به گزارش افتونیوز، 29 بهمن ماه سال 96 یکی از تلخ‌ترین روزها در تاریخ استان کهگیلویه وبویراحمد بود، روزی که آسمان چادر سیاهش را بر قله رفیع دنا انداخت و این کوه تا همیشه در اذهان مردم این دیار سیاهپوش شد.

در این روز تلخ 65 آلاله آسمانی برای همیشه به آسمان پرکشیدند و غصه‌ای به درازای تاریخ بر قلب مردم این دیار نشست.

بعد از گذشت 12 روز از این حادثه دردناک و غم‌بار هنوز اجساد تعدادی از مسافران پرواز ابدی مهمان برف‌های دنا هستند.

از بدو این حادثه تاکنون مردم استان کهگیلویه وبویراحمد هر کدام به طریقی ابراز همدردی خود را با خانواده‌های داغدیده به نمایش گذاشتند.

در همین راستا انجمن شعر و ادب شهرستان کهگیلویه با همکاری اداره فرهنگ وارشاد اسلامی و دانشگاه علمی کاربردی این شهرستان با اجرای ویژه برنامه «شب شعر پرواز» یاد این عزیزان از دست را رفته گرامی داشتند و چن نفر از شاعران در وصف مسافران آسمانی اشعار زیبایی سرودند.

علی مرادی یکی از شاعران انجمن شعر شهرستان کهگیلویه همدردی خود را در قالب قطعه شعری این‌چنین به نمایش گذاشت:

 سر به زانو نهاده‌ای پدرم! ابر همراه گریه کردن توست

سر خونین 65 فرزند با هم امروز روی دامن توست

سر به زانو نهاده‌ای و غمت، بار سنگین و شانه‌های خمت

هق‌هق ناگزیر دم به دمت، نَقل امروز کوی و برزن توست

تو دنایی که هیچ زلزله‌ای هیبتت را تکان نداده، مگر

آسمان بر سرت خراب شده؟ این نه تصویر روز روشن توست

تو سرود حماسه خوانانی، پهلوانا! مگر نمی‌دانی

هریک از این یلان غرقه به خون، پسر توست، پاره تن توست

کو شکوه و صلابت لری‌ات؟، کو نهیب زمان دلخوری‌ات؟

ضجّه‌ات مثل رعد می‌پیچد، وای من! این صدای شیون توست؟

رود رود تو، داغ جاری تو، جوشش اشک آبشاری تو

آه هنگام سوگواری تو، چقدَر دست دور گردن توست

اردوان مجیدی‌کرایی دیگر شاعر شهرستان کهگیلویه اشعار زیبایی را در سوگ مسافران آسمان در قالب « از صعود تا سقوط» به یاد سه جانباخته این حادثه تلخ، نرگس خوبانی و ایلیا و طاها دانشی سرود که در زیر می‌آید.

صبح روزی سپید و مه آلود

شصت و پنج،

همسفر کوه دنا

کودک و پیر و جوان

غرق در بیم و امید

پرکشیدند به سوی «یاسوج»

اندر آن جمع بزرگ

کودکی صادق و پاک

ایلیا بود نامش

همسفر با او بود

مادر و «طاها»یش

کم کَمَک اوج گرفت

مَرکبش »ای تی آر»

اندک اندک کودک

در کنار مادر

غرق رویاها شد!

گاه گاهی با خود

این چنین نجوا کرد

میرم یاسوج، کنم بازی

شوم لبریز، از شادی

نمایم شمع، را روشن

دهم پرواز، بادبادک

نمایم زاد روزم شاد

نمایم زاد روزم شاد

از این رو رخت بربسته

هوای سرد

و بوران زمستانه

ز ای تی آر‌

با گرمای رویاهای کودک

در این حال و هوای پرتب و تاب

ندا سر داد مهماندار پرواز

بشارت باد بر یاران

دنا نزدیک و

 تا «یاسوج » راهی نیست

در این جا ایلیا

 دستی تکان داد

سوی شهبد

که اوهم با پدر، مادر، سفر بود

به او گفتا: که ای  شهبد

رفیقم

کودک دلبند مادر

برای عشق ایل و مهرورزی

برای جشن شاد زادروزم

سفر با « آسمان » آغاز کردم

و «شهبد» نیز در پاسخ

بزد لبخند زیبایی

پس از این همدلی با یارکوچک

گهی در گفت‌وگو با تک برادر

گهی مسرور از لبخند مادر

ولی رویای شیرین مسافر

به سان یک نسیمی

زود بگذشت

از این لحظه،

 فضا رنگ دگر شد

هواپیما تکانی، سهمگین خورد

طنین «یا خدا»های مسافر

صدای ناله و فریاد

پُر بنمود  ای تی آر

و در کسری ز یک لحظه

نه تنها «ایلیا» مان

شهبد و بابا و مامان

بل همه ایل و تبارم را

ز آغوش لطیف مام ایران

به آغوش دنا

دنیای دیگر برد

خبر چون پیچکی

 پیچید در دنیا و ایران

هواپیمای «ای تی آر » شد پنهان

زچَشمان همه رهدار و راداران

هواپیمای ای تی آر

فروافتاده از بالا

فروافتاده از بالا

در این حال و هوای حزن و اندوه

همه با اشک و آه و غم

برای دیدن گل‌های پَژمرده

سوی منزلگه عشاق

 پازن پیر رفتند

دنا پوشید تن

 از برف وباران

و شاید ! اینچنین

 بنمود آه خود

ز پرواز پرستوهای مرز پرگهر

ایران

زمان بگذشت

پنهان شد

پرستوها

هواپیما

امید مام این میهن

و

نیلی آسمانِ پازنِ پیر

و در پایانِ نافرجام این پرواز

همه گلدسته‌ها

در سینه کوه دنا

در «خاک» خفتند

آری، آری

رفت ایلی

ایلیای مادر و بابا

رفت شهبد

شهبد و بابا و مامان

رفت امیدِ سبکباران ساحل ها

نه تنها اردوان

 یا مردم ایران

که هر «انسان» آزاده

زسوز غنچه های آسمان

قلبش شکسته

در ادامه این مراسم شاعران دیگری هم اشعار جانسوزی را در راستای جانباختگان سانحه هوایی سرودند.

به گزارش افتونیوز، در پایان این مراسم به یاد این جانباختگان 4 اصله نهال سرو در محوطه فرهنگسرای ارشاد کاشت شد.