اگر در تاریخ استان کهگیلویه و بویراحمد کنکاش کنیم، دلایل زیادی را می توان برای عدم توسعه یافتگی این سرزمین برشمرد؛ تا جای که این استان چهارفصل با وجود فرندان نخبه کشوری اش به جای آنکه بر اساس خوش نامی و توانمندی فرزندانش در جای جای این کشور شهره عام و خاص باشند، متاسفانه با لفظ "محرومیت" شناخته می شود که البته واقعیتی تلخ، پیوندی نامیمون و حکایتی زجرآور برای این قطعه از ایران سرافرازست. اما چرا استانی که قریب به 20 درصد از نفت کشور را تامین می کند و بر اساس پوشش گیاهی خاص و شرایط مطلوب و ویژه آب و هوایی در فضای گرم و خشک جنوب غربی ایران، به منطقه ای بکر، دست نخورده و ویژه مبدل گشته است، توسط برخی مسئولین اش که اتفاقا، متولد همین آب و خاکِ چهارفصل هستند با هم نوایی محرومیت، فقر تعریف می شود تا اینچنین کهگیلویه و بویراحمد توسط فرزندان خویش که روزی برای سربلندی یکایک آنان تمام سرمایه های مادی و معنویش را با اخلاص هزینه کرد، اکنون توسط همان نام آشنایان دیروز ولی رقیبان امروز، به ضعف و ناتوانی و کج سلیقگی متهم شود! اگرچه حقیقت تلخ است ولی ریشه های محرویمت و عدم توسعه یافتگی استان را نباید در بیرون از مرز های ان و حتی نباید در نبود منابع و امکانات جستجو کرد، بلکه به واقع  درد این درمان قدیمی در همین خاک و ریشه در اندیشه برخی از فرزندان همین استان است که ضعف و ناکارآمدی افق مدیریتی خود را به جای انکه بپذیرند، با سرخوشی تمام از ان رفع مسئولیت می کنند و حاضر به پذیش اشتباهات خود نمی شوند و دیگران را متهم می کنند! سالهاست که استان کهگیلویه و بویراحمد از ضعف مدیریتی، دور اندیشی و آینده نگری کلان رنج برده است و این درد مدیریتی چنان در تار و پوب فکر و رفتار برخی از مسئولین ریشه دوانده که امروز وقتی دکتر علی محمد احمدی بر کرسی استانداری استان تکیه زده، کلام و رفتار مدیریتی او را گنگ و نامفهوم می دانند تا جای که وقتی در جلسات اداری که در استان برگزار می شود، ما پیش از انکه شاهد حرکت توسعه استان باشیم، متاسفانه با این واقعیت تلخ میواجهیم که استاندار استان سعی در روشن کردن و تبیین مسائل و حتی اموزش کوچکترین و ابتدایی ترین روال اداری برای برخی از مدیریان برای نحویه تعریف پروزه های توسعه ای، چگونگی جذب و تخصیص اعتبارات و نحویه اجرایی آنان است که گویی هنوز دکتر احمدی باید برای برخی مدیران چون کلاس درس دانشگاهف اموزش دهد و باز شاهد آزمون و خطای برخی از مدیرانش باشد که خود در انتخاباش سهمی نداشته و اکنون باید تاوان ضعف انان را برپدازد و یا انکه سعی در جهت ترمیم و تغییر آنان بر آید.3 دکتر محمود سریع القلم در کتاب توسعه و عقلانیت ایران اینچنین بیان می کند که برای رشد و توسعه ایران ما نیاز به خانه تکانی کامل نهاد دولت داریم؛ شاید در نگاه اول اینچنین تعبیر شود که باید انقلاب کرد و تمام ساخترهای دولتی را تغییر و به سمت شرق یا غرب گام برداریم، اما حقیقت امر از بیان جمله بالا این است که اگر ما خواستار رشد، توسعه و پیشرفت هستیم به جای انکه بر تغییر دولت های سیاسی (اصلاح طلب-اصولگرا-اعدال) تاکید می ورزیم باید به تغییر اندیشه ها و تفکرات اصرار بورزیم و این تغییر اندیشه ها و روش های مدیریتی و تصمیم گیریست که میتواند ضامن و