قرنی در نزدیکی بیمارستان شهید جلیل گذر می کردم، به این فکر می افتادم که یادداشتی بنویسم. خیلی طول کشید اما امروز این توفیق حاصل شد.

اگر ساعاتی در کنار بلوار و در محدوده آن پیچ خطرناک به ایستیم و رفت و آمد تعدادی از همشهریان را که ناچار هستند از آن محل عبور کنند را تماشا کنیم، بی تردید شاهد ترس در صورت و صدای آنها خواهیم بود.

من خودم آن را تجربه کرده ام.

حداقل انتظاری که از شهرداری یاسوج می رفت آن بود که یک پل هوایی در آن محل نصب می کرد تا مردم با دغدغه کمتری و خیال آسوده تری از آنجا عبور کنند و به امورات معمول زندگی شان بپردازند.

البته در دنیای امروز و با وجود این همه تکنولوژی انتظار واقعی همشهریان آن است که در مکان‌هایی از خیابان ها و بلوارهای شهر که نیاز است، پل های هوایی برقی نصب گردد. نمی دانم! اما شرم دارم!

از اینکه‌ در دنیای پر از فناوری و تکنولوژی امروز سهم شهر من یک یا چند پل هوایی برقی برای عبور راحت عابر پیاده نیست!

از اینکه پدربزرگ ها و مادربزرگ های ما که با ایثار و از خودگذشتگی خودشان را وقف ما کردند تا مهندس و پزشک و شهردار و ... شویم، شایسته یک یا چند پل برقی هوایی نیستند تا بدون واهمه از خیابان‌های شهرشان عبور کنند.

هر چه باشد این بی توجهی و ایجاد دردسر و زحمت برای عبور همشهریان از خیابان ها و بلوارها [بویژه محل های خاص مانند پیچ بلوار قرنی در نزدیکی بیمارستان شهید جلیل] مصداقی از مردم آزاری سهوی است که از ناحیه شهرداری صورت می گیرد.

ضمن تشکر از کارهایی که شهرداری برای مردم انجام می‌دهد، امید است به زودی محل هایی از خیابان ها و بلوارهای شهر که ضرورت دارد، به پل های برقی هوایی مجهز گردد.

«پیام واحد»

مرتبط:

مردم آزاری سهوی با چند بسته دستمال کاغذی

مردم‌آزاری به شیوه مرکز «ام آر آی» کوثر و یک پزشک مشهور در یاسوج