اقتصاد ایران در حال سپری کردن روزهای سخت و پر تلاطم خود است و قیمت اقلام و اجناس مصرفی در بازار با درآمد اکثریت مردم همخوانی ندارد و وضعیت معیشت هر روز از روز قبل بدتر می‌شود.

دکان اقتصاد ما کمافی‌سابق وابسته به نفت است و نبود برنامه‌ریزی‌های مدون اقتصادی و تکیه بر درآمدهای حاصل از نفت باعث شده تا علیرغم شعارهای بی‌اساس دولت‌های مختلف مبنی بر کاهش تکیه اقتصاد بر نفت عملا چنین نباشد و با حرکت قلم روی کاغذ در واشنگتن یا پایتخت برخی کشورهای اروپایی‌، اقتصاد کشور روانی و افسارگسیخته شود و ارز‌، طلا و سایر اقلام مصرفی سر به فلک‌ می‌گذارد و این مردم هستند که باید تاوان این بی‌برنامگی‌ها را پس بدهند.

تب اقتصاد در ایران با یک امضای رئیس جمهوری ایالات متحده آمریکا بالا‌ می‌رود و اقتصاد سکته‌ می‌زند.

این روزها رگ‌های قلب اقتصاد کشور گرفته و نامتوازن‌تر از گذشته‌ می‌تپد و به مرحله ایست قلبی رسیده است. از سوی اکثر مسئولان لزوم وحدت و مقاومت در برابر آمریکا و فشارهای سیاسی و اقتصادی از سوی ترامپ سخن رانده‌ می‌شود.

همه می‌دانند ایالات متحده به دنبال لطمه‌زدن به منافع ما و برای ضربه زدن به نظام از هیچ کوششی دریغ نکرده و نخواهد کرد، اما چهل سال تمام مشکلات کشور از جمله مشکلات اقتصادی را به دسیسه‌های آمریکا و دشمنان ربط دادن، کلیشه‌ای شده است. چرا برخی مسئولان ما نمی‌پذیرند سهم و تقصیر آنان در به‌وجود آمدن مشکلات اقتصادی، فرهنگی‌، اجتماعی و حتی سیاسی کمتر از آمریکا نبوده است.

چرا نمی‌پذیرند تصمیمات، راهبردها و نگاه آنان در چهار دهه اخیر زمینه‌ساز اقتصاد بیمار و تک‌محصولی متکی به نفت برای ما بوده است .

چرا اقتصاد و بازار ما باید با شنیدن بیرون رفتن آمریکا از برجام دچار شوک سنگین شود؟

اگر بخش خصوصی در کشور ما جایگاه واقعی خود را نداشته و با هزاران مشکل روبرو است، اگر صنعت خودروسازی ما در تمامی دولت‌ها برای خود‌ می‌برد و‌ می‌دوزد و کسی حریف سیاست‌های خودسرانه آن نمی‌شود‌، اگر سیستم بانکی کشور پر از اشکال بوده و رواج فسادهای مالی را به همراه داشته و فقرا را فقیرتر و اغنیا را غنی‌ترکرده است‌، اگر دست کسانی در قاچاق کالا و واردات کالاهای بی‌کیفیت باز است. اگر ارز مبادله‌ای ما برای خرید چوب بستنی از کشور خارج‌ می‌شود. اگر شرکت دام و طیور ارز مبادله‌ای برای واردات موبایل‌ می‌گیرد و به قیمت ارز آزاد به مردم‌ می‌فروشد. اگر سیستم اقتصادی ما و فعالیت کسانی که دست در اقتصاد دارند شفاف نیست، اگر نظارت بر بازار و تعیین قیمت‌ها با ضعف اساسی روبه‌رو است و موارد بی‌شمار دیگر‌،‌ می‌بینیم که همه تقصیر آمریکا و دشمنان ما نبوده است؟

همین امروز که برنامه ششم توسعه در حال اجراست، از سوی کارشناسان شفاف‌سازی شود آیا پنج برنامه قبلی با موفقیت کامل به اجرا درآمده است؟

برنامه اقتصادی چهار دولت اخیر ما با یکدیگر تفاوت فاحش دارند که نشان‌ می‌دهد یک برنامه درازمدت‌، جامع و دقیق به‌عنوان سیاست‌های کلان اقتصادی نداشته‌ایم و دولت‌ها با نگاه کاملا متضاد اقتصاد را تعریف و پیگیری کرده‌اند که همین باعث متزلزل شدن بیشتر بازار شده است و بدتر اینکه دیده‌ایم در دوره‌ای که اقتصاد رویه مثبت و دستاورد خوبی داشته و راه را درست رفته، با آمدن دولت بعد‌، به جای ادامه مسیر صحیح قبل‌، رویه‌ها تغییر و همه چیز از صفر شروع‌ می‌شود.

بی شک تحریم‌های اعمال شده خارجی به خصوص ازسوی آمریکا باعث وارد آمدن ضربات سختی بر پیکر اقتصاد آسیب‌پذیر ما شده و ما نتوانسته‌ایم راه‌های مقابله با سیاست‌های اقتصادی آمریکا را که در جهت فلج کردن اقتصاد ایران پی‌ریزی شده فراگیریم و خنثی کنیم.

ساختارهای ما دچار اشکال اساسی بوده و به نظر‌ می‌رسد اگر در چهل ساله اخیر زیر فشار تحریم هم نبودیم وضعیت اقتصادی کشور چندان مطلوب نبود و ایران گلستان نمی‌شد.

ایران امروز بیشتر از آنچه که بیرون از مرزهایش در معرض تهدید باشد، از داخل در معرض تهدیداتی است و تهدید بزرگتر از آمریکا برای ما تبعیض، بی عدالتی، افزایش فاصله طبقاتی، نبود شفافیت در هزینه‌ها و بودجه‌های دولت‌ها‌، اختلاس، بیکاری، رانت‌، عدم استفاده از ظرفیت نخبگان، دعواهای سیاسی و نبود منطق سیاسی و... است.

تنها راه برون‌رفت از وضع موجود همگرایی مسئولین کشور در غلبه بر مشکلات اقتصادی بدون در نظر گرفتن اختلافات سیاسی است، چرا که این موضوع مستقیما با سفره خانوار و معیشت مردم در ارتباط است. مردم مقاوم ما چهل سال است شرایط را درک کرده و با همه مشکلات اقتصادی و کم و کاستی‌ها کنار آمده‌اند و به آینده بهتر و بهبود وضعیت فردای خود چشم دوخته‌اند.

امید است مسئولین کشور با رجوع به وجدان خود قدر این مردم‌، فرصت‌ها و منابع غنی را که در کشور داریم به خوبی بدانند و در جهت بهتر شدن وضعیت موجود و کاهش فشارهای اقتصادی بر مردم تلاش کنند.