بقای یک جامعه و حتی باعث فرود ان باشد. و این نگاه دقیقا همان نقطه تلاقی تضاد استاندار با برخی از مدیران ارشد استانی اش است که وقتی ایشان راه برون رفت از بن بست اقتصادی، اجتماعی و حتی سیاسی استان را نه در بازهای سیاست بازانه و قبیه گرایی برخی مدیران رانتی و نورچشمی، بلکه به حضور سرمایه گذارای قوی در تمام بخش های استان می داند، به جای انکه احمدی استاندار با نگاه خلاقانه و توسعه گرایش مورد حمایتف تشویق و تحسین واقع شودف متاسفانه توسط برخی مسئولین نه تنها حمایت نمی شوند بلکه با اندیشه کوتاه، ناپخته و البته تعصبی خود با چوپ گذاشتن در پای چرخ های اندیشه توسعه ای او مانع از تحقق وعده های کارامد این مدیر خوشنام اقتصادی می شوند تا با تقابل با استاندار، همچنان نام استان را در گلِ محرومیت نگه دارند و این مردم را از داشتن بهترین امکانات کشوری محروم سازند! امروز که استان کهگیلویه و بویراحمد با حضور دکتر احمدی، راه توسعه را به خوبی تشخیص داده است و حتی با وجود برخی مدیران ارشد استانی که با ضعف شدید مدیریتی، عملکردی و توسعه ای خود باعث ریتم نامتوازن این چرخه رشد شده اند، توانسته است ظرفیهت های موجود را شناسایی، راه شکوفایی انان را تعیین و اکنون در صدد تحقق آنان برایند که یکی از نمونه های بارز آن را می توان در نگاه ویژه و قابل تحسین ایشان در پروژه عظیم مجتمع تفریحی، رفاهی و آموزشی نفت دید که چگونه پروژه ای با این حجم و عظمت که در برآورد های اولیه آن 1000 میلیارد ریال حجم  اعتباری برای آن تخمین می زنند و زمینه ساز اشتغال زایی 200 نفر را به طور مستقیم فراهم می کند چه تحویل عظیم و شگرفی در این استان کوچک اما غنی ایجاد می کند. اما شوربختانه  امروز به جای آنکه همه ما حامی این اندیشه توسعه گرای استاندار باشیم و ایشان را به خاطر این خدمت صادقانه مورد تحسین قرار دهیم، متاسفانه به دلیل برخی عوامل و به خاطر عدم تحقق خواسته های شخصی، محفلی، گروهی و جناحی عده ای، به جای آنکه حامی رشد و ترقی و پیشرفت منطقه کمتر توسعه یافته خود باشیم تا به واسطه رونق آن شاهد بهبود زندگی رفاهی تمام شهروندان این سرزمین باشیم، به جای حمایت دست به تقابل و کارشکنی می زنیم تا این فرصت طلایی که به واسطه همت و تلاش مسئولین ارشد استانی به مرحله اجرا رسیده را از این استان دور سازیم و بعدها به دکتر احمدی نقد وارد کنیم و او را تخریب کنیم که دستاورد حضور چند ساله شما به عنوان استاندار استان چه بوده است و غافل از آن شویم که مانع توسعه استان نه استاندار که اندیشه کوتاه و ناچخته و اشتباه همین مدیرانی هم شهری و هم استانی بوده است و چه گناه نابخشودنی! بیائیم قدر انسان های تحولگرا، خوش فکر، جدی و پرتوان را که با تفکر توسعه ای سعی در انقلاب صنعتی، اقتصادی و اصلاح گری سیاسی و اجتماعی دارند را ارنج دهیم و از اندیشه و وجود و نفوذشان در سطح کشور نهایت استفاده را ببریم چرا که حمایت از دکتر احمدی و مجموعه ایشان، حمایت از آینده روشن سرمزینی است که بعد از دکتر احمدی برای یکایک ما به خواهد ماند و انجاست که احمدی استاندار در برابر وجدان خویش روسفید و سربلند و با عزت است اما در فردای پس از احمدی ما هم در برابر اندیشه و وجدان و تاریخ این سرزمین هم رو سفید خواهیم بود یا...؟!