در رثای جوانمرگی سیدرضا شیرودی،در پی جراحات ناشی از تصادف!! نمی دانم حال آن مادر چه سان است؟ قادر هم نیستم تصورش کنم. همین قدر می دانم که دشوار است، اینکه در عنفوان جوانی همسر، با فرزندی خردسال تنهایت بگذارد تا جان را فدای آرمان و میهن نماید‌. آنگاه تو بمانی و عنوان همسر شهید، که تنها مدال زندگی‌ات باشد و فرزندی که یادگارِ یارِ رفته است.

همسر اگر رفت، عنوانی داشت. قداستی یافته بود، نامش سند افتخارت بوده. اما این تلخ است که عمر و جوانی‌ات را به پای یادگار پدر صرف کنی، آنگاه خبر بیاورند که در جاده‌ای که خیلی ها را به مقصد نرساند، تلف شده باشد.

اگر کسی به مرگ طبیعی در نگذرد،سه حالت باقی می ماند.

دو حالت مدنظر ماست، اولی را «شهید» و دومی را «قربانی» می خوانند. اینجا قربانیان تصادفات مقصود ماست.اولی اگر پرچمی برای افتخار نام گرفته، دومی را چون حاصل مجموعه ای از سوء مدیریت هاست، جز «آیینه دق»نشاید خواند.

باری، سخن از جوانمرگی بیش از نیم میلیون جوان ایرانی است. که نیمی در صحنه نبرد با یک دشمن خارجی جان باختند و نیمی دیگر را مجموعه ای از مدیران خرد و کلان داخلی کشتند. جمعی از متهمین قتل ها، بر صنعت خودرو کشور چنگ انداخته اند. جمعی دیگر متصدی راههایی که به «چاه» بیشتر می مانند. چاههایی که «بهر کسی» غیر از خود مدیران حفر می شود، و آن کس مردم بی دفاع اند. و هر سال به اندازه جمعیت حاضر در مجموعه سرپوشیده ورزشی آزادی،وقتی لبریز است قربانی می گیرند.هرچند جامعه ما مدت هاست براثر تکرار این فجایع،حساسیت خود را در برابر آن از کف داده است،اما بر ما بازماندگان قربانیان است که این کج راه رفتن ها را برنتابیم.شاید اینجا بخاطر زاده شهید بودن،اندکی بیشتر آیین ها رسمی تر برگزار شود،اما بر همه ماست که از هر فرصتی کمک بگیریم و این درد را فریاد کنیم.که خون خوردن و خاموشی را عاقبتی جز امتداد این مصیبت ها نخواهد بود.

در پایان لازم می دانم از روحانیون محترم که بطور سنتی محور اصلی آیین سوگواری قربانیان چنین سوانحی هست،عاجزانه استدعا دارم،با اختصاص بخشی از خطابه ها به ریشه این معضل،به بحث و فحص در این باب بپردازند.

بیش از آنچه بطور سنتی ریشه جان باختن شهروندان را قضاء و قدر الهی معرفی کنند،به سوء مدیریت ها بتازند.

مردم را از ضعف خودروها ونا ایمن بودن راهها آگاه کنند.تا حال، که نه از خودرو استاندارد بهره می بریم،نه راه مناسب برای پیمودن،با تقویت و دادن هشدار و بیدار کردن شهروندان،بلکه بتوانیم نقش عامل انسانی را در تصادفات کاهش دهیم.

از فرماندهی محترم انتظامی استدعا دارم با تعیین فرد یا افرادی از پلیس راهور،و دادن آموزش لازم برای سخن وری، برای دادن هشدار لازم درمراسمات این بار در کنار اعمال قانون،آموزش را زمینه بهبود حرکت در محورها قرار دهند.

در پایان ضمن تسلیت به خانواده محترم شهید شیرودی،و صدها خانواده ای که نوروز امسال را با داغی برجان گذراندند،از همه شهروندان عاجزانه استدعا دارم تذکر زبانی را به فرزندان جوان خود در کار قرار دهند،تا مبادا برای لحظه ای هیجان،خود یا انسانهای بیگناه را به کام مرگ بفرستند.که باور داریم خانواده هنوز نقش مهم را در هر نوع قوت و ضعف تربیتی ایفا می نماید.

هرچند با دهها نوع اعمال سخت گیری بر خودرو سازان و رانندگان وسایل نقلیه،توانستیم آمار قربانیان از«بیست و هشت هزارنفر »در سال هشتاد و چهار،به زیر« بیست هزار نفر »در سال نود و پنج رسیدیم،اما فراموش نکنیم بالاترین آمار قربانیان در جهان،به هیچ وجه شایسته کشوری با ادعای هزارن سال تمدن و عزت در جهان اسلام نیست.

....و خداوند بهترین حافظ و مهربان ترین مهربانان است.