افتونیوز| موضوع تغییر مرز میان کهگیلویه و گچساران در محدوده پادوک، از مباحث دیرپایی است که ریشه آن بسیار عمیق‌تر از بازتاب‌های سیاسی و رسانه‌ای سال‌های اخیر بوده و حتی قدمت آن به چند دهه قبل بازمی‌گردد. هرچند ابلاغ رسمی تغییر مرز در تاریخ ۶ مرداد ۱۴۰۰ منتشر شد، اما بررسی اسناد، مستندات و روند قانونی نشان می‌دهد این ابلاغ، خروجی یک پرونده طولانی، پیچیده و انباشته بوده که سال‌ها پیش آغاز شده است.

۱. اسناد و تاریخ چه می‌گوید؟

تمام مستندات رسمی و میدانی از پیش از انقلاب تاکنون، خط‌القعر رودخانه خیرآباد را مرز ثابت و تاریخی منطقه ثبت کرده‌اند؛ از جمله:

سوابق اداره جنگل‌ها

نقشه‌های رسمی

پروانه‌های مرتع‌داری

شواهد تاریخی نظیر قبرستان‌های خانوادگی قدیمی کهگیلویه در پادوک

این مجموعه اسناد، تعلق تاریخی، عرفی و اداری پادوک به کهگیلویه را کاملاً تأیید می‌کند.

۲. منشأ اختلاف؛ بسیار قبل‌تر از سال ۱۳۹۰ و ۱۴۰۰

تصور اینکه اختلافات از سال ۱۴۰۰ آغاز شده باشد، با واقعیت سازگار نیست. ریشه موضوع به سال‌ها قبل بازمی‌گردد و با عواملی همچون:

کوچ‌رو بودن عشایر

ساخت سد کوثر

ایجاد مسیرهای جدید نظیر پل پادوک

افزایش ارزش اقتصادی منطقه خائیز

پیوند دارد. بنابراین سال ۱۴۰۰ تنها زمان اعلام نتیجه فرایندی طولانی بوده، نه نقطه آغاز اختلاف.

۳. فرایند کارشناسی ناقص در سال‌های مختلف

طبق قانون تقسیمات کشوری، هرگونه تغییر مرز باید بر اساس مطالعات دقیق، مستند و همه‌جانبه انجام شود. با این حال شواهد نشان می‌دهد:

در دوره‌های مختلف، بررسی‌ها ناقص یا بدون توجه کافی به سوابق تاریخی انجام شده است.

تصمیم‌سازی‌ها در چندین دوره مدیریتی صورت گرفته و محدود به یک سال یا یک مسئول نبوده است.

طرح اولیه تغییر مرز، سال‌ها پیش از ابلاغ ۱۴۰۰ شکل گرفته بود.

بنابراین ابلاغ مرداد ۱۴۰۰ حاصل انباشتی از تصمیمات گذشته بوده است.

۴. جایگاه امضاکننده ابلاغ

ابلاغ سال ۱۴۰۰ با امضای فتاح محمدی، رئیس وقت تقسیمات کشوری استانداری صادر شد؛

مقامی که تصمیم‌ساز سیاسی نیست و تنها گزارش‌های کارشناسی تجمیع‌شده را اجرا می‌کند.

این نشان می‌دهد که: تصمیم‌سازی در لایه کارشناسی و پیش از او انجام شده و روند آن مدت‌ها قبل آغاز شده بوده است

ازاین‌رو نمی‌توان ابلاغ را به یک دوره سیاسی یا یک مدیر خاص نسبت داد.

۵. سکوت برخی مدیران گذشته؛ بخشی از شکل‌گیری وضعیت کنونی

در برخی دوره‌ها موضوع مرز به‌موقع رصد نشد و از ظرفیت حقوق‌دانان، متخصصان محلی و اسناد تاریخی به‌اندازه کافی استفاده نشد. همین بی‌توجهی‌ها، باعث انباشته‌شدن خطاهای کارشناسی شد و زمینه را برای بروز چالش‌های امروز فراهم کرد.

۶. ابهام‌های سال‌های قبل از ۱۴۰۰؛ پرسشی که هنوز پاسخ روشنی ندارد

با وجود همه توضیحات، برخی قرائن نشان می‌دهد روند تغییر مرز در سال‌های منتهی به ۱۴۰۰، کاملاً شفاف و بی‌حاشیه پیش نرفته است. شتاب در برخی مراحل، سکوت مدیریتی در مراحل دیگر و بی‌اطلاعی ظاهری فرمانداران وقت کهگیلویه از جزئیات نهایی ابلاغ، این پرسش را ایجاد می‌کند که: آیا در ادوار پیشین، مداخلات یا نفوذهایی خارج از سطح مدیران محلی، مسیر کارشناسی را تحت تأثیر قرار داده است یا خیر؟

شاید اگر وقایع سال ۱۴۰۰ استان را بررسی کنیم متوجه دلیل این تصمیم عجولانه و بی‌خبری مسئولان کهگیلویه خواهیم شد.

این موضوع نه ناظر بر یک اتهام مستقیم است و نه متوجه شخص خاص؛ بلکه نشانه‌ای از ضرورت شفاف‌سازی روندی است که در مقاطعی با ابهام، شتاب یا بی‌خبری همراه بوده و طبیعی است که افکار عمومی درباره آن پرسش داشته باشد.

مرز پادوک بر اساس اسناد تاریخی، عرفی و رسمی، تعلق آشکاری به کهگیلویه دارد.

اما تغییر مرز در سال ۱۴۰۰ نتیجه روندی طولانی با کاستی‌های کارشناسی متراکم بوده، نه یک تصمیم ناگهانی یا اقدامی مربوط به یک مقام مشخص در همان سال.

ابلاغ ۱۴۰۰ بیش از آن‌که حاصل یک بررسی دقیق و تازه باشد، تلاشی برای عبور از یک پرونده مزمن بود؛ پرونده‌ای که مردم هنوز در حال پیگیری حقوق واقعی خود در آن هستند.

این رسانه آمادگی دارد توضیحات فرمانداران وقت کهگیلویه و گچساران در سال ۱۴۰۰ – که هر دو از فرزندان کهگیلویه بزرگ‌اند – را برای تنویر افکار عمومی منتشر کند.