روی سخن نگارنده در این نوشته نقد گفتار تیوریک و رفتار عملی و به نوعی عملکرد فرهنگی ،فرهنگیان و مجموعه آموزش و پرورش در استان کهگیلویه و بویراحمد است.

مفهوم فرهنگ از مفاهیم پرمناقشه در حوزه علوم انسانی بوده و هست .به قول هردر "هیچ چیز نا معین تر از فرهنگ نیست" فرهنگ از مفاهیمیست که برداشتی که از آن می شود برداشتی پلورال(متکثر)بوده و هست در این مقال منظور نویسنده از مفهوم فرهنگ (مجموعه آداب و رسوم و ...)همان برداشتی هست که معمولا در محیط های غیر تخصصی به نوعی عامیانه از آن می شود .یکی از عناوینی که معلمان با آن شناخته می شوند واژه فرهنگی هست که به معنای 1.بافرهنگ ،اهل علم 2.معلم ،کسی که با علم و فرهنگ سر وکار دارد.(لغت نامه معین)پس معلم یعنی کسی که حافظ و فربه کننده و مروج فرهنگ ملی و محلی است و این بار خطیر در این محیط پر خطر بر دوش معلمان یا به نوعی فرهنگیان هست و البته این بدان معنا نیست که همه بار قبض و بسط فرهنگ متوجه معلمان هست و دیگر مشاغل و اصناف و افراد و.....در این بزنگاه نقشی ندارد بلکه فرهنگیان با توجه به نقشی که در آموزش و تربیت نسل های آینده دارد نقشی پر رنگ تر از دیگران دارد .حفظ خرده فرهنگ بومی باعث غنای بیشتر فرهنگ در سطح ملی می شد اگر چشمه های که به رودخانه ای می ریزند خشک شوند این هشدار را به رودخانه می دهد که در خطر نابودی هست به همان نسبت خرده فرهنگ و فرهنگ این دو مقوم هم اند .

شاید برای شما تعجب برانگیز باشد که به مدرسه ای در این استان(ک.ب) وارد شوید و معلم مردی را با کلاه سنتی و لباس محلی و گیوه در کلاس ببینید یا معلم زنی را با لباس محلی که ترکیبی است شگفت انگیز از نقش ها و رنگ های شادی آور و دل انگیز و چارقد و .....

شاید حرف زدن به زبان لری به نوعی در میان فرهنگیان و مدارس و به تبع ان نوعی افت کلاس باشد البته نگارنده با زبان فارسی حرف زدن را الزاما بد نمی داند ولی تحقیر زبان مادری می تواند به خود باختگی فرهنگی تعبیر شود و این می تواند در آینده به ضرر همه باشد و باعث نابودی خرده فرهنگ های مفید و و از تنوع زبانی و فرهنگی در سطح ملی بکاهد .

موسیقی محلی به نوعی نشان دهنده هویت یک فرهنگ هست و نگاه منفی از بالا به موسیقی و میدان ندادن و حمایت نکردن از موسیقی ای که به نوعی معرف اصالت و تاریخ و هویت یک فرهنگ است باعث ترویج نوعی موسیقی بی محتوا و بی اصالت کی شود به قول بوردیو جامعه شناس فرانسوی "وقتی در خلاقیت بسته می شود فضا به نوعی آماده هجو می شود" نهاد آموزش و پروش می تواند به معرفی و شناساندن موسیقی غنی و محلی (فولکولوریک)به نسل آینده موجب غنا و دوام بیشتر این ابزار هویت ساز و غنا بخشنده فرهنگ در این استان شود.

یکی دیگر از ضعف های ما در آموزش و پرورش استان عدم معرفی بزرگان اندیشه و علم و جنگ آوران و وطن دوستان این خطه هست وقتی از شیراز سخن می گویم از اولین چیزهای که با آن شیرازی ها خود را معرفی می کنند و به آن افتخار هم می کنند وجود دو همشهری شاعر به نام های سعدی و حافظ هست که با آن احساس هویت می کنند ولی کمتر دانش آموزی در این استان اسم سردارآریوبرزن را می داند و یا لااقل یکی از کتاب های حسین پناهی را بداند و این ضعف بزرگی برای لبراز هویت نسل جوان و آینده ماست وظیفه آموزش و پرورش هم این است که چنین شخصیت های را به دانش آموزان معرفی کنند و........................................

آموزش و پرورش ما (استان ک.ب)باید سعی در حفظ فرهنگ و غنای بیشتر آن باشد با این رویه که دنبال می شود ما نسلی بی هویت و بریده از تاریخ گذشته اش داریم در عصر که به قول پست مدرن ها ما باید به پلورالیسم فرهنگ ها باید اهمیت داد ما نباید سعی در نابود کردن گذشته خود داشته باشیم .

این هم موردی از دغدغه یکی از متفکران ما در عصر حاضر(( محلی چرا ما ایرانیان به این آسانی پوشاک سنتی شان را وانهاده اند و لباسی را برای پوشیدن برگزیده اند که از زیر تا سر یکسره فرنگی است،حال آنکه بیشتر اقوام غیر اروپایی دست کم بخشی از پوشاک سنتی شان را حفظ کرده اند و سراپا فرنگی نشده اند؟ملت های عرب و مالزی و بیشتر کشور های آفریقایی و حتی ژاپن که در ارتباطی در پهنه جهانی با اروپاییان گره خورده اشت دست کم در برخی شرایط و گاه در موقعیت ها لباس سنتی می پوشند و لا اقل در خانه از لباس سنتی استفاده می کنند ولی ایرانیان در کوچه و بازار و در مراسم رسمی و غیر رسمی کت شلوار می پوشند و حتی در خلوت خانه های خود نیز پیژامای فرنگی به پا می کنند ))(محسن ثلاثی ،جهان ایرانی ایران جهانی ،ص5،)