قرارم بر سکوت بود و نظاره گری بر اعمال مدعیان دفاع از حقوق مردم آنهم در برابر فرد موهن به مردم بویراحمد و ممسنی. که خانمی به دیدارم آمد ودر عین عصیان و عصبانیت از بی تفاوتی و سکوتم در مقابل توهین به بویراحمد علت را جویا شد و بطور غیرمستقیم با کلمات گویای نامیدی ، از من خواست که از بویراحمد و گذشته ی آن و علت وضع امروزش بگویم، متوجه شدم که امروز زنان غیرتمندترند.

بله: از بویراحمد گفتن دلیل بر ضعف سایر ایلات استان و فراتر از آن لر زبانان کشور نیست بهمین دلیل فقط از بویراحمد آنهم ذره ای از حقایق مربوطه را بیان میکنم تا شاید مسئولین غافل بر سر عقل آیند و از رسانه ی ملی به ضرر تمام یا قسمتی از ملت سوء استفاده ننمایند.

بی شک جنگ تنگ تامرادی در سال 1307یا 1308 و دلایل و نتایج آن برای متفکرین و متحققین یاد آور فرهنگ روز و ضرورتهای مقابله با بی عدالتی دولتمردان تنها راهی بود که جلو بویراحمد و بویراحمدی قرار گرفت و باید به ناچار این راه را میرفتند. مردم کهگیلویه و بویراحمد حداقل در درد نداشتن و بی بهره بودن از همه ی داشته های خود با هم مشترک و سهیم اند بهمین دلیل و عصیان حاصل از بی عدالتی ،گاهی تحملشان به سر آمده و طغیان تنها راه پیش رویشان بوده ، تاجاییکه برادر کشی و غارت و چپاول سایرین، امری عادی و ضروری جلوه میکرد.

رضاشاه حذف ملوک الطوایفی را عین ضرورت میدانست و با هر گونه نافرمانی به مقابله برمیخواست در نتیجه به فرماندهی کل نظامی کشور بنام سرلشکر شیبانی دستور داد که به اصفهان و شیراز بروید،پس از ایجاد آرامش در این دو ایالت به بویراحمد بروید.حق صحبت با احدی ازین مردم را ندارید فقط بکشید زیرا این مردم فریب بیگانه را خورده اند. آقای شیبانی هم اطاعت امر نموده و با کمک گرفتن از دو ایل بزرگ بختیاری و قشقایی و 12000 نیروی نظامی از سراسر کشور و حملات هوایی به بویر احمد حمله نمود و آقای رضاشاه تا صبح فردای روز اول حمله بیدار بود و نگران نتیجه،اما پس از شکست دولت و یارانش از بویراحمدی ها، آقای شیبانی پیشنهاد مذاکره داد.

وقتی بویراحمدی ها علت ظغیان خود بر علیه دولت را توضیح دادند آقای شیبانی گفت (آخ که من و فرمانده من (رضاشاه) فریب بیگانه را خورده ایم نه این مردم ساده ).

شکست دولت در سال 1322 در سمیرم بدست بویراحمد و قشقایی درس بزرگی به مسئولین وقت بود که متاسفانه امروز به فراموشی سپرده شده و حتی در حد یک واقعه ی تاریخی از آن یاد نمیشود تا نسل جدید حرمت تاریخ را احساس نمایند.

من به کشت و کشتار و برادر کشی افتخار نمیکنم ولی تاریخ حقیقی،تاریخ است و ما نباید بنابه میل و مصلحت خود آنرا تحریف نماییم.اگر کشتن را بد میدانیم باید در شرایط زمان، آنرا به نسل جوان تدریس نماییم.

در سال 1341 که دولت عرصه را بر آیت الله خمینی (ره)و یارانش تنگ نموده بود و آقای خلخالی از ایشان راه چاره را میپرسد در جواب میگویند ( آخرین پناهگاهمان کوههای بویراحمد است)( کتاب خلخالی) یکی از حامیان موثر غائله ی جنوب ومجریانش در راستای دین ، مرحوم آیت الله ملک حسینی(ره)بود البته بطور علنی .

سرلشکر آریانا در غائله ی جنوب سال1341 بسرکردگی بویراحمد که طولانی ترین قیام مسلحانه در برابر انقلاب سفید شاه و ملت بود گزارشی تقدیم محمدرضاشاه نمود با این مضمون که: علیحضرت ،بویراحمدی در عین حال که با دیگران میجنگد ولی دیده نمیشود و نیروهای نظامی که با سیستم نظامی منظم تربیت شده اند نمیتوانند با این مردم بجنگند اجازه دهید گروهی از میان خودشان بنام چریک انتخاب تا بتوانیم با آنان مقابله کنیم، و چنین کردند. فراموش نکنید که عده قلیلی از نسل حاضر خوب به یاد دارند تنها مرکز استان کشور که در سال 1357 بدلیل تجربه ی دولت شاهنشاهی کشته نداد شاید یاسوج ، آنهم در سایه ی کلمه بویراحمد بود.

