ناگهان!! چه قلب ها سکوت می کنند چه رنج ها شکوفه می دهند تا یکی طلوع می کند ناگهان غروب می رسد ناگهان زمانه ناگهان زمین بی وفا باز می کند دهان خویش را می کشد دلی به زیر خاک می فشارد این دل فسرده را می نوردد این زمین سرد این دل رفیق مرده را ناگهان، رفیق ما ناگهان، عزیز تو ناگهان چه زود می روند و ما در میان بهت دیگران زیر سنگ آسیاب روزگار خرد می شویم خرد می شویم ... برای دوست عزیز دکتر ولوی