به جرات می توان گفت که در میان تمام وظایف مهم شوراهای شهر، پر اهمیت ترین آنها در قالب انتخاب شهرداران و صد البته نظارت و دقت در عملکرد آنها پدیدار می شود.

این انتخاب از آن روی حائز اهمیت است که شهرداران، مسئولان در قبال کارهای اساسی شهر می باشند.

چنانچه در میان شورای انتخاب و ناظر، انسان هایی حضور داشته باشند، متخصص و دلسوز، به تبع ویژگی های خود فردی را بر این مسند خواهند نشاند که متخصص، توانمند و دلسوز باشد.

در مقابل چنانچه انتخاب کنندگان، خود بر اساس انتخاب های غیر مسئولانه و ناآگاهانه انتخاب شده باشند، منتخب آنان نخواهد توانست رهگشای مشکلات و مسائل عام باشد و تنها ممکن است در مواردی خصوصی و منفعت طلبانه کارگر آید.

اما آنچه در این مقال در نظر می باشد و به ندرت و در جاهایی بخصوص شاهد بروز و ظهور آن هستیم، امر خطیر فرهنگ است؛ مقدار دخالت شوراهای شهر و شهرداران در پشتیبانی و حمایت مسائل فرهنگی.

از آنجا که قدرت فرهنگ می تواند نقطه عطف و قوت خود و تمام مسایل غیر خود باشد و ضعف آن پرتگاه مهیب بروز غیر عقلانیت و غیر اخلاقیت، پرداخت به آن نمی تواند تنها به وسیله یک نهاد متصدی صورت گیرد و از قضا باید توسط سازمان هایی برخاسته از دل خواست مردم به آن پرداخته شود.

شایان ذکر است که مسائل غیر فرهنگ شامل تمامی شئون اجتماعی و فردی یک شهر می باشد.

اعضای انتخابی ما در شورای شهر اگر خود دل در گرو فرهنگ داشته باشند، بی شک این دلبندی را در انتخاب متولی امور شهر نیز بروز خواهند داد و آنچه در پی خواهد آمد، حمایت شهرداری ها از مسائل فرهنگ و هنر و به تبع آن پیگیری حل مسائل شهر از طریق فرهنگ خواهد بود. چیزی که هم اکنون در همه کلان شهرها و تعداد اندکی از شهرهای کوچک کشور هم شاهد آن هستیم؛ در قالب حمایت از فستیوال های هنری، همایش های فرهنگی، راه اندازی رسانه های فرهنگی شهری، حمایت از برنامه های ورزشی و از این دست...

امید آن است که در صورت اعتماد و حمایت مردم از کسانی که معتقد به رهگشایی فرهنگی مسائل شهر و اجتماع هستند، بتوان از این اهرم قدرتمند بهره برد و با نگاهی نو به مشکلات و شیوه های حل آنها، باری از دوش مردم برداشت و رو به سوی سرمنزل مقصود حرکت کرد.

به آن امید، به یاری خدا و شما

*کاندیدای پنجمین دوره انتخابات شورای شهر دهدشت