(این دل نوشته را چند سال پیش در مظلومیّت روزنامه نگاران نگاشتم و پیش بینی آینده قانون شکنانی که در "سنگر قانون" و "بنام قانون" آزادی را به بند کشیده و می کشند! آنانی که تا اسب سرکش شان توان حرکت دارد ، می تازند و بر سر وروی مردم چنگ میکشند! و سعید مرتضوی هایی که از آنها برای ثبت در تاریخ و درس عبرت نام برده شده ، از این قماش اند)

از پیشینه ی پیدایش این جمله ی سه کلمه ای چه میدانیم و فلسفه وجودی این جمله ی یازده حرفی چیست؟

درست ۱۱۸ سال از روزِ سیزدهمِ ژانویه ی ۱۸۹۸، روزی که اِمیل زولا نویسنده ی آزاده و سرشناسِ فرانسوی در نامه ای سر گشاده با تیتر "من متّهم می کنم!"( j'accuse )و در دفاع از حقوقِ قانونیِ شهروندی یهودی تبار بنامِ سروان آلفرد دریفوس(alfred dreyfus) خطابِ به رئیس جمهورِ وقتِ فرانسه نگاشت، می گذرد.

نامه‌ای که به نمادِتاریخی و یاد آور خاطره ی شیرین و سازنده ی مسولیَّت پذیری و تعّهد روشنفکران زمان بَدَل گردید و درس آموزنده ای برای آیندگان!

وي در اين نامه دولت،نظامِ قضايي و كليساي فرانسه را سخت به بادِ انتقاد گرفته و متَّهم مي كند به اينكه هدف دار و چشم بسته ،دست به دست هم داده!تا بيگناهي را به سیاهچال انداخته و به اتّهام واهي جاسوسي براي آلمان ها زير فشار خُرد كنند!

نامه‌اي كه در آن روزگار در اعتراضِ به خلعِ درجه ي آن افسرِ جوان،محاكمه و محكوميّت اش توسط دادگاه نظامي و تبعيد مادام العمرش به جزيره شيطان واقع در گويان (شمال شرق آمريكاي جنوبي و از مستعمرات فرانسه)،

جنجالي بپا كرد،و نُقلِ مجالس و محافلِ روشنفكري آن روز هاي فرانسه آشوب زده و وَرای مرزهای آن کشور گرديد. گرچه این یادداشت اعتراضی به قيمت محكوميَّت يك ساله امیل زولا ی شجاع تمام شد امّا،اعلامیّه معروفِ به روشنفكران"متشكل از سيصد نَفَر از نويسندگان وانديشمندان آن روزگار در حمايت از حرکتِ ارزنده ی خالقِ این اثر جاودان كار ساز شد و ورق به نفع "عدالت" برگشت! و به زلزله ي ١٢ ساله سياسي،اجتماعي بر آمده از متن و بطن ؛ اين قضيّه و پس لرزه های ویرانگرش در آن کشور خاتمه بخشید!

چپِ فرانسه درماجرایِ" دریفوس "در قدّ وقوّاره خوبی ظاهر و از خود شخصیّتی شایسته ی تکریم نشان داد. و همین خود آگاهی موجب بروز حساسیّت نسبت به یهودی ستیزی راستِ افراطی و تجد ید نظر در این نوعِ نگرش و در نتیجه پایداری در برابر" فاشیسم" در اروپا و بویژه فرانسه ی قرن بیستم گردید.

گر چه این واقعه بگونه ای ظریف مورد بهره برداری "سیاست مظلوم نمایی "بنیانگذاران صهیونیسم جهانی و در راس آنها "تئودُور هِرتزِل" قرار گرفت!

امّا چاپ این نامه ی تاریخی به مثابه ی لایحه ی دفاعیه ودر دفاع از حقوقِ شهروندی ، نقشِ فشار افکار عمومی بر پذیرش اعاده دادرسی از سوی دستگاه قضایی وقتِ فرانسه، محاکمه مجدّد ،برائت "دریفوس "از اتّهامات وارده و اعاده حیثیّت از وی در صفحه نخستِ روزنامه ی l'aurore(سپیده دمِ) پاریس، تحتِ عنوانِ :" "من متهم می کنم !" نشانِ افتخار و مایه سر بلندی تاریخ پر نشیب و فراز روزنامه و حرفه ی روزنامه نگاری گردید؛ و همزمان پیامی رسا و گویا ،بر این واقعیت انکار ناپذیر که: قلم ، چونان شمشیر ،هم آبادگر است وهم ویرانگر! مهمّ آن است ،در یدِ قدرت و در زیرِفرمان چه تفّکری باشد!

