زمانی که به مردم نیاز داشته باشند آن‌ها را می‌بینند و بعد از آن همه چیز به فراموشی سپرده می‌شود تا انتخاباتی دوباره و وعده‌های واهی.

به گزارش افتونیوز، خدمات انقلاب اسلامی در طی این سال‌ها بر هیچ کسی پوشیده نیست، اما متاسفانه ناکارآمدی برخی مسئولان و بی‌توجهی آن‌ها به مردم باعث شده این خدمات برای مناطق محروم کمتر دیده شود.

منطقه سمغان در یک کیلومتری شهرستان کهگیلویه به‌خاطر بلاتکلیفی در شهر یا روستا بودنش سالیان سال است که از ابتدایی‌ترین امکانات اولیه بغرنج‌ترین روزها را سپری می‌کند و اهالی این منطقه سردرگم، نمی‌دانند برای رفع مشکلاتشان دست به دامان کدام مسئول شوند و از طرف دیگر بحث الحاق سمغان به دهدشت سال‌هاست معلق مانده و آن را فاقد هرگونه خدمات شهری نموده و همین مسئله بشتر از هر چیزی بر محرومیت ساکنان صبور و نجیب مردم سمغان می‌افزاید.

با وجود گزارش‌های متعدد از وضعیت بلاتکلیفی منطقه سمغان توسط رسانه‌ها، اما متاسفانه انگار گوش مسئولان بدهکار مشکلات مردم این منطقه نیست و فقط زمانی که به مردم نیاز داشته باشند آن‌ها را می‌بینند و بعد از آن همه چیز به فراموشی سپرده می‌شود تا انتخاباتی دوباره و وعده‌های واهی.

 مردم صبور سمغان دیگر از این همه بی‌عدالتی به ستوه آمده‌اند و باز هم برای رساندن صدای خود به مسئولان دست به دامان اصحاب رسانه شدند تا باز فریاد بزنند عمق محرومیت را، طی تماس تلفنی یکی از اهالی این منطقه راهی سمغان شدم، از میدان مرکزی دهدشت که سوار ماشین شدم تا به سمغان برسم یک دقیقه هم طول نکشید اما با ورود به این منطقه که کمتر از یک کیلومتر با مرکز شهر فاصله دارد تصاویری در ذهنت نقش می‌بندد که گویا فرسنگ‌ها از مناطق شهری دور شده‌ای، اوج محرومیت و فلاکت قبل از رسیدن به سمغان موج می‌زند، هنوز نرسیده به جاده اصلی سمغان با بوی بد تعفن فاضلاب رو‌به‌رو می‌شوی که شاید برای لحظه‌ای گذر کردن هم سخت باشد اما مردم سمغان سالیان سال است که شب‌ها با استمشام این بوی بد سر بر بالین می‌گذارند و فرزندان خردسالاشان با انواع بیماری ناشی از بوی بد این فاضلاب دست و پنجه نرم می‌کنند.

نبود جاده ارتباطی مناسب، عدم ارائه خدمات بهداشتی و رفاهی از دیگر مشکلاتی بود که در وهله اول به چشم هر رهگذری می‌افتد و این‌ها نشان از بی‌توجهی مسئولان متولی را می‌رساند و همین واقع  شدن سمغان بین محدوه شهر و روستا بزرگ‌ترین مشکل برای اهالی این منطقه را به وجود آورده که طبق ضوابط شهری در صورت الحاق به شهر باید شهرداری کلیه خدمات شهری را به آن ارائه نماید.

 وعده‌های مسئولین برای این مردم شبیه یک رویاست، رویایی که عده‌ای برای رسیدن به صندلی ریاست به صورت گدا درب خانه‌های مردم را می‌کوبند و از وعده‌های که هرگز عملی نمی‌شوند سخن می‌رانند و به راستی آیا آن‌هایی که به واسطه رأی همین مردم به برترین جایگاه رسیدند شب‌ها با وجدان راحت سر بر بالین می‌گذارند؟ آیا خبر از غصه مادری که شب‌های زمستان به واسطه بارش الهی حیاط خانه‌اش پر از لجن فاضلاب می‌شود، دارند؟

اما با وجود بیان همه مشکلات که مسئولین به خوبی از آن واقف هستند، این فاصله یک کیلومتری سمغان تا دهدشت تاکنون موحب نشده که متولیان امر برای رفع مشکل این منطقه دست همت بالا بزنند و با شانه خالی‌کردن و وعده‌های سرخرمن و بی اساس، توپ را در زمین دیگری می‌اندازند و دلخوش به ریاست‌های چند روزه خود، ساکنان روستای سمغان را به فراموشی سپرده‌اند.

