نگاهها اینروزها، خیره به انتخاب نهایی شهردار تهران از سوی شورای این شهر است.

شهرداری تهران طی سالیان اخیر، جایگاهی فراتر و کلان تر از آنچه باید، یافته است، و در این مسیر عواملی اغلب سیاسی دخیل بوده است.

عرض اندام چندین باره ی شهردار چندین ساله ی تهران، در قامت کاندیدای ریاست جمهوری، و نیز رئیس جمهور شدن محمود احمدی نژاد، از کانال شهرداری تهران، دلایلی مهم است، که انتخاب شهردار تهران را ، نه برای تهران، که برای همه کشور مهم و پیگیر ساخته است.

کاندیدا شدن شهرداران تهران، طی سالیان اخیر، عادتی تنش زا، که جنجال و هزینه های سیاسی بسیاری را بر دولت و مردم باعث شد، که عمیق ترین نوع آن را در انتخابات ریاست جمهوری ۹۶، با ادعاهایی حیرت آور شاهد بوده ایم. در این کارزار، شهردار تهران، آشکارا، بیش از رقابت، به دنبال ایجاد حس بدبینی عمیق و بی اعتمادی دنباله دار علیه دولت تدبیر و امید بوده است، و در این راه با ابتکاراتی همچون تقسیم خودسرانه کشور به ۴ و ۹۶ ، و همچنین ادعای عجیب تولید برق از زباله، خبرساز شد و بارها دولت را به واکنش و شفاف سازی واداشت. ایجاد سایت کارانه، با توجه به عمق بیکاری در کشور، دیگر ترفندی بود که شهردار تهران، جهت تطمیع و همراه کردن مردم با خود به کار بست، که البته هوشیاری ها، عقیم ماندن این طرح غیرمنطقی و بازی سیاسی را رقم زد. شعارهایی همچون وعده انقلاب اقتصادی با ٤ محور، ایجاد ٥ میلیون شغل، تغییر نظام مالیاتی به نفع ٩٦ درصد مردم، افزایش دو و نیم برابری درآمد کشور و برنامه مدون و دقیق برای حل مشکلات فوری اقشار کم درآمد، دیگر برنامه های شهردار تهران در تقابل آشکار با دولت بوده است، و اساس هر یک از این وعده های مبهم، متهم ساختن دولت به عدم اجرای این بندها بوده است.

اقدام دیگر ، نه بعنوان منتقدی منصف، بلکه در قامت مخالفت به هر قیمت، تبلیغات در سطحی کلان، و نصب بیلبوردهای تبلیغاتی و مخالفت آشکار علیه مذاکرات بین المللی دولت و برجام، و نیز وجود شایعه ی انتساب برخی حمله کنندگان به سفارت عربستان، به این نهاد بوده است، که در ایجاد بدبینی و بی اعتماد ساختن جامعه ی بین الملل و مردم، هزینه های سنگینی را به دولت تحمیل نموده است.

نتیجه ی انتخابات ۹۶ ، و تمدید دولت تدبیر و امید، نشان از عدم اعتماد مردم به این شعارهای تکراری بوده است، و اما این تضادهای آشکار و متهم ساختن مکرر دولت، از سوی جایگاه شهرداری تهران، زمینه پایان دادن به این جایگاه انحصاری، و فتح این سنگر همواره مخالف را، در مسیر آرمان های اصلاحطلبی ضرورتی صدچندان بخشیده است، و حال که با اعتماد و همراهی حماسی مردم، طی دستاوردی بزرگ و تاریخی، سنگر شورای شهر بنام اصلاحات و امید فتح گردید، زمان آن رسیده که سکاندار شهرداری تهران، شخصیتی اصلاحطلب و نزدیک به دولت، و متخصص، و بانی همراهی و همدلی و اتحاد میان این نهاد مهم و تاثیرگذار و دولت ، برای ایجاد ثبات و امنیت در زمینه های مختلف باشد، و از هجمه ها و تخریب های سازمان یافته ای که طی دو دهه اخیر، بنام این نهاد، و اغلب بشکلی غیرمنصفانه، علیه دولت اصلاحات و تدبیر و امید برقرار بوده، پایان بخشد..