سی و هفتمین نشست فرهنگی گروه فرهنگ بومی در روز ۲۷ تیرماه ساعت ۹ شب در سالن شورای شهر برگزارشد.

به گزارش افتونیوز، این نشست ها بصورت سلسله وار و پیوسته مسایلی از قبیل، کوچ، عشایر و نیازها، آواها و نواهای عشایر، آداب و رسوم عروسی و مهمان نوازی، آداب و رسوم فاتحه خوانی و عزا داری را موردبررسی قرار داد. فعالیت فرهنگی این گروه به تدریج به بررسی نیازها ی شهری از قبیل رانندگی در شهر، چگونه گفتگو کنیم، راهکارهای جلوگیری از خشونت، حفظ محیط زیست، بررسی پدیده طلاق ، تفاوت های زنان و مردان، ود دو جلسه اخیربه  بررسی پدیده خودکشی پرداخته است وتلاش می نماید، برای معضلات فرهنگی و اجتماعی راهکاری مناسب وقابل اجرا بیابد.

در نشست این هفته ابتدا، گزارشی از جلسه قبل ارایه و اهداف گروه مجددا برای شرکت کنندگان بازگو شد.  هدف گروه بطور خلاصه این است که این گروه فرهنگ بومی استان، گروهی کنشگر اجتماعی است که نمی‌خواهد به عنوان مشاهدهگر به پدیده های اجتماعی استان، نگاه کند، بلکه تلاش می کند، با فعالیت فرهنگی اقدام به تغییر خرده فرهنگ های نامناسب و تثبیت فرهنگ های مفید و بگونه ای در حد وسع، فرهنگ سازی نماید. با توجه به اینکه عرصه فرهنگ، عرصه تصمیم گیری نیست و می بایست افراد در فرایند یک رفتار فرهنگی به نتیجه برسند و رفتار خوب خود را ، ادامه بدهند و یا از رفتار نابهنجار خوش دست بردارند. در نتیجه انتظار نمی رود، که در یک جلسه فرهنگی تصمیم گرفت و آنرا به صورت بخشنامه و دستو رالعمل صادر نمود و دیگران را بصورت قهری، وادارکرد تا رفتار خود را تغییر بدهند.

در ادامه جلسه، در مورد تعاریف خودکشی، آمار خودکشی در جهان، ایران و استان، خودکشی در جانوران دریایی و حملات انتحاری، اظهار نظرهایی از طرف شرکت کنندگان صورت گرفت.

عمده دلایل خودکشی ، تهی شدن فرد از معنی، احساس ناسودمندی، احساس طرد شدگی،  مشکلات اقتصادی، مشکلات عاطفی، طلاق والدین، شکست عشقی و اقتصادی و مشکلات روانی ، مصرف مواد مخدر، فقر وبیکاری، ازدواجهای اجباری، مخالفت با ازدواج، تضاد در الگوهای ذهنی و...ذکر شد.

هرچند مسایل انسانی، مانند علوم پایه، قابل آزمایش نیستند و نمی توان  آنها را در آزمایشگاه، اثبات یا ابطال نمود و از دیگر سوی، انسانها، " حتی در شرایط مساوی،  هم مساوی" نیستند و عکس العمل های متفاوتی نشان می دهند. به عنوان مثال بسیاری از مردم، شکست اقتصادی و ورشکستگی را تجربه کرده اند، اما رفتار همه آنها، یکسان نبوده است. بگونه ای که بعضی با انگیزه بیشتر، مجددا شروع به کار کردند و موفق شدند ولی بعضی، به زندگی خود پایان دادند. به هر حال مسایل بر انسانها " تاثیرات متفاوتی" دارد، بعضی ها یاد گرفته اند، مسئله یا بحران را مدیریت کنند، بعضی ها مسایل را مشکلات لاینحل می پندارند و بعضی ها مهارت حل مسئله و مدیریت بحران را حتی در هنگام وقوع می آموزند و از بحران، به سلامت عبور می کنند.

بالا رفتن آمار خودکشی در سالهای اخیر و کاهش سن خوکشی و... می تواند زنگ خطری برای متولیان فرهنگی و مدیران اجرایی جامعه باشد. گروه فرهنگ بومی استان، در راستای اهداف خود که بررسی مشکلات فرهنگی و پیدا کردن راهکاری مناسب برای مواجه با مشکلات است، از تنی چند از روانشناسان، مشاوران هم استانی و فارغ التحصیلان جامعه شناسی، برای حل مشکلات در خواست کمک کرده و آنان نیز به این در خواست لبیک گفته ودر جلسه حضور پیدا کردند.

خودکشی همزمان که در یک فرد اتفاق می افتد، یک پدیده اجتماعی است و همزمان که یک پدیده اجتماعیست، یک مسئله فردی و شخصی یا نوعی مواجه با مسئله است.

بدون شناخت جامعه، امکان شناخت فرد و بدون شناخت افراد جامعه، نمی توان به شناخت جامعه رسید. روانشاسان و جامعه شناسان استان، در راستای بهبود روش های زندگی باید دست در دست هم، به حل مشکلات موجود استان، کمک کنند.

هرچند علل خودکشی در افراد مختلف، مکانهای مختلف، طوایف مختلف و شرایط جوی متفاوت، سنین مختلف و... متفاوت هستند اما بدون شک، فرد خودکشی کننده، علاوه بر حذف فردیت خویش از جهان، تاثیرات منفی براطرافیان و شکستن قبح خودکشی در فرهنگ عمومی جامعه، هدر رفت هزینه اجتماعی واقتصادی وعاطفی را نیز، رقم خواهد زد.