سعیده خدنگ از ساکنان سمغان در گفت‌وگو با خبرنگار ، با بیان اینکه مشکلات سمغان یکی و دو تا نیست، از نبود جاده ارتباطی مناسب به عنوان یکی از مهم‌ترین مشکلات این منطقه یاد کرد و اظهار داشت: مدت سه است که خیابان فرعی اول سمغان زندگی می‌کنیم، خود بنیاد مسکن مجوز ساخت کنار این خیابان به مردم داد اما متاسفانه خبری از بهسازی و آسفالت خیابان نیست و با چندین بار مراجعه به بنیاد مسکن می‌گوید که هیچ‌گونه اعتباری برای سمغان نداریم و سمغان از محدوده بنیاد مسکن خارج و در حیطه شهرداری است.

این در حالی است که شهرداری هم می‌گوید هیچ‌گونه هزینه‌ای نمی‌توانیم برای سمغان انجام دهیم چون سمغان جزو محدوده شهر نیست.

خدنگ، با بیان اینکه چندین سال سمغان در بلاتکلیفی مسئولان بین شهر و روستا مانده است، گفت: برای امتیاز گاز به سمغان، بنیاد مسکن از هر خانوار مبلغ 60 هزار تومان گرفت، این چه قانونی هست؟ خودشان و انسانیت‌شان، چطور موقع دادن هزینه‌ها سمغان روستاست، موقع انتخابات جزو شهر است، اما موقع خدمات‌دهی شهر یا روستا بودن آن مشخص نیست.

وی با بیان اینکه زمان بارندگی هیچ‌گونه امکان تردد برای مردم وجود ندارد، عنوان کرد: به هنگام بارندگی هیچ کس نمی‌تواند از خانه‌اش بیرون بزند و مجبور هستیم بچه‌ها را از پشت‌بام خانه‌ها راهی مدرسه کنیم.

خدنگ بیان کرد: مشکلات سمغان آنقدر زیاد است که جلوی درب تمام خانه‌ها نوشته این ملک فروشی می‌باشد اما با این وجود، حتی هیچکس هم حاضر نمی‌شود این خانه‌ها را خریداری نماید.

وی با بیان اینکه حدود یک‌سال است که خانه خودم را برای خرید در بنگاه گذاشته‌ام و تاکنون دریغ از یک مشتری، گفت: سمغان آن قدر بدنام شده که هیچ کس حاضر نیست بیاید خانه اینجا اجاره کند چه برسد آن ملک را خریداری نماید.

خدنگ افزود: موقع انتخابات که می‌شود آن قدر می‌آیند قول و وعده می‌دهند اما به محض اتمام رأی‌گیری، هر کسی دنبال کار خود می‌رود و سمغان بین وعده‌های آ‌ن‌ها تا انتخاباتی دیگر به فراموشی سپرده می‌شود.

وی در ادامه وضعیت بسیار بد بهداشت در سمغان را یادآور شد و تصریح کرد: الان حدود 13 سال است می‌گویند سمغان بهداشت دارد، اما طی این مدت هیچ‌گونه کارآیی از مسئول بهداشت ندیدیم که بتواند بهداشت را کنترل نماید.

خدنگ با بیان اینکه رعایت بهداشت به فرهنگ‌سازی مردم برمی‌گردد، گفت: در وهله اول خود مردم باید رعایت کنند، اما وقتی هیچ‌گونه خدماتی نباشد و مسئول بهداشت هم در خانه‌اش نشسته باشد و هیچ توجهی نکند باید سمغان به گند کشیده شود.

وی، فاضلاب رها شده در ورودی سمغان را از جمله مهم‌ترین مشکلات برای ساکنان این منطقه دانست و خاطرنشان کرد: فاضلاب رها شده و وجود انواع حشرات موذی در این فاضلاب باعث انواع بیماری‌ها برای ساکنین این منطقه شده به طوری که خانه‌های کنار این فاضلاب هر هفته مجبور هستند بچه‌های خود را در بیمارستان بستری نمایند.

خدنگ با بیان اینکه همه مسئولان در جریان رها شدن این فاضلاب هستند،گفت: اگر مسئولین به اندازه یک درصد به سمغان توجه می‌کردند، الان این همه زندگی برای مردم سخت نبود.

