((مَن تَعَمّقَ لَم يُنِبْ إلى الحقِّ : هر كه تندروى كند به حقّ نرسد)) امام علی(ع) بر این باورم که: نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی،تحت هیچ شرایطی نباید بر سر آنچه که با مردم پیمان بسته اند،کوتاهی نمایند.و همانا دفاع از حق تک تک شهروندان در راس این حقوق است. پیگیری حقوق مردم هم راهکارهای خاص خود را دارد.حد و حدود حقوق ملت و وظایف دستگاههای مختلف نظام را هم قانون مشخص کرده است. بارها و بارها هم مسئولان نظام و بخصوص مقام معظم رهبری بر فصل الخطاب بودن قانون در این زمینه تاکید کرده اند و خواستار در نظر گرفتن مر قانون در انجام وظایف شده اند. قانون اساسی وظیفه نمایندگان مجلس را در مرحله اول،تقنین (قانونگذاری) و در مرحله بعد،نظارت بر حسن اجرای این قوانین دانسته است. بر اساس همین قانون اساسی، اصل راهبردی تفکیک قوا هم بصورتی کاملا مترقی برسمیت شناخته شده است.هر کدام از سه قوه (مقننه،مجریه،قضائیه)،در عرصه خدمت به مردم،وظایف خاص خود را دارند. اما متاسفانه،در بسیاری از موارد مشاهده شده است که،برخی از نمایندگان مجلس به بهانه های مختلف،پا را از حدود و ثغور وظایف قانونی خویش،فراتر برده و در عملکرد قوای دیگر(خصوصا قوه مجریه)دخالت آشکار می نمایند. دخالت نمایندگان مجلس در عزل و نصب ها و سهم خواهی از بدنه دستگاه اجرائی، مهمترین آفتی است که بارها و بارها شاهد آن بوده ایم و هستیم. در بسیاری از موارد دیده شده است که برخی از مدیران،علیرغم تمام شایستگیها، بخاطر عدم همسوئی با نمایندگان در رقابتهای انتخاباتی، و بواسطه فشار نمایندگان مجلس،ردای خدمت از تن بدر کرده و به کنج عزلت خزیده اند. بحث شایسته سالاری،سالیان سال است که تحت همین زد و بندهای پیدا و پنهان نمایندگان مجلس، در حوزه کهگیلویه بزرگ،بحثی فراموش شده و منسوخ گشته است. به جرات میتوان گفت که: یکی از موثرترین دلایل عدم توسعه یافتگی شهرستان کهگیلویه هم همین خانه نشینی های سرمایه های انسانی این خطه است. سرمایه هائی که بخاطر باندبازیها و لابی های پیدا و پنهان نمایندگان ادوار مختلف مجلس در این گوشه محروم از کشور،به کنج عزلت خزیده اند و شوربختانه،شاهد به یغمارفتنشانیم. چرا؟چرا؟ چرا نمایندگان مجلس،که خود باید مظهر تمکین به قانون باشند،چنین بی محابا به عرصه اجرا ورود پیدا کرده و حریم قانون را میشکنند؟ پاسخ به این سوال،وقتی دیگر را میطلبد و حوصله ای دیگر را. حال به مطلب زیر می پردازم: اخیرا شاهد سخنان تند و تهاجمی نماینده محترم کهگیلویه در مجلس شورای اسلامی،به رئیس دانشگاه علوم پزشکی استان بودیم. همانطور که پیشتر عرض شد،دفاع از حقوق ملت،بدیهی ترین وظیفه نمایندگان و مسئولان نظام است. مخصوصا اینکه این حقوق،با جان و سلامتی مردم پیوند خورده باشد. اما چگونه؟ اگر حقی در حیطه درمان و سلامت مردم ضایع شده باشد،دستگاههای تخصصی مرتبط با این موضوع، کار بررسی این موارد را برعهده دارند. به جرات میتوان گفت که:در هیچ عرصه ای،دستگاههای نظارت و بررسی تخلفات احتمالی،به اندازه عرصه بهداشت و درمان قدرتمند نیستند.