بعد از هشت سال سکانداری و سیاستگذاری های اصولگرایان و‌ در راس آنها پایداری چی ها در خرداد ۹۲ نماینده مورد حمایت این طیف و وزیر دولت محمود احمدی نژاد یعنی سعید جلیلی با رای چند درصدی با قاطعیت مغلوب حسن روحانی می شود که با کناره گیری و

خردورزی حکیمانه محمدرضا عارف و حمایت بی دریغ اصلاح طلبان راه رسیدن به ریاست حمهوریش بیش از پیش مهیا شده بود پیروزی حسن روحانی و طیف منتسب به هاشمی رفسنجانی با کلیدواژه هایی همچون اعتدال در برابر افراط و تندروی در فضای گفتمانی جامعه و مهمتر از همه به قدرت رسیدن تلاقی و همصدایی تاریخی این طیف با جریان اصلاحات نوید بخش آغاز فصل جدیدی در عرصه سیاسی نظام جمهوری اسلامی ایران بود فصل جدیدی با محوریت اعتدال و تعامل و تقابل با تندروی و افراط گری که بعد از ۸سال تجربه ریاست اصولگرایان و چنبره تندروها بر مجلس بیش از پیش به مطالبه ای آرمانی برای ملت تبدیل شده بود.

اسفند ۹۴ با توجه فضای پسابرجام و مناسبات جدید جهانی ایران و همچنین تنش های سیاسی داخلی برای دو طیف اصولگرایان و اصلاح طلبان حائز اهمیت فراوانی بود دو طیفی که در مرحله مواجهه با شورای نگهبان طبق پیش بینی ها با سرنوشت کاملا متفاوتی مواجه بودند.

اصلاح طلبان که این بار برخلاف چند دور گذشته با اکثریت نیروهای سرشناس خود پا به این رقابت گذاشته بودند با ناکامی در عبور از فیلتر شورای نگهبان به نوعی یک پوست اندازی تاریخی را تجربه کردند

در این دور ‌اصلاحات با لیست امیدی به رقابت با اصولگرایانی پرداختند که بدون هیچ دغدغه ای از فیلتر شورای نگهبانی عبور کرده بودند در واقع اسفند ۹۴شاهد رقابتی بودیم که یک طرف به پشتوانه بزرگان خود با امید به حضور و حمایت مردم و طرف دیگر نیروهای با تجربه اصولگرایان مانند همیشه با امید به رد صلاحیت ها پا به میدان گذاشته بودند

هر چند در این انتخابات شاهد طیف سومی به اسم جریان مستقل بوده ایم که با واکاوی و بررسی کارنامه افراد منتسب به این طیف می توان به لحاظ جهت گیری سیاسی سه گروه سیاسی برای این طیف در نظر گرفت گروهی با سمت و سوی اصلاح طلبی که به دلیل حساسیت های موجود در اخد تایید صلاحیت نسبت به این طیف ترجیح دادند با اسم مستقل و بدون حمایت مستقیم این طیف پا به عرصه بگذارند و گروه دیگر اصولگرایان میانه رو و معتدلی بودند که نه بخاطر تایید صلاحیت بلکه بخاطر مخدوش بودن چهره مقبولیت جریان اصولگرایی در بین مردم با اسم مستقل حاضر شده بودند البته به حز این دو دسته کاندیداهای دیگری نیز وجود داشتند که با توجه به کارنامه عملکردشان در گذشته با عملکردی مستقل و با مصلحت اندیشی تاکنون تمایلی نسبت به جبهه خاصی (اصلاح طلبی یا اصولگرایی) نشان نداده اند،

در اسفند ۹۴ و اردیبهشت ۹۵ شکست دیگری برای اصولگرایان و تندروهای پایداری رقم میخورد انها ک از سال ۹۲ عزمشان را برای این انتخابات جزم کرده بودند و با کمک رسانه های زنجیره ای خود با تمام توان به دنبال تخریب و کارشکنی علیه رقیب خود به خصوص دولت تدبیر و امید بوده اند با حضور قدرتمند و با نیروهای سرشناس بدنبال حضوری با اقتدار و حداکثری در مجلس دهم بوده اند اما نتایج به گونه ای رقم خورد که شاید در خوش بینانه ترین حالت ممکن برای رقیبان اصولگرای لیست امید کمتر از ۳۵ درصد کرسی های مجلس‌ را بتوان در نظر گرفت مهمتر از همه این که بزرگان و سرشناس تندرو و صاحبان تریبون اصولگرایان در تهران تماما مغلوب لیست امید شده بودند در مجلس خبرگان نیز تندروها مغلوب هاشمی رفسنجانی شدند که ثابت شد هاشمی جایگاهی با ثبات و با اقتدار در بین ملت دارد و این تندروها بودند که شایستگی اخذ مجوز‌ از ملت جهت حضور در مجلس را نداشتند.

و مطمئنا در این دور از مجلس خبرگان شاهد حضور قدرتمند و تعیین کننده طیف منتسب به هاشمی رفسنجانی خواهیم بود در مجلس شورای اسلامی نیز با نگاهی به هئیت رئیسه مجلس باخت تندروها بیش از پیش محرز می شود مجلسی که رئیس آن و نائبان از لیستی بودند که سرلیستشان در تهران عارف بود و اصولگرایان و تندروها در مخالفت با ان ها لیست داده بودند و علیه شان شب نامه پخش می کردند.

با این انتخابات هر چند گام بلندتری در جهت تقابل با تندروهای تمامیت خواه برداشته شد اما پروژه نه به تندروها همچنان نیاز به تلاش بیداران فضای فرهنگی سیاسی جامعه دارد.