تحقق شعارهای تبلیغاتی یک نامزد انتخاباتی، بخصوص در بالاترین سطح آن که همان قله هرم دموکراسی است و ریاست یک جمهوری بدین شیوه انتخاب می‌شود، از نشانه‌‌های بارز حاکمیت مردم‌سالاری حقیقی و جاری بودن حقیقت بجای رایج بودن تزویر در بالاترین امور جاری یک کشور است.

پاسخ به اعتماد عمومی که بی‌شک تضمین‌کننده قوام و بقای یک جامعه است، نماد ریشه داشتن حاکمیت در عمق لایه‌‌ها و آحاد جامعه به‌شمار می‌رود و چونان آیینه صاف و قابل اعتمادی می‌نماید که مردم جامعه تصویر شفاف نیازهای جاری خویش را در آن دیده و از همین مجراست که امید بهبود اوضاع اجتماعی در ذهنیت افراد شکل می‌گیرد و باور حقیقی مردم در موثرترین و عمیق‌ترین نقطه که در واقع ارزشمندترین و بالاترین جایگاه آن است به نظام اجتماعی خویش به‌وجود می‌آید و از این‌روست که احساس امنیت و حس امید و به تبع آن افزایش انگیزه‌‌های فردی برای مشارکت بیشتر و مهم‌تر از آن، حفظ نظام خویش محقق می‌شود و در تمام آحاد جاری می‌شود. این پیوند واقعی است که تعریف حقیقی جمهوریت را شکل داده است. بی‌شک در این اعصار جمهوریت معتبرترین و عقلانی‌ترین شیوه حاکمیت است و بالاترین احترام به ساحت شعور تک‌تک افراد یک جامعه است و همانا تعریف جامع و نمونه عینی مانیفست ایرانی اسلامی «مردم‌سالاری دینی» برای تبدیل شدن به الگویی مورد اقبال در سطح بین‌المللی خواهد شد.

شاخص بسیار مهم «امید به زندگی» در صدر لیست ملزومات حاکمیتی تمام حاکمان این عصر است. آنچه امروزه در رفتار اجتماعی تمام مردم ایران از منظر دقیق رفتارشناسان و جامعه‌شناسان می‌‌گذرد بی‌شک از بالاترین شاخص‌‌های آن است. گواه این مدعا را تک‌تک هموطنان با کمی دقّت در روزمره‌ترین رفتار اجتماعی خویش می‌توانند اثبات کنند و وجود نشاط عمومی توامان با سکوتی را که نشانه بارز رضایتمندی است از نخستین لحظات اعلام نتایج آرای اعتماد نمایندگان مردم به کابینه معرفی شده را می‌توان مشاهده کرد. دوره دوازدهم دولتی که سن انقلابش از اوج سن تکامل چهل سالگی در حال گذار است و انتظاری جز این نیز از تکامل یافتگی سیاسی آن نمی‌رود. انقلابی که یکی از محکم ‌رین خاستگاه‌هایش دانشگاه بود و غلبه تفکر دانشگاهی بر جنبه‌‌های احساسی و عام آن محسوس بود. از همین‌رو عقلانی‌ترین انقلاب عصر، صفت مبالغه‌آمیزی بر آن نیست؛ امری که در چینش این کابینه به خوبی هویدا بود.تامل ریاست محترم جمهور بر انتخاب وزرا و مشارکت داشتن تمام طیف‌‌های سیاسی در این ترکیب که البته همه در سایه نخبه‌گرایی و تخصص‌محوری و اولویت نیازها بوده، متقن‌ترین نشانه تدبیر برای ایجاد امید و بالا بردن شاخص امید به زندگی است. تامل ویژه ایشان در پذیرش آرای وکلای ملت که بی‌قید و بند و بگم‌بگم‌‌ها بود و درخواست محترمانه فرصتی برای معرفی وزیر مورد تایید قرار نگرفته نیرو و معرفی سرپرست این وزارتخانه در کمترین زمان ممکن از یک طرف و تامل برانگیزتر از آن، عدم معرفی یکی از حساس‌ترین وزرا در لیست اولیه از طرف دیگر، نیز به‌عنوان یکی از نقاط عطف تصمیمات ایشان در این سطح از مدیریت است. وزارتی که تا همیشه در اذهان، مفهوم فرهنگ را در عمق تعریف وجودی خویش خواهد داشت و به عنوان مرکز سازنده پایه‌‌های فرهنگ و علم کشور و تعیین کننده افق‌‌های فردای ایران ارزیابی می شود. وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در این دوره، نامزدی برای تصدی پست وزارت نداشت. شاید این نکته در کوران بررسی هفده وزیر پیشنهادی، خیلی مورد تامل قرار نگرفت و مسکوت باقی ماند. سکوتی که یقیناً از خواسته‌‌های طراح خردمند و مدبر این حرکت تامل برانگیز بود. بی‌شک جامعه (به خصوص دانشگاهیان) چشم انتظار انتخاب و معرفی گزینه‌‌های جدید برای وزارتخانه علوم تحقیقات و فناوری است.درست در نخستین لحظات اولین جلسه هیات دولت دوازدهم، حکم سرپرست این وزراتخانه صادر می‌شود و صندلی این وزارتخانه از همان جلسه خالی نمی‌ماند که این موضوع قطعاً با تاملی بخردانه و جامع‌نگر همراه بوده است.

سرپرستی از جنس وزارت علوم و صاحب تجربه و متخصص و شهره در امور فرهنگی. وقتی که معاون فرهنگی وزارت علوم از بین سایر معاونین و یقیناً از میان سایر گزینه‌‌ها انتخاب می‌شود، مبین احساس نیاز توجه بیشتر به مقوله فرهنگ در سطح کلان مدیریت و بر پایه‌‌ها و زیرساخت‌‌های معنوی و علمی کشور برای فرداهای روشن ایران اسلامی است.

موضوعی که از دغدغه‌‌های رهبری نیز بوده است، به گونه‌ای که ایشان با حساسیت و دقّت خاصی همیشه بر این موضوع تاکید داشته‌اند. حساسیتی که می‌بایست منصفانه به آن نگریست تا در کنار سایر حساسیت‌‌های ایشان، به ترجمان عینی مفاهیم روشنی چون اقتدار و امنیت جمهوری اسلامی در عصر بحرانی خاورمیانه و حتی جهان پی برد. شهودی که هر ضمیر روشن و هر انسان حقیقت‌بینی را به تکریم این تدبیر اعظم و انسانیت روشن‌ضمیر را به شکرانه وا می‌دارد.

منبع: همدلی