️ «وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا *

وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ

وَمَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ

إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ

قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيْءٍ قَدْرًا»

اگر تقوا بورزیم، هر زمان که در زندگی‌مان دچار سختی و تنگنا شدیم، خداوند راه خروجی را برای ما  آشکار می‌کند. آن‌گاه از جایی که گمان آن را هم نمی‌کردیم، رزق ما را می‌رساند؛ رزقی بی‌حساب!

(آیات ۲م و ۳ م سوره ی طلاق)

خداوند در تنگناها برای ما امری ایجاد کرده تا ما به بلوغ برسیم و بالغ شویم؛ اصلاً برای آن‌که امرِ خداوند به مرحله‌ی بلوغ برسد گریزی جز عبور از تنگه‌ها برای ما نیست.

سختی‌ها و دشواری‌های زندگی نیامدند تا ما را زمین بزنند؛ بلکه همه‌شان زمینه‌ی بلوغ امر خدا برای ما هستند. باید از این تنگناهای دشوار و این پیچ‌های تاریخی با تقوا و توکل گذر کنیم، تا خداوند امر خودش برای ما را به بلوغ برساند و ما بالغ بشویم.

.....

تابستان، تازیانه ی گرمای سوزانش را بر گُرده ی زمین فرودمی آورد. آفتابِ داغ و بادهای گرم_ تش باد_ امان ازهرجانداری گرفته است. هُرم گرما بیداد میکند و دستِ بر قضا؛ کم آبی و گاهی بی آبی بلایی آسمانی است که برجانِ جوامع انسانی همانند بختک سنگینی میکند.

از آذرماه ۹۶ تاکنون کارشناسان امور آب و هواشناسی، به میزان بسیار پائین نزولات آسمانی اشاره داشته و میزان کمبود بارشها را درمقایسه با سالهای قبل گوشزد نموده اند.

هشدارهای کارشناسان آب منطقه ای و پایشِ منابع آب بالادست سدها نیز در پائیز و زمستان گذشته، نشان از وضعیت بحرانی آب داشته است.

آنچه از مقدرات الهی حاصل میشود تقدیری است لا یتغیّر و پذیرش مشیّت الهی، شرط بندگی و مسلمانی است. اما خداوند منان به انسان قدرت تعقل و اندیشه عطا نموده است تا با آینده نگری و برنامه ریزی، بتواند منابع طبیعی پیرامونی اش را مدیریت نماید و به تَبَعِ آن به بهره برداری صحیح و اصولی از آن منابع برسد.

بی شک در تمام جوامع انسانی، چه جوامع صنعتی و شهرنشین و چه جوامع کشاورزی و دامداری، آب و خاک دو عنصر پایدار و از عوامل توسعه یافتگی و یاعقب ماندگی هستند که دست وعلم بشر در گسترش آنان نقشی نداشته، بلکه دخالت انسانها در تصرف و بهره وری از این دو عنصر باعث رشد و یا زوال جوامع انسانی خواهد شد.

در شهرستان گچساران ، به تَبعِ شرایط اقلیمی و متاثر از کاهش نزولات جوّی، جوامع مدنی در روزهای ماضی و روزهای آتی دچار بحران هایی شده و خواهد شد.

آنچه در گذشته رخ داد بر همگان واضح و مبرهن و آنچه که در انتظارمان می‌باشد نیز عیان و آشکار است.

عشایر شریف در تمام جغرافیای گچساران به دلیل کمبود بارش و از میان رفتن ذخایر زیرزمینی و چشمه‌ساران جاری که آب مورد نیاز احشامشان را تامین می‌کرد مجبور به کوچ زود هنگام به نقاط سردسیری شدند و کمبود آب و مرتفع نشدن نیازهایشان باعث خسارت به دامداران و نوسانِ قیمتِ بازار گوشت قرمز مصرفی در جوامع شهر نشین گردید.

در جوامع روستایی نیز به دلیل نشست سفره های زیرزمینی شاهد بروز مشکلاتی در زمینه‌ی تامین آب شرب و کشاورزی روستائیان بوده‌ایم. آنچه تاکنون رخ گشوده است علاوه بر بحران خشکسالی، بحران مدیریت بوده است. مدیران محترم آبفای روستایی، شهری و امورعشایری استان و شهرستانها، تاکنون نتوانسته‌اند در سطح متوسطی به این اقشار زحمتکش خدماتی ارائه نمایند.

