اَفتونیوز| طی روزهای اخیر بحث واگذاری مدیریت محیط زیست دنای شمالی به موضوع مهم و اول رسانه ها و گفتگوهای مردم استان و بویراحمد تبدیل شده است. دنای شمالی که از نظر تقسیمات کشوری در سال‌های نه چندان دور به اصفهان واگذار شده است اما به جهت مدیریت یکپارچگی اکوسیستمی، حفاظت محیط زیستی این قسمت را از سال ۶۹ به اداره محیط زیست استان کهگیلویه و بویراحمد واگذار کردند.

حضور ریاست محترم جمهور در جلسه شورا خود مهمترین سند دال بر تصویب این مصوبه قبل از سقوط بالگرد در ۳۰ اردیبهشت ماه و تقریبا ۳۴ روز قبل از شروع مجلس جدید می‌باشد.

یکی از مصوبات چهارمین جلسه شورای عالی محیط زیست ایران در دولت سیزدهم که سی هشتمین جلسه این شورا بود ارتقای سطح حفاظتی منطقه پادنا واقع در استان اصفهان به مساحت ۳۰۱۳۲ هکتار به عنوان منطقه حفاظت شده پادنا مطابق نقشه ارائه شده مورد تصویب قرار گرفت و مقرر شد با بخشی از منطقه حفاظت شده دنا جمعاً به مساحت ۶۱۵۰۰ هکتار تحت عنوان "منطقه حفاظت شده پادنا توسط اداره کل حفاظت محیط زیست استان اصفهان مورد حفاظت قرار گیرد.

بر اساس اسناد و شواهد اسدالله هاشمی ریاست سابق محیط زیست استان اولین بار در سال ۹۶ در اقدامی عجیب  از محیط زیست اصفهان درخواست کرده چون استان هزینه کافی برای حفاظت از دنای شمالی را ندارد حفاظت از این بخش دنا را خودتان به عهده بگیرید سال ۹۷ وی کنار گذاشته میشود اما مجدد سال ۹۸ به ریاست محیط زیست استان منصوب میشود و مجدد نامه‌ای با چنین مفادی مینویسد و متاسفانه درخواست واگذاری حفاظت محیط زیست دنای شمالی را می‌نماید، وی در مصاحبه با رسانه ها گفته‌اند پاسخ محیط زیست کشور و استان اصفهان به درخواستن بنده در دولت قبل منفی بوده است، البته مبرهن است که آن نامه نیز اثر خاصی نداشته و نمیتوانسته آغازگر فرآیند واگذاری حفاظت دنای شمالی باشد و بیشتر جنبه اعتراضی نسبت به عدم حمایت سازمان محیط زیست استان اصفهان داشته است.

در دوره جاودان‌خرد نیز  طبق اسناد منتشر شده طی مکاتبات مختلف با احداث سد خرسان و سد ماندگان در شهرستان سمیرم به دلیل تاثیرات مخرب محیط زیستی مخالفت میکند گویا استان اصفهان برای انتقال ۲۵۰ میلیون متر مکعب از منابع آبی محدوده دنای شمالی و شهرستان سمیرم تلاش میکند تا مدیریت حفاظت محیط زیست را از استان کهگیلویه و بویراحمد جدا کند و بدون ایجاد کوچکترین مانعی ۲۵۰ میلیون متر مکعب آب را از شهرستان سمیرم به استان اصفهان انتقال بدهد. شواهد اینگونه نشان میدهد جاودان خرد که مخالف چنین انتقالی بوده و قبل‌تر نیز طی مکاتبه با احداث سد ماندگان مخالفت کرده بود در جلسه شورای عالی محیط زیست که به ریاست ابراهیم رئیسی رئیس جمهور  برگزار گردید حضور پیدا نمیکند.

شورای عالی محیط زیست ایران در  ۱۳ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳، با حضور هشت وزیر، رئیس سازمان برنامه و بودجه کشور، استاندارد، مدیریت بحران، چهار استاد دانشگاه و به ریاست《رئیس جمهور شهید》 برگزار شده است، ۳۰ اردیبهشت‌ ماه ۱۴۰۳ این مصوبه به استان کهگیلویه و بویراحمد ابلاغ شد و جاودان خرد ریاست محیط زیست در  ششم تیر ماه ۱۴۰۳ با ارائه دلایل علمی مراتب اعتراض و مخالفت خود را در خصوص این مصوبه به محیط زیست کشور اعلام میکند.

جاودان خرد مدعی شده تا قبل از روزی که مصوبه ابلاغ شد هیچ جلسه‌ای برگزار نشده بود که من یا آقای استاندار نرفته باشیم. برخی از آقایان گفته‌اند که جلسه برگزار شده و من نرفته‌ام. اگر مدرکی دارند که دعوت کرده‌اند و من نرفته‌ام منتشر کنند و همین‌جا این موضوع را تکذیب می‌کنم.

مدیرکل محیط زیست استان کهگیلویه و بویراحمد  مدعی شده ۲۷ تیرماه ۱۴۰۳ و یکم مردادماه ۱۴۰۳ دو جلسه برگزار، دعوت‌نامه ارسال شد که به دو دلیل حضور پیدا نکردیم. دلیل اول آتش‌سوزهایی که در کوه‌های خامی و خائیز اتفاق افتاده بود و دومین دلیل هم قرار بود در این جلسات مصوبه اجرایی شود؛ چون ما اعتراض کرده بودیم و جوابی دریافت نکرده بودیم در این جلسات حضور پیدا نیافتیم. این مصوبه در صورتی قانونی است که روزنامه شود اما تاکنون روزنامه نشده است.

نکته ابهام برانگیز و مساله ساز کارنامه استاندار و مدیرکل محیط زیست آنجاست که هر دو از اراده هایی مبنی بر واگذاری حفاظت دنای شمالی به استان اصفهان خبر داشته اما در این مسیر هیچ اقدامی انجام نداده، حداقل انتظار این بود شفاف در اختیار رسانه ها و مردم قرار می گرفت، همانگونه که هم احمدزاده و هم جاودان خرد هر دو باهم مدعی هستند که جرقه شروع به کار سد خرسان را ما زده و در اختیار رسانه ها قرار  دادیم،  اکنون تعجب آور است چرا در خصوص واگذاری دنای شمالی کوچکترین اطلاع رسانی صورت نگرفت.

این در حالی است که مهدی روشنفکر نماینده سابق بویراحمد، دنا و مارگون آخرین نطق خود را ۶ خرداد ۱۴۰۳ انجام داد و در صورت اطلاع و داشتن دغدغه حداقل می‌توانست در خصوص واگذاری دنا اظهار نظر کند. اما گویا نماینده و مسئولان استان نسبت به اهمیت موضوع واقف نبوده یا چندان آنرا جدی نمی گرفتند و در حالت بدبینانه تر شاید بتوان فرضیه های دیگری را مطرح کرد.