مشکل کم آبی طی یک دهه گذشته با کاهش بارندگی ها و کشاورزی غیر اصولی و مصرف گرایی بیش از حد شهروندان به اوج خود رسیده است. در چنین وضعیتی بی توجهی دستگاه های اجرایی مانند شهرداری ها اداره کل منابع طبیعی و سازمان حفاظت محیط زیست قوز بالای قوز شده است. در شرایطی که آب بسیاری از مناطق شهر یاسوج در بازه های زمانی متعدد در یک روز قطع می شود و البته شهروندان بادرک مشکل و پذیرفتن نقش خود در ایجاد این بحران نسبت به این محدودیتِ دسترسی به آب اعتراض خاصی ندارند، اما بسیار جای تاسف و البته اعتراض است که در چنین وضعیتی شهرداری شهر یاسوج برای تامین منافع چند شرکت پیمانکاری که احتمالا از نزدیکان شهردار یا شورای شهر هستند(چراکه غریبه ها بختی برای تصاحب چنین پیمان هایی ندارند) پروژه هایی را اجرا میکنند که بحران آب را حداقل در زمان کنونی تشدید میکند(بگذریم از هزینه هایی که به آیندگان تحمیل می کنند). بلوار های متعدد و پارک های تفریحی پرتعداد شهر یاسوج همه از چمن های نیازمند آبیاری ممتد پوشیده شده اند، گذشته از هزینه های گزافی که برای کاشت این چمن ها صرف شده است، اکنون آبیاری آنها از طریق حفر چاه های متعدد نه توجیه زیست محیطی دارد و نه اقتصادی. هیچ کدام از این اقداماتی که تحت عنوان زیباسازی فضای شهر به شهر قالب میشود هم وضعیت اکنون و هم آینده این شهر را بحرانی تر میکند و هیچ هدفی جز تامین منافع شرکت های پیمانکاری خرد وابسته به شهرداری و فراهم کردن یک کانال دیگر برای سواستفاده از بودجه شهرداری و مالیات مردم ندارند. به راحتی میتوان همه این چمن ها را با شن های رنگی یا چمن مصنوعی جایگزین کرد. تهیه نیمکت ها و میز و صندلی ها در پارک ها و بلوارها هم میتواند هزینه کمتری در برداشته باشد هم این خطر های بیشمار را رفع کند.

گذشته از همه این خیانت هایی که شهرداری در حق منابع آب زیرزمینی ما میکند هیچ نظارتی هم بر کار شرکت های پیمانکاری فضای سبز ندارد. اکثر چمن ها در اثر آبیاری نامرتب خشک شده اند و استفاده از کارگران زیر ۱٨ سال تنها چند مورد از اقدامات غیرقانونی این شرکت هاست.

این حجم از هدر رفت آب را بگذاریم کنارِ پوسیدگی لوله کشی کلانِ شهری و خرابی های هر روزه و همه جای لوله های انتقال آب در تمام مناطق شهر و بی توجهی مسئولین امر به رفع این مشکل. یعنی علاوه بر هدر رفت آب های زیر زمینی هدررفت آب شرب هم یک معضل جدی است.

خیانت هر روزه مسئولین تمامی ادارات، ارگان ها ونهاد های مسئول کاملا مشهود و محرز است، مجال سکوت نیست.