با توجه به اینکه شورای پنجم کم وبیش تا یک  ماه دیگر کار خود را شروع میکنند مناسب دیدم با توجه به آشنایی که با اکثریت اعضای جدید دارم مطالبی را از سر دلسوزی عرض نموده و وظیفه‌ی خود را به انجام رسانم که شاید مطالبه بسیاری از رای‌دهندگان نیز در آن نهفته باشد. همشهریانی که به اعضای جدید شورا رای داده‌اند، مطالبات زیادی از ایشان دارند اما نقاط اشتراک این مطالبات در «میل مردم به تغییر» و «آزاد‌منشی اعضای شورا» از باندها و صاحبان قدرت یا مدیران اجرایی شهر است. در این روزها بسیار شنیده‌ایم که تعدادی از اعضای شورای شهر دهدشت  را «هواداران یکی از سران جریانهای سیاسی » تشکیل داده‌اند. این یعنی اولین توهین به شعور سیاسی، اجتماعی شورا که شخصیت آن‌ها را در حد هوادار چشم و گوش‌بسته یک فرد ،پایین بیاوریم. انتظار می‌رود، اعضای محترم شورای پنجم در نشان دادن استقلال رای و شعور اجتماعی، سیاسی خود قدمی جدی را بردارند و با تصمیمات آزاد‌منشانه خود، عزم مردم را در تغییر شرایط شورا عملی کنند. اساسا شورای شهر و نهاد مدیریت شهری یک نهاد اجتماعی است و باید به دور از جناح‌بندهای سیاسی به مدیریت شهری اداره شود. اینکه دوستان در تلاش باشند شهرداری انتخاب کنند که موردنظر یک جناح سیاسی باشد طبیعتا امر پسندیده ای نیست و از منظر نگاه تخصصی مدیریت شهری ناکارآمد و نامطلوب است. به هر حال به منتخبین شورای پنجم توصیه می شود که انتخاب شهردار را با توجه به شاخص های تخصصی و قابلیت و توانمندیهایی در نظر بگیرند که قادر باشد شهر را اداره کند. شهردار دهدشت باید از بین چهره‌هایی انتخاب شود که بر مسائل مدیریت مالی و اقتصادی، خدمات شهری و خدمات رسانی اشراف داشته باشند بنابراین شهردار باید مدیری قوی و جامع الاطراف و جامع نگر باشد تا بتواند مسائل و مشکلات شبانه روزی شهر دهدشت را مدیریت کند، لذا انتخاب های مرتبط به جناحی سیاسی یا انتخاب شهرداری که منتسب به یک گروه سیاسی باشد و کارش را با سیاسی بازی شروع کند آغاز خوبی برای اداره شهر و مدیریت شهری  نخواهد بود. انتخاب فردی آگاه به مسائل شورا و تحصیل‌کرده از میان هفت نفر عضو  شورا بدون توجه به گروه‌های فشار و سفارشات اصحاب قدرت، به عنوان رییس شورا، مطمئنا راه را بر ذهنیت‌سازی از شورای پنجم به عنوان یک شورای چشم و گوش‌بسته خواهد بست تا در اقدام بعدی شاهد انتخاب یک شهردار مقتدر، پر‌توان، آزاد‌منش و مستقل باشیم. این وقایع نشان می‌دهد که اعضای شورا باید دقت کنند که بر روی دیوار چه کسی یادگاری می‌نویسند تا پس از گذشت 4 سال عمر گران‌بهای خود، بر گذشته غبطه و حسرت نخورند.