محسن کسی که شباهت به هیچکس ندارد ؛ خاص و متفاوت. روزنامه فروشی که تبارش روزنامه ؛ همچنان که  روزمه اش هم روزنامه است. نمیخواهد کس دیگری باشد ؛ چهره ی نوستالژی دهه 70 در دهه 90 همچنان بوی تازگی می دهد. فصل روزنامه کاغذی به سر نیامده اما دست و پای آخر را می زند ؛ نفس روزنامه کاغذی به شماره افتاده ،  محسن در جدال سنت و مدرنیته گرایشش به سنت است و میخواهد بهار مطبوعاتی دهه ی 70 با طناب آویزان بر دیوار کنار دکه اش را اینبار در گروههای مجازی آویزان کند تا مخاطبانش را مجاب به ماندن کند. محسنی که دهه ی 70 با تیکه کلامهای ( ورق نزن ، دست نزن و... ) در دهه ی 90 با ( اضافه شد و ترک زد ) همچنان اکتیو مانده . در پس همه ی تلاش های محسن برای ماندن در دهه ی 70 اما دکه اش دل به مدرنیته سپرده و تسلیم افسون رزق و برق دهه ی 90 شده. نو نوار شده. ردای آهنی طوسی زمخت را با فایبرگلاس سفیدبرفی معاوضه کرده و به جای هواکش های سلولی حالا اسپیلوت دو تکه محسن را نوازش می کند. صف اعلام نتایج کنکور به صف عضویت در خبررسان تبدیل شده ؛  هستند جوانان دهه ی هفتادی که حالا موهای سرشان مثل محسن جوگندمی شده دلشان لک زده برای غرولندهای محسن دهه 70 . دکه دهه ی 70 محسن حکم کافه نادری دهه ی 50 را داشت . بحث های داغ سیاسی و ادبی و دعواهای سمپات های چپ و راست  در جلوی طناب آویزان روزنامه ها . عصرهای شلوغ و دل انگیز دهه 70 به حسرت صبح های خلوت دهه ی 90 محسن تبدیل شده. عصرهای دهه ی 90 محسن بوی چای نبات می دهد نه کاغذرنگی.  محسن کونگ فو کار دهه ی 70 اسیر بازی کسالت آور کم تحرکی دهه ی 90 شده. محسن   قافیه را نباخته ؛ تفنگ‌ را زمین نگذاشته اما تغییر تاکتیک داده نه تغییر استراتژی. محسن دهه ی از فانتزی های دهه 90 دلگیره. دهدشت دهه 70 را میخواهد با همه ی کمبودهایش!!! اما محسن عزیز هنوزم بابا آب می دهد، هنوزم کبری تصمیمش را نگرفته، هنوزم کوکب خانم زن با سلیقه ای است، هنوزم روباه قالب پنیر زاغ را می خواهد و فکر کنم هنوزم خانواده آقای هاشمی به نیشابور می روند ؛ هنوز امید زنده است. هنوزم دهدشت نفس میکشد ؛ هنوزم مست می شویم با بوی کاغذ اخبار ؛ هنوزم دکه محسن در دهه ی 90 رونق دارد اما این بار به فضای مجازی کوچ کرده و پاتوق بحث های داغ  اصلاح طلبی – اصولگرایی شده ؛ در شب  های سرد این روزها ؛ به داغی لبوهای الماس ؛ به اصالت طعم بندری های مظفر ؛ به شیطنت تیکه های شیده و به ترنم باران دهدشت. درود محسن جان مرد فرهنگی دیروز ؛ امروز و فردای دهدشت ............