افتونیوز - احسان یوسفی

یک) در آخرین تحلیل خود راجب به پیش بینی فضای انتخابات، نوشته بودم که عرصه رقابت به سمت دوم خرداد 76 به سرعت پیش می رود؛ اما خیلی از دوستانی که هم اندیشه و حامی سید ابراهیم رئیسی بودند من را به جرم متولد دهه 70 بودن به جو زدگی، نگاه ساده انگارانه و هیجانات طبیعی این سن متهم کردند.

دو) بعد از 20 سال بار دیگر جنبشی مردمی در سپهر سیاسی ایران شکل گرفت تا این بار 29 اردیبهشت از جنس دوم خرداد دهه 70 های باشد که اکنون به مرز بلوغ سیاسی-اجتماعی رسیده و با تلفیقی از شور و شعور در کنار عقلانیت و دور اندیشی حماسه ای ایجاد کنند تا وقتی کشوری در سکوت عمیق فرو رفته بود و شور و هیجان خاصی در آن موجو نمی زد، این جوانان ایران دوست بودند که بار دیگر در فضای نابرابر با اتحاد،احساس مسئولیت، اعتماد و همبسنگی ملی حماسه ای دیگری را ایجاد کردند که حتی اتاق های فکر جریانات اصولگرایی همچنان از درک و باور آن عاجزند!

سه) اگر پیروزی 29 اردیبهشت96 را تنها به نام حسن روحانی و اسحاق جهانگیری محدود کنیم، کوچک بودن زاویه دیدمان را اثبات کرده ایم، بلکه باید کمی پا را فراتر نهاد و بیان نمود. زیرا این پیروزی نشان دهنده عمق آگاهی و خود باوری مردمیست که سالهاست به عدم عبرت گیری نسبت به مطالعه تاریخ خویش سرزنش شده است و همواره در طول تاریخ دست به عقب گرد های سیاسی پر تاوان برده است؛ اما حالا این ماه اردیبهشتی نشان داد که میتوان بار دیگر به اراده این مردم اعتماد کرد و به دقتشان امید بست که راه رسیدن به مسیر توسعه و دمکراسی و حکومت قانون میتوان نزدیکتر از هر زمان دیگری برای کشورمان باشد.

چهار) وقتی آگاهی در جامعه بسط داده شود و هر شهروند نسبت به حیطه اجتماعی خود و آینده خانواده و کشورش مسئولیت پذیر باشد و به این درک برسد که خواه ناخواه سیاست به طور ویژه ای بر زندگی او تاثیر می گذارد و او می تواند با یک رای سرنوشت یک نسل را عوض کند؛ اینگونه می شود که در کلان شهری چون تهران در سال 92 میزان حضور در پای صندوق رای قریب به 2 میلیون نفر بوده اما به یکباره در انتخابات 96 این رقم از مشارکت به مرز بیش از 5 میلیون نفر می رسد؛ این آمار و ارقام قابل توجه نشان دهنده اوج همبستگی در بین مردمیست که مطالبه محور و مسئولیت پذیر شده اند.

پنج) اگرچه جریان اصولگرا تمرکز و توجه ویژه ای به رای قشر طبقه فرو دست جامعه داشت و با مانور عظیم رسانه ای و تبلیغات گسترده منطقه ای سعی در تخریب حسین روحانی و جذب آرای این جریان سیاسی را داشت؛ اما نتیجه آرا در کل کشور نشان می دهد که طبقه فرو دست جامعه شاید به لحاظ بنیه اقتصادی در شرایط سخت به سر می برد اما این طبقه به وسیله حضور پرشمار شبکه های اجتماعی، به مرزی از آگاهی از وضعیت ساختار سیاسی-اجتماعی کشور رسیده است که دیگر کمتر در برابر غوغاسالاری های رسانه ای این جریان تسلیم می شود؛

شش) اگر در انتخابات 92 جریان اصولگرا شکستشان را در تعدد کاندیدهای همفکر خود توجیه می کردند، انتخابات 96 ثابت نمود که این جریان حتی با ائتلاف هم نمی تواند در بین انتخاب های اکثریت مردمی راهی به جایی ببرد؛ چرا که پیام این انتخاب از سوی مردم چنان به مجریان تصمیم گیر و تصمیم ساز روشن بوده است که اثبات نمود مردم ایران از بین گزینه های موجود، صلح، امنیت، قانون مداری، شفافیت و تعامل با دنیای بیرون رو انتخاب کرده اند ؛ تا در ایران اسلامی تغییر نسل و نگاه مدیریتی که چند صباحیست در سطوح مدیریتی کشور رخ داده است این بار با قدرت بیشتری ادامه پیدا کند.

هفت) نتیجه انتخابات 29 اردیبهشت، بر سرنوشت سید ابراهیم رئیسی هم تاثیر مستقیم نهاد تا علاوه بر آنکه بر رویای رئیس جمهور بودن او پایان دهد، بر رهبری او در جریان اصولگرایی نیز، سکانس پایانی بزند و او را در آتش قدرت، بسوزاند؛

هشت) انتخابات به پایان رسید و دوم خرداد دهه 70 ها که اکنون نیروهای فعال و پیشروی واقعیت جامعه سیاسی-اجتماعی ایرانند؛ با انتخاب آگاهانه ای از جنس حسن روحانی، راه آیت الله هاشمی رفسنجانی، اندیشه و آینده نگری سید محمد خاتمی، حمایت اسحاق جهانگیری، همراهی سید حسن خمینی، و تدبیر شیخ علی اکبر ناطق نوری و علی لاریجانی پنجره ای جدیدی را به سوی آینده ایران گشوده اند که میتوان به آینده این دیار خوشبین بود.

30اردیبهشت1396