از سال 1359تا 1367 که جنگ ایران و عراق بود جایگاه شهدای لر زبان به خصوص استان کهگیلویه و بویراحمد را محاسبه و با سایر هموطنان مقایسه کنید تا متوجه شوید که غارت هم در زمان خاص دلایلی داشته و در توان هر کسی نبوده و صرفا جنبه ی مادی نداشته بلکه مقدمه ای برای طغیان بوده است . ذره ای بود از تاریخ پر فراز و نشیب بویراحمد جهت تفهیم به جلیل وند ها !!!!!!! اما آنچه در چند سال اخیر از طریق جراید و صدا و سیما برما مردم استان کهگیلویه و بویراحمد روا داشته اند تا عرصه را برای بیان جلیل وند ها مهیا سازند شایذ هدفمندانه و حساب شده بوده.

وقتی که آقای غلامرضا تاجگردون در شیراز مشغول به کار بود روزنامه ی نیم نگاه نوشت( آقای تاجگردون مدیر خوبی است هرچند لر تشریف دارد ) شاید آنانکه کمتراز 40سال دارند متوجه منظور ازین جمله ی مانده از گذشته ی دور نباشند اما………… متاسفم. فراموش نکنیم که به این توهین فقط یک نفر جواب داد و لاغیر .

آقای جلیل وند و همفکران ایشان بدانند که سیستم ملوک الطوایفی و خان خانی بعضی ضرورت های اختصاصی را لازم دارد از جمله آشنایی و تسلط و مهارت غارت و کشت و کشتار با عنایت به وضع ایلی و مدیریت قطعی قدرت، در زمان خودش ، که امروز برای نسل جدید قابل توجیه نیست زیرا آن زمان را ندیده اند.

برای قضاوت در مورد تاریخ باید به زمان وقوع حوادث آن تاریخ برویم و شرایط را دقیقا درک کنیم نه بر وضعیت موجود امروز برای آن زمان قضاوت کنیم .اما صدا و سیما و آنچه از ثمره ی آن نسیب ما شده است .

وقتی کارمند غیربومی صدا و سیمای یاسوج کتابی با متن صریح فحاشی و توهین ناموسی به بویراحمد چاپ میکند و به عنوان یکی از کتابهای برتر سال انتخاب میشود آیا اتفاقی بوده و قابل اغماض است؟؟؟؟؟ پس شنیدن متن مصاحبه با آقای جلیل وند درباره ی بویراحمد از شعبه ی دیگر این نهاد جای تعجب نیست .شاید قابل توجه باشد که با عنایت به اینکه یکی از نکات غیر قابل حذف از تاریخ ایران انقلاب 1357 بوده آیا تا حالا که 38 سال ازین مهم میگذرد صدا و سیما حتی یکبار از بانیان موثر و اصلی انقلاب در بویراحمد که یا دار فانی را وداع گفتند و یا دوران پیری را سپری میکنند یادی کرده است؟؟ تا جلیل وند ها تاریخ بویراحمد را دقیق بدانند و این نکته ی مهم تاریخ با شکل حقیقی ثبت گردد .

شک نیست که بدلیلی حضور شاهدین واقعی کمتر میتوان برای تعریف این مهم به تحریف پیوست پس نمیتوان همه ی این موارد را غیر عمد جلوه داد .

باید قبول کنیم که با داشتن تاریخی به این عظمت چرا دیروز و امروزمان را فقط در حد نان پختن و گلیم باف معرفی میکنند؟؟ وقتی به صحت متن اشعارمان که حاکی از جغرافیا و تاریخ و سنت و فرهنگ کامل دیروزمان بوده توجهی ندارند و متاسفانه به اشتباه بیان میکنند ویا خدای ناخواسته به عمد چنین محقرمان مینمایند و این نهاد گرفتن مشورت را از مطلعین عین گناه میدانند تا جاییکه مثلا (دی بلال ) مارا (بو بلال) میخوانند و باعث قضاوت اینچنین جلیل وند ها میشوند. مهمتر از عملکرد صدا و سیمای استان و سکوتش در مقابل صدا و سیمای فارس، سکوت مطلق کاندیداهای مجلس شورای اسلامی بویراحمد برای حفظ مصلحت خویش در برابر قضاوت های نا آگاهان به تاریخ بویراحمد میباشدکه با قیاس در زمان طلب رای از مردم موجب تعجب بسیار است .

در نهایت باید اقرار کنیم که همه ی ما مقصریم زیرا( از ماست که برماست).و این شعر زبان حال امروزیان است:

که دنا برفش زر قیمت نداره / مردلش مث زیتری غیرت نیاره قربون دوره قدیم مردل خوبو / بگردید پرس بکنید شاید وشون بو