براستی اصرار برای ابقای رحمانی فضلی‌ها چه پیامی دارد؟ تقابل  کردن با اراده ملت به چه قیمتی؟  آیا برنامه ریزی برای انتخابات ۱۴۰۰ هست؟ چه در سر اطرافیان روحانی می‌گذرد؟

انتخابات بیست نه اردیبهشت ماه، سال ۱۳۹۶ با وجود تمام سختیها و جوسازی های تریبون دارنی، که سالهاست از دایره انصاف خارج شدند ،اما پایان خوشی برای مردم داشت. آری حضور سبز مردم اردیبهشت را هم حماسی کرد. همه آمدند، همه آنهایی که کشورشان را دوست داشتند حتی آنهایی که گله داشتند،از حصر تا حبس تا ممنوع التصویری همه برای ادامه مسیر هم صدا شدند، و مردم هم لبیک گفتند و در مسیری قدم برداشتند که منافع ملی در آن قرار داشت. حال که انتخابات تمام شد،چشم همه حامیان دولت به انتخاب کابینه توسط شیخ دیپلمات هست. فشار های نفس گیر بعد از انتخابات بر دولت خود گواه هست که هدف از حملات جلوگیری از تجلی اراده ملت در چینش کابینه هست. براستی چرا عده‌ای و جریانی از پاسخگوی مطالبات مردم نگران هستند؟ چرا اجازه نمیدهند آرا مردم در زندگی روزمره آنها قابل لمس و تاثیر گذار باشد؟ با تمام این مشکلاتی که جریان مخالف دولت در آستانه انتخاب کابینه ایجاد میکند که البته به یک رویه تبدیل شده و طبیعی هست. اما نگرانی اصلی حامیان دولت اطرافیان ریس جمهور یا بهتر هست ،بگوییم سهم خواهانیست که فاقد پشتوانه اجتماعی هستند. همان کسانی که با داشتن سهم های بزرگ در این دولت چیزی نمانده بود،که استمرار مجدد دولت را با مشکل مواجه کنند. آنها دوباره برای تشکیل کابینه دوم روحانی که با از خود گذشتگی اصلاح طلبان و تدبیر خود ریس جمهور شرایط آن مهیا شد، باز سر صف ایستادند. این روزها خبرهایی خوبی به گوش شنوایی جامعه نمیرسد، شنیده ها حکایت ازآن دارد رایزنی قوی از مجلس و بطور مشخص نفر اول مجلس برای ابقاءی وزیر کشوری هست که بعضی از استاندار ها و فرماندارهای آن با دولت همسو نبودند. حال این سوالات در اذهان عمومی وجود دارد که چرا باید رحمانی فضلی ها ابقاء شوند؟ اگر مجلس تعیین کننده هست پس فراکسیون امید آنجا چکار میکند؟ آیا تلاش برای ابقاءی وزیر کشور نقشه راه انتخابات ۱۴۰۰ هست؟ حتی به قیمت تقابل با خواست و اراده مردم؟ باید منتظر ماند و دید، حس روحانی و فراکسیون امید در این آزمون که حق الناس در آن هست سربلند بیرون می آیند یا نه ؟ تجربه ثابت کرد فراموش کردن مردم عواقب بسیار بدی دارد. مردم انتظار دارند ریس جمهور به معنای واقعی کلمه از حق آنها دفاع کند و در چینش اعضای کابینه کسانی را انتخاب کند که مردم به وضوح تجلی اراده خود را در آن ببینند.این کف مطالبات مردم هست که امیدواریم گام اول محکم برداشته شود. مردم همچنین از مجلس بخصوص فراکسیون امید انتظار دارند در مقابل سوگندی که یاد کردند، پاسخگو باشند و بجای رایزنی و همراه شدن با تفکری که از امروز به فکر ۱۴۰۰ هست، به خواست مووکلین خود توجه کنند. نگرانی مردم بخصوص از فراکسیون امید این هست که بعضی از آنها فقط دغدغه تایید صلاحیت در دور بعدی را دارند که این خود ،عزم آنها را در مسیر دفاع از قانون و حق مردم راسخ نشان نمیدهد. .انشاءالله که دولت صدای مردم را بشنوند و به خواست و مطالبات آنها توجه کنند.