حسن غفاری هنرمند شاخص هم استانی به استقبال از برگزاری جشنواره فیلم کوتاه کهگیلویه یادداشتی را منتشر کرده است که در پی می آید:

به شوق اجرای نخستین جشنواره‌ فیلم کوتاه منطقه‌ای کهگیلویه بر آن شدم که سخنی کوتاه را با دوستان هنرمند فیلم ساز و عوامل هنردوست جشنواره فیلم کهن دیار باستانی بلادشاپور سرزمین دشت‌های گرمسیری و بناهای عهد صفوی درمیان گذارم. جشنواره‌ای که بعد از احداث سینما در شهرهای یاسوج و دوگنبدان قبل از انقلاب و تاسیس انجمن سینمای جوان دفتر یاسوج درسال های آغازین دهه‌ی شصت و از پی آن جشنواره های مرتبط با فیلم و عکس از جمله مهمترین رویداد پرداختن به عمومیت موضوع فیلم درسطح استان می باشد.

کهگیلویه‌ی بزرگ، پیش از آنکه به تیغ جغرافیای امروز دچار شود شهرستان های چرام، لنده، بهمئی و بخشهایی از بویراحمد و گچساران امروزی را شامل می شد. گواه این مطلب سفرنامه های دوران تاریخی است.

از کهگیلویه بزرگ نسیمی برخواسته و می‌رود تا وزیدنی دلنشین در دنیای فرهنگ و هنر به نام ”جشنواره فیلم کوتاه کهگیلویه” در استان وپهنای جغرافیای ایران در هنرسینما آغازکند، تصمیمی هوشمندانه به احترام فرهنگ، هنروجامعه به زبان تصویر درصنعت سینما.

سخن از فیلم است و تصویروآنچه که با ما درمیان می گذارد. درگذری تاریخی ازمیان تصاویر درمی یابیم

از دیر باز مردمان استان کهگیلویه وبویراحمد روزگاربه شبانی داشتند، تابستان را دردامنه هاوارتفاعات بویراحمدو زمستان را به چرای دام در دشتهای کهگیلویه‌ی بزرگ و گچساران سپری می کردند .

زنان ایلات وعشایر استان خالق دست بافته‌های گلیم، جاجیم، قالی، کاموادوزی روی پارچه و…. تصویرگرانی بودند که با دریافت های محیطی وطبیعت پیرامونشان، رنگ و شکل و مفهوم را به زندگی هدیه می دادند، دیوارهای شهر تاریخی دهدشت قدیم کتیبه های چند صد سال قبل را به تماشا می گذارد و قبل تراز آن تصاویر حجاری صخره‌های عظیم تنگ سولک، داستان برتخت نشستن پادشاه اشکانی را بیان می کند.

به آینده می رویم، دفترانجمن سینمای جوان دهدشت و جشنواره فیلم کوتاه کهگیلویه بیست ساله است، شهر میزبان، دهدشت و شهرهای میهمان هم‌جوارش جوامعی مدنی ومدرن هستند. همه جا، عکس، فیلم و تصویر فراگیرتراز اکنون است، دیگر تجربه محسوب نمی‌شود بلکه یک ضرورت روزمره درزندگی است و هنوز می شنویم ازسنت غلط تفکربرانگیز خودکشی که پا به پای عمر جشنواره خبرسازی می کند، روستاهای تخلیه شده نشانه‌ای از حیات گذشته را با خود ندارند، ریشه اعتیاد عمیق ترگشته، وسایل نقلیه وجاده ها ”جوان مرگی” می آفرینند، شایسته سالاری هنوز مغلوب قوم گرایی است، بیکاری، رواج بداخلاقی، عدم رعایت حقوق شهروندی، بد رفتاری های مدنی و… میراث های این سالها به نسل های بعد منتقل شده است.

عوامل متعددی می تواند فاصله زمانی میان هرآمدن ورفتنی را تعیین کند، در اینجا سخن از هنر، فیلم و منطقه است، تلاشی برای تاثیرگذاری مفاهیم اصلاحات اجتماعی در جامعه وپرداختن به فرهنگ و بدفرهنگی وریشه های آن در قالب هنر. مگر نه آنکه وظیفه هنر پرسشگری است و ایجاد ابهام واز ورای آن برانگیختن برای واکنش اجتماعی.

جشنواره فیلم کوتاه کهگیلویه وظیفه‌ای سنگین برای کاستن بار نبایدهایی دارد که ما ازجمله عوامل به وجود آمدنش هستیم و حال باید بکوشیم تامیراث آیندگان نشوند،اگر غیر از این باشد، این جشنواره سال های پیاپی را برای نمایش وعمر خویش پشت سرگذاشته.

در پایان، درود و تشکر فراوان دارم به همه‌ی کسانی که با فکر، کلام و کارشان به شکل گیری این جشنواره کمک کرده و مسیر خود باوری را برای سایر هم استانی ها هموارکرده اند.