توسعه پایدار روستایی بر مشارکت روستائیان استوار بوده و مدیریت به صورت متمرکز و دولتی با توجه به پراکنش گسترده و تفاوتهای مختلف و فاحش در ایران دارای توجیه نبوده و از گذشته تا کنون موفقیتی نداشته است. لذا ایجاد و فعالیت مدیریتهای محلی در روستاها ضرورت داشته و مدتی است مدیریت محلی نوین روستایی یعنی دهیاریها تحت نظارت مردمی مستقیم نمایندگان اهالی روستا (شوراهای اسلامی ) و کنترل و سیاستگذاری دولت (بخشداریها و فرمانداریها) در روستاهای کشور ایفای نقش مدیریتی می نمایند لذا با عملکرد شایسته دهیاریها می توان در جهت توسعه پایدار روستایی گام برداشت. اشتغال یکی از مهم ترین موضاعات به لحاظ اجتماعی و اقتصادی در کشور است؛بیکاری به عنوان یک معضل اساسی و یکی از جدی ترین تهدید های شناخته شده در حوضه ی مشائل اجتماعی و ریشه ی بسیاری از ناهنجاری های اجتماعی به شمار می رود که قطعا با یک برنامه ریزی دقیق می توان این تهدید خطرساز را به یک فرصت استثنایی به نام اشتغال مولد و پایه تبدیل نمود. برنامه های چهارم،پنجم،ششم توسعه در شرایطی تدوین شد،که اقتصاد کشور با نرخ نسبتا بالایی مواجه بود.نرخ بیکاری جوانان در مقایسه با نرخ بیکاری کشور در سطح بالایی قرار گرفته و نرخ بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاه ها با سرعت زیادی در حال افزایش است. در چنین شرایطی یکی از مهم ترین دغدغه های دولت،کاهش نرخ بیکاری و ایجاد اشتغال مولد در کشور است.در مناطق روستایی نیز علیرغم انجام اقدامات عمرانی پس از انقلاب،متاسفانه به دلیل عدم ایجاد فرصت های شغلی و تامین درامد های مکفی برای روستایی رو به کاهش است.وشکل گیری دهیاری ها به عنوان یک نهاد عمومی غیر دولتی در روستاهای کشور با توجه به وظایف متعددی در عرصه ی مدیریت روستایی به عهده دارند،زمینه های مناسبی را در بیش از ۱۹۰۰۰ روستایی کشور برای توجه به مسئله ی اشتغال ایجاد کرده است.دهیاری و اشتغال روستایی با تصویب قانون تاسیس دهیاری های خودکفا در روستاهای کشور نهاد دهیاری به عنوان یک نهاد عمومی غیردولتی و به عنوان بازوی اجرایی شورای اسلامی روستا،که با درخواست و احساس نیاز عمومی اهالی روستا جهت ارائه خدمات عمومی به اهالی روستا تشکیل شده است،عملا پا به عرصه ی مدیریت روستایی کشور نهاد.وفق ماده ی ۱۰ اساس نامه،تشکیلات و سازمان دهیاری ها وظایف متعددی در قالب ۴۹ بند برای دهیاری ها تعریف شده است که از جمله ی وظایف مرتبط با اشتغال می توان به موارد زیر اشاره کرد:_شناسایی زمینه های اشتغال ومساعدت در جهت تامین کاربرای جویای کار با همکاری دستگاه های زیربط ،تشویق وترغیب روستاییان به توسعه صنایع دستی واهتمام به ترویج ، وتوسعه وبازاریابی محصولات کشاورزی ودامی روستا. درهمین راستا تفاهم نامه های مشترکی بین وزارت کشور با وزارتخانه ها وسازمان های مرتبط منعقد گردیده است که می توان به انعقاد تفاهم نامه با وزارت جهاد کشاورزی و وزارت تعاون وکار هدف از انعقاد تفاهم نامه مشترک با بخش کشاورزی ، توانمند سازی دهیاران برای همکاری با بخش کشاورزی که مهمترین زیر بنای اقتصادی روستا است. دهیاربه عنوان مدیر روستا می تواند با هدف ایجاد زمینه های شغلی مناسب ، جهت ارتقاء وضعیت اقتصادی اهالی روستا گام بردارد .نکته ای که دهیار باید مد نظر داشته باشد ، بررسی توانمندی ها وپتانسل های موجود در روستا است، که با هدف تامین بستر وفضای اقتصادی مناسب ، سعی در ایجاد فرصت های شغلی برای اهالی روستا نماید. به طور خلاصه زمینه هایی که دهیار ودهیاری می تواند در جهت ایجاد اشتغال در روستا برنامه ریزی واقدام نماید را به شرح ذیل نام برد ؛شناسایی زمینه ها وپتانسیل های اشتغال و اقدام به اشتغال زایی در راستای ان با توجه به مزیت های نسبی وظرفیت هاوپتانسیل های موجود روستا تحت مدیریت ( گردشگری روستایی فرصتی برای پیشرفت ، توسعه وایجاداشتغال در روستا است شناسایی موانع و محدودیت ها ،تشویق ، ترغیب وهدایت اهالی روستا ،پشتیبانی وحمایت از طریق در اختیار گذاشتن امکانات وتجهیزات موجود .چنانچه دهیار به عنوان متولی امور مدیریت روستا و مجری تحقق توسعه پایدار روستایی خواهان کنترل و یا معکوس نمودن فرایند مهاجرت از روستا به شهر باشد، امروزه يکي از راهبردهاي موثر در توسعه همه جانبه و خودپايدار نواحي روستايي، استفاده از مشارکت و توانمندي هاي مردم، به ويژه روستاييان براي عمران و توسعه مناطق روستايي در تمام ابعاد آن است. مهم ترين ابزار نيل به اين مقصود تشکيل نهادهاي سازمان دهي شده غيردولتي است، که بر اساس نياز و توانايي گروه هاي مختلف ساکن روستا، در موضوعات متنوع و ضروري محيط بومي و محلي، به منظور اجراي برنامه هاي توسعه اي روستاها ايجاد مي گردد. در سال هاي اخير، شوراهاي اسلامي و دهياري ها به عنوان مديريت جديد روستاها تعريف گرديده اند و دهياران و شوراهاي اسلامي به عنوان نهادهاي مردمي و محلي که مديريت روستاها را برعهده دارند، مي توانند با سياست گذاري، مديريت و اجراي برنامه هاي مختلف آموزشي، توسعه زيرساخت هاي لازم، کمک به جذب منابع مالي و اموري از اين دست، در توسعه و ایجاد اشتغال در روستاها نقش اساسي ايفا کنند و زمينه را براي توسعه ي روستايي فراهم آورند.