از جور وخفقان دیرینه به ستوه آمده بودیم،با عزمی راسخ ومشتی گره کرده ،زن ومرد ،پیر وجوان از هر مسلکی به امید روزگاری بهتر،شور وخیزشی غرور آفرین بیافریدیم . هنر مندان ما که انعکاس صدا وندای مردم وشهیدان بودند چه زیبا چنین سرودند:

ارغوان ام ارغوان ام لاله ام/ در غم ات خون می چکد از ناله ام/

آذرخش از سینه ی من روشن است/ تندر توفند ه فریاد من است/

هر کجا مشتی گره شد مشت من / زخمی هرتازیانه پشت من /

هر کجا فریاد آزادیست منم / من دراین فریادها دم میزنم/ ه.ا.سایه

پیروزی در خور شآن وقدمت این سرزمین عظیم وشکوهمند،با فرهنگ وتاریخ تنومند رقم زده شد.اما افسوس که موج سواران در مخیله شان نه بهروزی مردم،بلکه سوداهای بلند پروازانه ونا همخوان با زمانه داشتند ودر این راه هم باورها واعتقادات مردم را ملعبه قراردادند. این تضاد وتناقض بین اهداف وخواسته های مردم و موج سواران بسی زیان آفرید. چون موج سواران دارای بینشی کوته ونا همساز بودند وهیچ گونه مخالفت وتضارب آرا را برنمی تافتند. پرومته های این سرزمین یا در خاک نهفتند،یا محبوس ومنزوی ویا ناخواسته به ترک دیار آبا واجدادیشان تن دادند . دیگر لایقان ،اندیشمندان ونخبگان وتوانمندان عرصه های گوناگون هم محروم از عرصه های مهم وکلیدی گردیدند.

بر مابقی هم چنان تنگناهائی باریدن گرفت که بقول آن نویسنده شهیر بتدریج قامتمان خمیده وکوتاه گردید و در چنبره محدودیت وصوابدید به تدریج به روی آوری وانتخاب کوتوله های سیاسی تن دادیم و هرکداممان کوتوله ای را پسندیدیم و هورا کشان از ترس کوتوله بدتر به کوتوله بد اقبال نشان دادیم.

مایوسانه پذیرفتیم که گویا سرنوشت ما همین است ،گریزی نیست ولاغیر. برای توجیه گردن نهادن مان به پذیرش کوتوله ها در سمساریها وآثار عهد عتیق هم تئوری اش(بد وبدتر)را یافتیم.شاید هم ازما "عاقل تران" سر زبانمان انداختند تا هرچه تقلا کنیم درنهایت اوضاع از چارچوب مصلحت وحفظ وضع موجود خارج نگردد.

همچون محبوسانی شده ایم که جیره غذائی از قبل تدارک دیده شده وپخته شده را بناچار چنان در صف طولانی واشتیاق وملیچ وملوچ کنان میل کنیم که مایه حیرت جهانیان شود و اقتدارمان را نشان دهد .

البته لطف نموده و این حق را به ما داده اند که از بین چند تا آشپز قائل به دو رکن رکین :

1- وفاداری مطلق شان در عمل اثبات شده (قسم حضرت عباس هم قبول نیست)

2- بدون چون و چرا اعلام تمکین به صوابدید نموده باشند ، یکی را برگزینیم. حاصل کار معلوم است ، " از کوزه هما ن تراود که در اوست ". اما دیالکتیک جامعه را فراموش نکنیم که هر فرودی را فرازی وتسلسلی یست تعلل ناپذیر.

ساقیا در گردش ساغرتعلل تا به چند/ دور چون با عاشقان افتد تسلسل بایدش/