قلم جادو گر است و قادر است بر انگیزانَد، با قانون شکنان و متجاوزانِ به حقوقِ فردی و اجتماعی مردم به مبارزه ی اصولی بر خیزد، شفافیّت ایجاد کرده ،از ، تبعیض ،نا برابری و فساد جلوگیری و نقش پیشگامی و پیش قراولی را بنا به وظیفه ی ذاتی اش ، دردفاعِ از حقوقِ حقّه ی شهروندان در ابعادِ گوناگونِ سیاسی،اجتماعی،اقتصادی و فرهنگی ایفاء نماید .از یاد نبریم:ای بسا تیتر سازنده ی یک روزنامه معتبر و مورد اعتماد که توانسته است ، به تغییرِ نوعِ نگرش ،در سطوحِ گوناگونِ منطقه ای،ملّی و حتّی جهانی انجامیده ، پلشتی ها و زشتی ها را از چهره ی جوامع زدوده و زیبایی ها را جلوه گر و جایگزین سازد. پس جا دارد،قلم این "تابوی قبیله"را پاس داشته

وبه پیروی از تجارب ارزشمند ،اما پر هزینه ی انسان های فداکار در دفاعِ از حریم حرمتِ صاحبانِ حقّ ، در هر کجای این کره ی خاکی و به ویژه در محکومیّت نگرشِ ویرانگر و اعمالِ ضدّ ارزش "سعید مرتضوی ها"در برخوردِ ناروا ،غیر منصفانه ، غیر قانونی وضدِ اخلاقی با اهلِ اندیشه و قلم در جایگاهِ : دانشجو ،سیاستمدار،نویسنده و روزنامه نگار

وبا توّجه به اعتراف صریح ،امابسیار دیر هنگام و به زعمِ من" حساب شده و هدفدارِ" این مقام پیشینِ مدّعی قانون مداری!! ،در چارچوبِ شرعِ انور،قانون،عرف و اخلاق ، ضمن محکوم کردن اعمال و رفتار ایشان و اقلیّت انگشت شماری از قماش این جناب ! وبا اعتقاد عمیق به این واقعیّت تلخ که، اینان نه فقط به جان و مال و حیثیّت شهروندان آسیب جدّی و جبران ناپذیر وارد آورده اند ،که به آبروی نظام از درون و برون لطمه زده اند!

انتظار بحقّ داشته باشیم، مدیریّت دلسوز و وظیفه شناس کشور، در راستای دفاعِ از اصول وارزش های حاکم بر روح جامعه ، به این مهمّ توّجه لازم و اساسی را مبذول و اجازه ندهد ، بیش ازپیش ، به این سرمایه ی بزرگ اجتماعی، که همانا اعتمادِ عمومی است ،خدشه وارد شود! چه، به اندازه ی کافی این رشته نازک و شکننده شده است!!

وکلامِ آخر آنکه : ما نیز با دلهایی انباشته از درد و صداهایی در گلو مانده و لرزان! در دفاع از حقوقِ حقّه ومطالباتِ دیرینه ی بر زمین مانده مان ،"متّهم" می کنیم! امّا اینکه ،چه وقت و توّسط چه کسانی به کیفر خواست دیرینه ی تنظیمی از جانب مردم در پرونده اتّهامی "سعید مرتضوی و همپالکی هایش " در جریان یک دادرسی علنی و منصفانه رسیدگی و پاسخی در خور داده خواهد شد، جواب این مهمّ را نه در شعار، که در عمل به گذرِ زمان و همّت و حمیّت دولت مردان دلسوز و مردم دوست وا می گذاریم!

با این امیّد که شاهد آن روز باشیم.

یا حقّ.