تمامی ساز و کارهای لازم برای احقاق حقوق مردم در این زمینه،توسط قانون مشخص شده اند. جای تعجب است که نماینده محترم کهگیلویه بزرگ،چنین عجولانه و با ادبیاتی چنین تامل برانگیز، بر یک مسئول اجرائی می تازد. نمیتوان منکر وجود هر گونه نقصی در عرصه بهداشت و درمان استان کهگیلویه و بویراحمد شد. همانگونه که نمیتوان منکر وجود هرگونه ایرادی در دیگر دستگاههای اجرایی گردید. اما سوالی که اذهان را متوجه خویش میسازد این است که: آیا تمامی ایرادات و نقائص موجود در دانشگاه علوم پزشکی استان، مربوط به همین چهار ماه مدیریت دکتر ایلامی است؟ آیا دانشگاه علوم پزشکی و زیر مجموعه اش،پیش از این سخنان حماسی جناب هاشمی پور،فاقد هرگونه ایرادی بوده است؟ و سوال مهم دیگر: اگر سخنان نماینده محترم، همانگونه که اشاره هم فرموده اند،بخاطر بروز اختلال در درمان مردم در بیمارستان دهدشت بوده است،چرا از طریق مجاری قانونی موجود اقدام ننمود؟ چرا منتظر اعلام نظر کارشناسانه و تخصصی مربوطه نماند؟ مگر نه این است که برای هر ایراد حتی کوچک درمانی و بهداشتی، کمیته های تخصصی لازم را قانون در این زمینه پیش بینی کرده است؟ پس چرا منتظر اعلام نتایج بررسی ها از طرف این کمیته ها نماند؟ و اینجاست که این ابهام بزرگ، سر بیرون می آورد: ظاهرا مشکل مورد نظر سردار هاشمی،در حوزه دهدشت رخ داده است.جائی که مدیریت شبکه بهداشت و درمانش،از نزدیکترین نیروهای وابسته به ایشان است و کیست که نداند که سردار برای انتصاب ایشان بر این مسند، چه تلاشها که نکرد.تا جائیکه به تقابل با نماینده اجرائی دولت در کهگیلویه پرداخت. اگر جناب سردار هاشمی پور به عملکرد مدیریت بهداشت و درمان در کهگیلویه معترض است،در واقع نسبت به عملکرد خویش اعتراض میکند.و این از عجایب روزگار است. همگان هم میدانند که ریاست بیمارستان هم،در یکساله اخیر، مورد حمایت شدید ایشان بوده است. پس چرا نوک پیکان حملاتش را به سمت دکتر ایلامی نشانه میرود؟ در واقع،اگر بخواهیم منصفانه قضاوت کنیم،اگر قصوری در حوزه بهداشت و درمان کهگیلویه وجود دارد،بیشتر از همه،سردار باید جوابگو باشد.چرا که مدیریت بهداشت و درمان کهگیلویه به اصرار ایشان،بر این مسند تکیه زده است. آیا براستی،این سر و صدای بزرگ، برای دفاع از حقوق مردم است؟ آیا ایشان همه جا اینچنین روی حقوق مردم حساسیت ویژه دارند؟ که اگر چنین است،بسیار قابل تحسین است. آیا در هیچ نقطه دیگری از دستگاههای اجرائی،حقی از مردم پایمال نمیشود؟ آیا سردار هاشمی نمیتوانست با ادبیاتی بهتر وشایسته تر سخن بگوید؟چرا توهین؟چرا تهدید؟ چرا خواستار بررسی فنی موضوع از طریق دیگر دستگاههای ذیربط نشدند؟ آیا به پایمال شدن حق مردم در این عرصه مدیریتی،یقین پیدا کرده است؟چگونه و با چه ابزاری و با کمک کدام ابزار قانونی و فنی در این زمینه؟با کدام تیم کارشناسی؟ و سوالاتی دیگر که ذهن من شهروند را به خویش معطوف کرده اند؟ امیدوارم که نماینده محترم کهگیلویه در مجلس شورای اسلامی، با پاسخی شفاف،ذهن کسانی چون مرا،شفاف تر سازند. امیدوارم که: عدم پاسخگوئی به مردم،این ذهنیت را تقویت نکند که: آیا براستی دعوا بر سر حق مردم است؟ و باز امیدوارم همه ما قبل از آنکه سخنی بگوئیم،بیاندیشیم.بیاندیشیم که:ممکن است آبروی یک انسان به سخن ما گره خورده باشد. زیرا ما پیرو مکتبی هستیم که، بنیانگذارش حضرت امام جعفرصادق(ع) میفرمایند: آبروی مومن از آبروی کعبه بالاتر است.