محمد زرین کاندیدای انتخابات شورای شهر دهدشت در بیانیه شماره 7 خود، شرحی بر عکسی از دوران دانشجویی که در همایش دانشجویان با مسئولان شهر دهدشت گرفته شده است، نوشته و در این مکتوب، دهدشت 20 سال پیش را بهتر از دهدشت اکنون می داند!

به گزارش افتونیوز، متن بیانیه شماره 7 محمد زرین در پی می‌آید:

بسم الله الرحمن الرحیم! هفتمین بیانیه «محمد زرین» با یاد خدای متعال و تبریک اعیاد شعبانیه، حضور مخاطبان ارجمند.پیش از آغاز،لازم دانستم تشکر کنم از همه دست اندرکاران امر انتخابات،خاصه اعضای محترم هیات های اجرایی و نظارت،که با دید باز،زمینه مشارکت سلیقه های گوناگون را فراهم کردند.اما بعد: جمعه بازار انتخابات شورا در استان، که سخت سبقت گرفته است از «انتخابات ریاست جمهوری»،آنقدر پر و پیمان است،که وقت و فرصت شناخت کافی از همه نامزدها را،برای رای دهندگان سلب می کند.در این میان،آنچه از فضای مجازی،سرریز کرده است،همانا(لیست بلند بالای رزومه های رویایی) است.شرح آن در بیانیه پیشین رفت.حقیقتا تا این لحظه،تردید دارم که رزومه ای از خود منتشر کنم یا نه.مانده ام در کار برخی عزیزان،آیا انتشار عملکرد همه عمر ضرورت دارد؟

آیا این دوستان عزیز،با این همه توان،حیف نیست در رقابت بر کرسی شورای یک شهر کوچک فرسوده شود؟و از همه اساسی تر این پرسش که:((تا چه میزان ارتباط وجود دارد میان این لیست توان و سابقه،با مقوله مدیریت شهری؟))

یا پرسش هایی از این دست:

-آیا تخصص داشتن صرفا برای داشتن عملکرد مفید کافی است ؟اگر آری،پس چرا کرباسچی،بعنوان موفق ترین شهردار کلان شهرتهران،یک تحصیلکرده الهیات بود،بالعکس شاهد بودیم یک دکتری مدیریت شهری!از پس مدیریت یک شهر کوچک برنیامد؟

-پرسش دیگر اینکه:این عزیزان،که بعضا پای ثابت تمامی انتخابات شورا از اول تا کنون بوده اند،در حد فاصل دو انتخابات شورا،کجا بوده اند؟چرا هیچ کدام از برنامه هایشان را،حتی در قالب یک نشست خانوادگی و قبیله ای به بحث ننشستند؟!آیا شما معتقدید تنها و تنها،در کرسی شورا است که می توان بر فرهنگ و تمدن یک شهر اثرگذاشت؟؟ اینگونه که برادری تان با شهر برای مردم اثبات نمی شود!

-پرسش اساسی آخر اینکه: اگر از شما دعوت شود،در صورت عدم راه یابی به شورای شهر،از این همه توان!و تجربه!برای کمک به توسعه فرهنگی- اجتماعی و امر زیبا سازی شهر همکاری افتخاری داشته باشید،موافقت می کنید ؟!

باری!نگارنده مخلص،ترجیح می دهم بدوآ،بجای پرت کردن یک سیاهه در مجازی،یک عکس را تقدیم کنم.

نه بخاطر استفاده تبلیغاتی صرف!که باهدف شناخت بیشتر نگارنده،و مآلا،باهدف تشویق سایر عزیزان کاندیدا،و غیر کاندیدا،تا عرض کنم(می توان نامزد نبود و تلاش کرد،می توان حتی دانشجویی جوان بود،و دردهای شهر را فریاد زد.) شرح عکس:

دوازده شهریور۱۳۷۷،به نوعی میلاد من است.روزی که تنها چندماه پس از قبولی درتهران،و سفر به چند شهر ایران،وضع (دهدشت)را درخطر یافتم.دست بکار شدم،راهی جز رساندن فریاد دانشجویان به گوش مسولان وقت نیافتم.

حاصل بیش از یک ماه مراجعه به فرمانداری کهگیلویه،اخذ مجوز یک همایش بود.آن((نخستین همایش دانشجویان با مسولین شهرستان،پیرامون مسایل اجتماعی فرهنگی دهدشت))بود.نشستی با حضور دهها دانشجوی دهدشتی دانشگاههای مختلف با حضورمسولین وقت(فرماندار:رضاتوفیقی٫شهردار:تقویان٫رییس فرهنگرو ارشاد:آقای موسوی نژاد.(نکته ظریف اینکه،اولین بار موضوع برگزاری انتخابات شوراهای شهر و روستا، سه ماه بعد از آن همایش توسط رییس جمهور ابلاغ شد،و شش ماه بعد از آن،در هفتم اسفند۷۷نخستین انتخابات شوراها بعد انقلاب برگزار شد)

مخلص چهارساعت جلسه را همان یک جمله هشدار آمیز نگارنده مخلص می دانم،آنجا که داد سر دادم(آقایان مسولین شهرستان و استان،نمایندگان محترم،این جمع دانشجو،از وضعیت شهر ناراضی اند.فردای فارغ التحصیل شدن بر سر دوراه می مانند.(یا شماها باید تا دیر نشده،شهر را سامان ببخشید،تا برای ماندن و امیدوار ماندن مناسب باشد)ویا(این جماعت فردا بدنبال جایی بهتر برای زندگی خواهند گشت).

دردا و حسرتا! که آن روز،و سالهای بعد،چنین هشدارهایی از همه خیرخواهان شنیده نشد.

تا امروز که همه کوچ کردند.تا امروز که بقول م .امید:

موج ها خوابيده‌‏اند، آرام و رام،

طبل طوفان از نوا افتاده است.

چشمه های شعله ور خشكيده اند،

آب‌‏ها از آسيا افتاده است.

در مزار آباد شهر بی ‏تپش

واي جغدی هم نمي‌‏آيد به گوش

دردمندان بی‌‏خروش و بي‌‏فغان

خشمناكان بی فغان و بی خروش....

ای آقایان مدیر شهر ،شهرستان و استان!!

آقایان نمایندگان دوره های مختلف!!

اعضای شوراها و شهرداران ربع قرن گذشته!!

شهرمان را بما برگردانید.با همان وضع بیست سال پیش هم راضی هستیم.مهاجران را با دلجویی برگردانید.

یا شجاعانه بخاطر همه چیز از شهروندان پوزش بخواهید و کنار بروید.

محمد زرین نهم اردیبهشت نود و شش