وی با بیان اینکه الان 13 است که این فاضلاب به همین منوال رها‌شده، افزود: همین امروز با مراجعه به فرمانداری خواستار رفع مشکل شدیم که فرمانداری فقط برای دست به سر کردن مردم، نامه‌ای به ما داد که برای حل مشکل خود باید به بنیاد مسکن رجوع کنید و بعد از رفتن به بنیاد مسکن با گفتن کمبود اعتبار از طرف رییس آن، ناامیدانه به سمغان برگشتیم.

وی با بیان اینکه سمغان آن قدر بلاتکلیف است که طی این چند سال هیچ‌گونه خدمات برای جمع‌آوری زباله نداشته‌ایم،گفت: بعد از چندین بار مراجعه به شورای شهر دهدشت یک دستگاهی داد که هفته‌ای یکبار می‌آید و زباله‌ها را جمع‌آوری می‌کند، هر چند این کار برای فصل زمستان خوب است اما برای فصل تابستان اصلا مناسب نیست، چه کسی می‌تواند زباله را مدت هفت روز در خانه نگه دارد و انباشته نماید، همین باعث می‌شود مردم زباله‌های خود را در مسیر دهدشت سمغان بیندازند و مسئولین می‌گویند زباله‌ها در این مسیر ریخته نشود، به نظر شما با این زباله‌ها چکار باید کرد.

خدنگ از نبود اینترنت، عدم فضای سبز و نداشتن سالن ورزشی و حتی نبود بازاری هر چند کوچک برای خرید مایحتاج روزانه مردم به عنوان دیگر مشکلات سمغان یاد و تصریح کرد: تنها سرگرمی بچه‌های سمغان بازی کردن در خارهای محوطه آن است، تنها یک سوپرمارکت برای نیازهای اولیه وجود دارد، دیگر خبری از میوه‌فروشی، مرغ‌فروشی در سمغان نیست، مردم مجبور هستند برای خرید نیازهای اولیه خود به دهدشت بروند و از آنجا خرید نمایند.

وی افزود: آن‌هایی که توانایی داشتند گزینه مهاجرت را انتخاب کردند و به یاسوج رفتند و مابقی افراد با این وضعیت بلاتکلیفی می‌سوزند و می‌سازند.

خدنگ خواستار توجه مسئولین نسبت به رفع مشکلات یاد شده شد و بیان کرد: مسئولان فقط موقع انتخابات سمغان را نبینند، با یک نشست مردم را از این بلاتکلیفی نجات دهند.

 

سمنبر یاوری‌منش از دیگر ساکنان روستای سمغان اینچنین به خبرنگار فارس می‌گوید: چندین سال است که این‌جا زندگی می‌کنیم، فاضلاب رها‌شده زندگی را به کام ما تلخ کرده، بچه‌هایم همه آسم گرفته‌اند، مسئولین قول می‌دهند اما هیچ کاری برایمان نمی‌کنند.

وی ادامه می‌دهد: به واسطه بوی بد فاضلاب در فصل تابستان تنفس کشیدن و زندگی کردن سخت است و در زمستان هم حیاط خانه‌ام مملو از لجن آن می‌شود و بچه‌هایم برای رفتن به مدرسه باید از پشت‌بام خانه‌های مردم بگذرند تا به کلاس درس برسند.

یاوری‌منش با بیان اینکه چندین بار به اداره‌جات متولی برای رفع این مشکل مراجعه کرده‌ایم، گفت: هر بار با وعده‌های پوچ و بی‌اساس قول می‌دهند که این مشکل را برطرف کنند اما همچنان و بعد از 13 سال زندگی ما با طعم لجن این فاضلاب عجین شده است.

وی خواستار توجه مسئولان نسب به رفع مشکلات در سمغان شد و خاطرنشان کرد: هیچ کاری از دست خودمان بر نمی‌آید و توانایی آن را نداریم، مسئولان موقع تنگشان(انتخابات) می‌آیند و رو می‌زنند برای گرفتن رأی؛ اما هیچ کاری برایمان نمی‌کنند.

شایسته نیست مردمی که در بدترین شرایط پایبند به اهداف نظام جمهوری اسلامی هستند از ابتدایی ترین امکانات بی‌بهره باشند، با توجه به یک کیلومتری سمغان با دهدشت و معلق ماندن آن بین شهر و روستا، می‌طلبد فرماندار کهگیلویه به همراه متولیان امر طی یک نشستی این مشکل را به صورت جدی بررسی و برای همیشه این نقطه کور را برای ساکنان صبور این منطقه روشن کنید.

گزارش و عکس از: سیده مریم پیروزان