فضای این روزهای ایران، رنگ و بوی انتخاباتی به خود گرفته است و موضوع شوراها بار دیگر اذهان عمومی را متوجه خود کرده است که دیار من (چرام همیشه سبز) هم از این قاعده مستنثا نیست و همپای سایر قسمت‌های این مرز و بوم دست‌خوش دغدغه‌های انتخابی گردیده است. اینکه اهالی دیار من، دل در گرو این رخداد مهم در سطح پارلمان محلی داده‌اند، امری بدیهی و غیرقابل انکار می‌باشد؛ چرا که جایگاه رفیع شورا، به عنوان یک نهاد مردم‌سالار، «از مردم»، «با مردم» و «برای مردم» بوده و برآمده از بطن مردمان عادی که به قصد تاثیرگذاری بر سرنوشت محل زیست خویش، پا به آن عرصه می‌گذارند (که البته مورد تاکید قانون اساسی نیز قرار گرفته) است. امروزه کار اساسی شوراها، قانون‌گذاری از جایگاه و مقام پارلمان محلی و همچنین بازوی نظارتی برای نظام مدیریت شهری و روستایی است که می‌تواند به کارآمدترین ساز و کار برای نهادینه کردن مشارکت عمومی مردم در ساختارهای تصمیم‌گیری محلی مبدل شود و در اداره شهر و روستاها نقش‌آفرین باشد.این روزها و در آستانه پنجمین دوره انتخابات شوراهای شهر و روستا که زمینه مناسبی برای ارزیابی، بازخوانی و سنجش عملکرد چهار دوره قبل این شوراها با تمام فراز و نشیب‌های آن و میزان فاصله موجود با انتظارات و وضعیت مطلوب مردمی است، فراهم شده است و بهترین فرصت است برای اتخاذ رویکرد جدید و دمیدن جان تازه در این کالبد نو پا... فراروی این نهادها، مردمی است که باید برای تحقق توقعات به حق خویش، از مسیر صحیح و عقلانی به پیش روند و احکام عقل را اجرا نمایند، در غیر این صورت، دست‌آویز احساسات غلط و مولفه‌های منسوخ (قوم‌گرایی صِرف، دسته‌بندی‌های سیاسی شدن کاری عبث و بیهوده است و باید مولفه.های شکیل‌تری از جمله صداقت در کلام و عمل، پاک‌دستی، تدبیر، تعهد و تخصص را مبنای انتخاب.های خویش قرار داده تا بعدها شاهد زایش پیامدهای مطلوب این انتخاب برای خود و جامعه خویش باشیم و این شکوفایی شهری و روستایی جز با مسئولیت‌پذیری آحاد جامعه، تشریک مساعی و همراهی و همگامی مرد و زن، پیر و جوان، اصلاح‌طلب واصول‌گرا، میسور نخواهد شد. امید است در این دوره از انتخابات شهر و روستا که چندین دوره آزمون و خطا را پشت سر گذارده است از گذشته عبرت بگیریم و از تمام آن تجربیات چراغی بیفروزیم برای شناساندن راه آینده دیار و سامان‌مان... آنچه در ابتدای این دوره و پس از اتمام فرصت ثبت‌نام‌ها در شهرستان چرام جای نگرانی دارد، عدم حضور بانوان که نیمی از پیکره جامعه شهری را تشکیل می‌دهند، در جایگاه تصمیم‌گیری بود و اگر حضور بانوان محترمه دیارم رنگ فعلیت در مرحله تصمیم‌گیری به خود می‌گرفت و همه با هم از مرزهای جنسیت عبور می کردیم، قطعا با نقش و حضور موفق بانوان، شاهد اثرات مثبتی از جمله تحقق هر چه بیشتر توقعات و حقوق بانوان، اعتلای هر چه بیشتر سطح مدیریت دموکراتیک محلی، ایجاد شهر و فضایی امن برای بانوان جهت اثبات خویش و بهره‌مندی از پتانسیل های آنان برای داشتن جامعه‌ای پویا و جلوگیری از خشونت‌های جاری در جامعه علیه زنان می‌شد. امیدوارم فعالان سیاسی، فرهنگی، فعالان تحقق شعار عدالت اجتماعی، عدالت جنسیتی را از یاد نبرد! به امید فردای بهتر

*کارشناس ارشد حقوق خصوصی