بیش از چهل روز از برگزاری دوازدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری و پیروزی دکتر روحانی سپری شده، اما فضای سیاسی کشور کماکان متاثر از فضای انتخاباتی است. انتخابات به عنوان عنصری قوام‌بخش در وجهه جمهوریت نظام به پایان رسیده و انتظار می‌رود فضای سیاسی کشور از فضای هیجانی انتخابات خارج شود و به ثبات و آرامش برسد. متاسفانه ناکامان انتخابات در روزهای پس از انتخابات رویکرد معقولانه‌ای را در قبال موفقیت دکتر روحانی و رای مردم در پیش نگرفتند. از سویی با ابهام در روند برگزاری انتخابات به صورت تلویحی شائبه تقلب را در افکار عمومی مطرح کردند و حتی از اصطلاح «مهندسی انتخابات» استفاده کردند، اصطلاحی که وقتی چند سال قبل فعالان اردوگاه مقابل آن را بیان کردند، به فتنه و براندازی متهم شدند. روزهای بعد رای حلال و حرام وارد ادبیات سیاسی کشور شد و تلاش شد با استفاده از مفاهیم دینی و اصطلاحات مذهبی آرای مردم نادیده گرفته شود. با عبور از دوقطبی‌سازی آرای حلال و حرام، استراتژی نادیده‌گرفتن نقش و جایگاه مردم از لحاظ فقهی مطرح شد؛ در این تاکتیک با استفاده از اصطلاحات فقهی و مبانی شرعی به گونه‌ای عنوان شد که رای مردم اهمیت چندانی ندارد تا مقبولیت دکتر روحانی تحت تاثیر قرار گیرد. در همه این روزها رسانه ملی و دیگر رسانه‌های اصول‌گرا نیز بر طبل اختلافات کوبیده‌اند و هر روز به طریقی دولت منتخب 24 میلیون ایرانی را تحت فشار قرار داده‌اند. حوادث تروریستی تهران و شهادت جمعی از هموطنان بی‌گناه نیز باعث نشد تا اصول‌گرایان از ارائه قرائت‌های جناحی خود از دولت و رئیس جمهور و اتهام‌افکنی به جناح پیروز در انتخابات دست بردارند، بلکه تلاش کردند حضور داعش را به عنوان فرصتی برای تقویت گفتمان خود غنیمت شمرند. اقدام متقابل نظام در پرتاب موشک با پایگاه داعش در سوریه نیز فرصتی دیگر برای مخالفان دولت بود تا بازهم برای تخریب و تضعیف دولت استفاده کنند و دولت روحانی را به دلیل حمایت از برجام و سیاست تنش‌زدایی در سطج نظام بین‌الملل به سازش تعبیر کردند.

انتقام‌گیری از دکتر روحانی و آرای 24 میلیونی او به همین موارد محدود نشد و روز قدس را - که با هدف وحدت دنیای اسلام شکل گرفته است – به عرصه‌ای برای انتقام‌گیری ناکامان انتخابات تبدیل کردند و وارد پروژه توهین مستقیم به رئیس‌جمهور منتخب و قانونی شدند. در این میان عده‌ای نیز با تفسیر غلط و قرائت ناصحیح از بیانات رهبری به ویژه در باب دو موضوع «آتش به اختیار» و «حوادث سال 59» تلاش کردند پروژه بنی‌صدرسازی از روحانی را آغاز کنند، پروژه‌ای که مشخص بود با سابقه انقلابی و مقبولیت دکتر روحانی از همان ابتدا با شکست روبه‌رو خواهد شد. در آخرین اقدام نیز تریبون عمومی نماز عید فطر که محفلی برای وحدت، دوستی و برادری آحاد مسلمانان است به دستاویزی برای حمله مجدد به دولت تبدیل شد و تفکری که با یک «نه» بزرگ در انتخابات روبه‌رو شده بود با برنامه یا بی‌برنامه تریبون وحدت‌آفرین نماز عیدفطر را به محل انتقام‌گیری و کینه‌ورزی تبدیل کرد.

مجموع پیش‌گفته‌ها و توالی اتفاقات اخیر نشان می‌دهد جناح مقابل ظرفیت شکست در انتخابات را نداشته و هر روز به بهانه‌ای تلاش می‌کند تا موفقیت دکتر روحانی و آرای 24میلیونی او را تحت تاثیر قرار دهد، در حالی که جامعه و نظام این روزها بیش از هر زمان دیگری به تفاهم، وحدت و همکاری و تعامل نیاز دارد. باید بپذیریم انتخابات تمام شده است و تداوم فضای انتخاباتی و دوقطبی‌سازی جامعه به نفع هیچ جریان و گروهی نیست. اگر قرار بر نقد دولت باشد که بدیهی است باید فضای نقد دولت فراهم باشد، بهتر است به جای سوء استفاده از تریبون‌های عمومی و رسمی از تریبون‌های سیاسی و جناحی اصول‌گرا استفاده شود، به طور حتم تریبون‌های نماز جمعه، رسانه ملی، عید فطر، روز قدس و... متعلق به ملت ایران و نه جناح خاصی است و شایسته نیست گروهی با استفاده از جبر و قدرت آن را به تریبون‌های جناحی و سیاسی تقلیل دهند.

*سرمقاله همدلی