شهادت محسن حججی در سوریه موجی از انزجارعمومی و اعلام همدردی، همدلی و پیام‌های تسلیت را به‌ویژه در شبکه‌های اجتماعی به راه انداخت. مردم ایران با درک اقدام ایثارگرانه این شهید ، فارغ از هر دسته‌بندی سیاسی و اعتقادی به بزرگداشت این شهید پرداختند، از هنرمندان تا شخصیت‌های دانشگاهی، علمی، سیاسی و... همدردی خود را با خانواده این شهید ابراز کردند، در این میان اما برخی اظهارنظرها از سوی عده‌ای فرصت‌طلب‌ نشان می‌دهد که گویا وحدت و انسجام داخلی مردم را برنتافتند و با دوقطبی‌سازی و شبیه‌سازی‌های تاریخی به زعم خود، از این اتفاق ملی مصادره به مطلوب کردند. مردم ایران در سال‌های اخیر به فرصت‌طلبانی که همه خطاها و اشتباهات خود را پشت عظمت و بزرگی شهیدانی چون حججی مخفی می‌کنند، عادت کرده‌اند! افرادی که به جای پاسخگویی به عملکرد و مسئولیت‌پذیری‌شان، هرگاه با نقد و نظری روبه‌رو می‌شوند از شهدا مایه می‌گذارند و در یک استراتژی نخ‌نما و پوسیده هرگونه پرسش را به پای ضدیت با شهدا و نظام تعبیر می‌کنند.بزرگی اقدام شهید حججی بر کسی پوشیده نیست و این موضوع با واکاوی واکنش‌های مردمی به راحتی آشکار و مبرهن است، اما اینکه بلافاصله بعد از ایجاد وحدت و اجماع بر سر یک موضوع واحد و مشخص، عده‌ای با فضاسازی برای جناح خود مصادره به مطلوب می‌کنند، نگاهی ابزاری و فرصت‌طلبانه به شهدای عزیز است که به همه ملت ایران تعلق دارند؛ نه گروه یا جریانی خاص. البته قربانیان این استراتژی سودجویان، فقط شهدا نیستند، بلکه هنرمندان و ورزشکاران و دیگرسرمایه‌های اجتماعی جامعه نیز از این استفاده ابزاری در امان نیستند. این نقد کلان بر برخی از فعالان سیاسی و جناحی وارد است که چرا در مواقعی که جامعه به سمت اجماع و همدلی پیش می‌رود تا دوقطبی‌ها و تنفرها کمتر و هویت ملی پررنگ‌تر شود، عده‌ای خواسته یا ناخواسته مانع این مهم می‌شوند و اصرار بر دوگانگی، تنازع و تفرقه دارند؟! باید بپذیریم بسیاری از مفاهیم برای مردم سرمایه‌هایی ارزشمند هستند، شهادت، ایثار، جهاد، جانباز، رزمنده و... در ادبیات سیاسی طیف‌های مختلف و حتی سکولارها و لائیک‌های مخالف نظام، قابل احترام و درخور تحسین هستند، اما اگر این مفاهیم به ابزاری برای موازنه قدرت در سیاست داخلی و سرکوب و طیفی خاص تبدیل شود، بی‌تردید به مرور زمان ارزش و جایگاه آنها را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد. در گیرودار منازعات سیاسی دو دهه اخیر بسیاری از فضیلت‌ها مانند اخلاق، انسانیت، گذشت، صداقت، انصاف و... دستخوش تغییر و انحراف شده اند، ای کاش این مفاهیم مقدس ابزاری برای سیاست‌ورزی قرار نگیرد، تا شهید و شهادت متعلق به همه مردم ایران باشد. هویت ملی ایرانیان به اندازه کافی در سالیان گذشته در معرض تخریب و عواقب و آسیب‌های اجتماعی و سیاسی آن دامن‌گیر جامعه بوده‌است، چه نیکوست با احترام به چنین شخصیت‌های شایسته و الگویی از این فرصت برای تقویت همدلی و بهبود هویت ملی و اسلامی استفاده کنیم و با موضع‌گیری‌های سخیف و بازکردن زخم‌های گذشته، بیش از این در پراکندن بذر تنفر و دوگانگی کوشا نباشیم که اگر چنین باشد، پشیمانی در زمان درو اجتناب‌ناپذیر است.ضمن این که کاهش ظرفیت و شان شهید به عنوان یک پرچم که ملت در سایه آن ایستاده است،به یک تابلوی جناحی، ظلمی فاحش وآشکار به فرزندان مظلوم این دیار است، که هم باید شمشیرآجین خشم کور تروریست‌های تکفیری باشند و هم خنجر خورده سیاست‌بازان به‌ظاهر دوست وطنی.

*سرمقاله همدلی