قرآن کریم می فرماید: «وَ ذَکِّرْ فَإِنَّ الذِّکْری تَنْفَعُ الْمُوءْمِنینَ»؛

«و پند ده! زیرا که پند در مؤمنان سودمند می افتد.»

کلام اول؛ نیک می دانیم، تحمل انتقاد نشانه بارز فرهنگ است.

دوستان گرامی و منتقدان حال حاضر رضا توفیقی و منطقیان:

آقای استاندار سکاندار کشتی دولت تدبیر و امید در استان است. تصمیمات ایشان در حکم تصمیمات آقای ریاست محترم جمهور و وضعیت استان در حکم وضعیت دولت است. وقتی این گونه به موضوع بنگریم، طبیعی خواهد بود که انتظار تغییر داشته باشیم. همان انتظاری که از آقای روحانی می رفت.

چطور می توان پدیده های عظیم بشری و حتی ما وراء طبیعه را زیر سوال برد و نقد کرد اما امور ریز و در حد فهم و تحلیل را نه؟!

چطور می توان حکومت ها را نقد اما زیرشاخه ها را نه؟!

و در همین جغرافیای کوچک و سیاست زده پیرامون خودمان، چطور می توان روحانی را نقد کرد ولی استاندار را نه؟

ما معتقدیم كه روش و منش و عمل جناب آقای احمدی استاندار کهگیلویه و بویراحمد با استانداران قبلی استان متفاوت است، اما این بدان معنا نیست كه ایشان قابل نقد نباشند. پس بهتر است براساس رسوم گذشته نقد باشد و اگر نقدها به رسانه‌ها كشیده شد، نهراسیم و تلاش كنیم با درکی دلسوزانه و تحلیل ریز كارشناسی شده، پاسخ بدهیم و یا اگر نقدها را وارد می‌دانیم، تلاش كنیم از نزدیك حرف منتقدین را نیز بشنویم و تحمل صدای مخالف را داشته باشیم.

نقد را هیچ‌گاه تخریب قلمداد نكنیم، ولو از طرف دشمن باشد. زیرا نقد در حقیقت نوعی خوش‌شانسی تلقی می‌شود، فرصت دوباره ایست برای اصلاح امور، چه بسا انتقادات سازنده نباشد و یکباره زمینه تخریب و فروپاشی مهیا شود، آنجاست که شانس دوباره ای برای اصلاح امور در کار نخواهد بود و برای هر مقابله ای دیر می شود و بهتر آن است كه ما خودكنترل باشیم و تا فرصتی در پیش است از نقاط ضعف و قوت خود باخبر شویم.

چه اشكال دارد اگر به ما ایراد گرفته می‌شود، آمار فله‌ای ندهیم، تلاش كنیم آمارهایمان واقع‌بینانه باشد. درست نیست كه جلوی افراد منتقد گرفته شود، زیرا بیان نظرات منفی و مثبت لازمه‌ی فعالیت یك جامعه‌ی پویاست و اگر نگذاریم صدای مخالف شنیده شود، آزادی بیان زیر سوال خواهد رفت!

کلام دوم:نقدهایی که جنابان رضاتوفیقی و منطقیان به آقای استاندار دارند، از روی حب است نه بغض.

اگر بغض است، شخصی نیست و از زخمهاییست که بر مردم محروم و همیشه قانع زده شده و سکوت کرده اند.

اگر امروز رضاتوفیقی ها و منطقیان ها صدای مردم نباشند و با سوزنی به جریان همسو که هم اکنون در رأس است، سعی در اصلاح نکنند، چه بسا مخالفین و جریان های مقابل به تخریبی عظیم تر دست بزنند.

سکوت به هر قیمتی جایز نیست و هرکجا بیم رکود رفت، تمام دلسوزان از هر جناح و دسته و گروهی باشند، باید خواهان اصلاح شوند، نه به هرقیمتی بخواهند دوران هم جناحی های خود را در حاشیه امنی به پایان برند، چرا که نیک تر می دانیم دوران هیچ منزلتی ابدی نیست و روزی آیندگان ما را سخت قضاوت خواهند کرد. همه میدانند که  این افراد برای خود چیزی نمی خواهند، که اگر میخواستند الان وضعیت زندگیشان اینگونه نبود.

امروز اگر شماها در پی نقد و آسیب شناسی مخالفت های رضاتوفیقی و منطقیان از استاندار هستید، باید ابتدا پای صحبت های دلسوزانه آنها و سایر منتقدین دلسوز بنشینید.

بی شک اینگونه عجولانه تاختن بر رفیقان دیروز و بزرگان اصلاحات استان کاری بس اشتباه می باشد که متاسفانه برخی دوستان نیز اسیر بازی دشمنان اصلاحات شده اند.

شهریار را مردمانش شهریارش کردند

منزوی را مردمانش منزوی

با پوزش و عذرخواهی از دوستان منتقد و به امید نهادینه کردن اصل نقد و انتقاد، این جوهره ناب عقلانیت و دموکراسی خواهی در رفتارها و عملکردهای فردی و اجتماعی.

بگذران دانسته از ما گر ادایی سر زده است

بوده نادانسته گر از ما خطایی سر زده است