هر خودکشی، طی سه مرحله، اتفاق می افتد. ابتدا فکر خودکشی در ذهن فردی به عنوان یک راه حل ظهور می کند، فرد با علایمی مانند: سوالاتی در مورد مرگ، در مورد دنیای پس از مرگ، پرسشهایی در مورد اهمیت جایگاه خود در خانواده ، ارزش جایگاه خود در اجتماع، مطرح می کند و گاهی بصورت آشکار، از خودکشی و احساس ناسودمندی و تاب نیاوردن برای پایان مشکل پیش آمده، سخن می گوید. در این مرحله خانواده فرد مستعد خودکشی، که فکر خودکشی را در سر می پروراند، باید با دخالت و هدایت فرد به مشاوران ، روان درمانگران، روانپزشکان و ... مانع از شکل گیری طرح خودکشی بشوند. مهمترین وگره گشایانه ترین راه حل، دخالت به موقع و توجه "در هنگام بروز فکر خودکشی" در افراد هر خانواده است، که می توان مانع مرحله بعدی شد و دخالت اطرافیان می تواند موضوع را فیصله بدهد. اما این دخالت باید، بصورت شنیدن درد دل های فرد مضطرب، همراهی و همدلی کردن، تاکید می کنم، راهنمایی برای دریافت مشاوره از افراد متخصص باشد، زیرا، فرد غیر متخصص نمی تواند برای دیگران نسخه پیچی کند.

تکرار کلماتی مانند: از دست شما خود کشی می کنم، کسی من را دوست ندارد، کسی برایم اهمیتی قایل نمی شود، گوش دادن به آهنگ های منفی ( دیگه کسی منو دوس نداره و...)که در ناخودآگاه فرد ثبت وباعث تاثیر در فرد بصورت ناخود آگاه  می شود و این فکر را در ذهن فرد ایجاد می کند که کسی برای حضورش ارزشی قایل نیست، می تواند فکر خودکشی را در ذهن فرد ایجاد نماید یا تقویت کند.

در مرحله بعد، طرح خودکشی است که به نحوه اجرای فکر خودکشی، گفته می شود و معمولا فردی که مدتها در مورد خودکشی اندیشیده است، برای فکر خویش، طرحی پیدا می کند و روشی در ذهن دارد. ممکن است یک فرد چندین طرح خودکشی در سر داشته باشد و یا برنامه پیچیده ای برای خودکشی طراحی کند. معمولا اجرای چنین طرحهایی در ساعات خلوت منازل، محیط های خلوت و تاریک و گاهی هم در ملاء عام به خاطر رساندن نوعی پیام یا جلب توجه اجتماع، صورت می گیرد.

مرحله سوم، اجرای طرح خودکشی و موفق شدن یا نشدن برای عملی کردن طرح است. تقریبا بسیاری افراد که طرح خودکشی را از سر گذرانده اند، به مرحله اجرا رسیده اند و بسیاری جان خود را از دست داده و بعضی مجددا به عرصه زندگی بازگشته اند.

شماره "۱۴۸۰ " از طرف سازمان بهزیستی استان، برای مشاوره بصورت رایگان و تلفنی در نظر گرفته شده که مردم استان، با تماس با این شماره می توانند، بصورت رایگان از ۸ صبح تا ۱۴ ( روزهای اداری) تماس بگیرند و با طرح مشکلات خود، راهنمایی  و مشاوره دریافت نمایند.

شماره ۱۲۳ نیز شماره اورژانس اجتماعی سازمان بهزیستی ، برای مداخله در بحرانهای خانوادگی، فرار، خودکشی، کودک آزاری، و....در خدمت هم استانی های ارجمند است.

از نظر روانشناسی، مهمترین موضوع در مسئله خود کشی مسئله تاب آوری می باشد. هر فردی که در جامعه زندگی می کند، باید یاد بگیرد که تا پایان حل مشکل، تاب بیاورد (مهارتی بسیار مهم وکلیدی) و سعی نکند برای حل مسئله خودش را حذف کند و یا به زندگیش پایان بدهد.

زندگی کردن و مدیریت زندگی، در شرایط عادی و بحرانی، نوعی مهارت است که هرکسی می تواند با کمک از مشاوران ، مطالعه کتب مربوطه، مهارت های کنترل خشم و خودکنترلی، مهارت مدیریت بحران، تربیت فرزند و....را فرا بگیرد و زندگی خود را بهبود بخشد.  بسیاری از مردم بدون داشتن چنین مهارت هایی زندگی را شروع می کنند و منتظرند با آزمون وخطا مشکلات خود را حل نمایند. کمتر کسی، خود را به مشاوران می سپارد و آموزش های لازم را دریافت می کند.  گویی مراجعه به مشاوران را برابر با بیماری می پندارند که این تصور کاملا نادرست است و همه افراد جامعه نیازمند داشتن یک مشاور خوب هستند. بدون شک کمک گرفتن از مشاوران می تواند به عنوان اولین راهکار، برای شروع زندگی یا حل بحرانهای موجود در زندگی، مورد توجه قرار گیرد.

همه ما، روزانه در معرض مشکلات ، بحرانهای عاطفی ، جسمی ، اقتصادی ، خانوادگی و تحصیلی و... هستیم. اما آنکه در مقابل حرارت مشکلات، مهارت" تاب آوری" را آموخته باشد، از بحران عبور می کند و پخته تر وصبور تر می شود.

تاب بیاوریم،

تاب آوردن را به فرزندانمان بیاموزیم،

برای یاد گرفتن مهارت های زندگی، از متخصصین روانشاسی کمک بگیریم.