آنچه در این مقال به اشاره بیان خواهم کرد، سخنی است با نماینده‌ی شهرستان گچساران که علاوه بر گوشزدها و مراجعات حضوری در خصوص آب شرب و کشاورزی منطقه ی نازمکان ، اینبار نیز به رسم یادآوری به ایشان معروض میدارم که:

جناب آقای تاجگردون، هنگامی که جنابعالی در حوالی آذرماه ۹۶ با انتشار عکسی از دشت امامزاده جعفر( ع) وزمینهای کشاورزی روستای سراب ننیز در صفحه ی مجازی خویش ابراز خوشحالی نمودید و نوشتید که: خوشحالم که دراین خشکسالی کشاورزان منطقه از نعمت آب بهره مندند و با آرامش زندگی میکنند و بعدها در چهارده خرداد۹۷ از چرزوی دیل و خطوط انتقال آب به باغات عکس و فیلم منتشر کردید و مدتی بعد به خاطر مردم باباکلان دستور انسداد آب منازل سه تن ازمدیران شهرستان را صادر کردید؛ جامعه به شما و عدالت شما و توجه شما امیدوار شد و ما رفتار و خوشحالی شما را تبعیض آمیز خواندیم و شما در سخنانی ما را به صبر دعوت کردید و ما هم همچنان بر صبر خویش پایدار ماندیم.

امروز بعد از گذشت بیست و سه روز از تابستان۹۷ ؛ و کمتر از پانزده روز مانده تا حضور و کلنگ زنی‌تان در روستای نازمکان در مرداد ۹۶؛ باید به استحضار شما و مردم شریف جامعه  برسانیم که شما نه تنها آب برای شُرب و آرامش برای روستائیان به ارمغان نیاوردید بلکه جنگ قدرت و سیاستتان را به قلب روستاها کشاندید.

شما «باز باران» سرودید ولی «باز بحران» آفریدید.

در حالی که روستاهای هجرت و سرتیره و نازمکان و امامزاده سیدجمال الدین (ع) و اسلام آباد در بالادست سد کوثر از نعمت آب شرب و کشاورزی محرومند و روستاهای شامبراکان و اسپر و آرو و دالون دیل در همجواری سد کوثر از تامین آب مورد نیاز برای آبیاری باغات خویش مورد بی مهری قرار گرفته اند و در آستانه ی نابودی قرار دارند، آنگاه جنابتان طرح آبیاری هزاران هکتاری در روستاهای لیشتر را کلنگ زنی مینمائید که منبع تغذیه ی آب این طرح از سد کوثر میباشد و زرهی برای رقابت با رقبا در لیشتر!!!

عمران و آبادانی مایه‌ی مباهات است ولی چند سوال در ذهن جامعه متبادر می‌شود که:

چگونه جنابتان از تامین هزینه‌ی سیصدمیلیون تومانی( آنچه جنابعالی در مسجددیل به نگارنده پاسخ دادید) خط انتقال آب از چاه تا اتصال به شبکه‌ی روستای نازمکان عاجز مانده اید ولی در تامین اعتبار دَه ها میلیاردی آبیاری دشت لیشتر و فعال کردن کد فراموش شده‌ی آن طرح ، مباهات و فخر فروشی می‌کنید؟

چگونه جنابتان در این موقعیت فرابحرانی ، مجوز برداشت میلیونها مترمکعب آب از سد کوثر را دریافت می‌کنید اما تمایلی برای صدور مجوز برداشت ده هزار متر مکعب آب از رودخانه‌ی نازمکان و یا سد کوثر برای آبیاری باغات شامبراکان ندارید؟

اصولا چه تفاوتی بین مزارع شالیزار نازمکان و باغات شامبراکان با اراضی دشت لیشتر و سایر نقاط شهرستان  قائلید؟

آیا در تقسیم منابع طبیعی و توجه به اشتغال و معیشت روستائیان نباید جنابتان با تصویب و حُسن نظارت بر اجرای قوانینِ مصوب ، زمینه ی عدالت در رشد و بهره وری از منابع آبی را برای همگان،  فراهم بیاورید؟

آیا هدف از کلنگ زنی در دشت لیشتر خدمت به اهالی بوده یا رقابت با رقبا و منتقدین خویش در لیشتر و دشت مور؟

اگر هدفتان خدمت بوده - که امیدواریم اینگونه باشد - چرا در سالهای وفور و فراوانی آب این طرح راکد را فعال نکردید تا اکنون مناطق لیشتر در عمران و آسایش باشند؟ چگونه این زمان که رقیبانی از لیشتر دارید با راه اندازی طرح آبیاری و تیترِ " جولان تاجگردون در زادگاه پاکدل" به آرامش می‌رسید؟

اگر هدفتان تلاش برای تضعیف رقبا در زادگاهشان می‌باشد آیا شایسته می‌نماید که با بی توجهی به مناطق مستعد بالادست، خاصه منطقه‌ی بویراحمدگرمسیر، منابع طبیعی و معیشت روستائیان را نیز وارد جنگ قدرتت نمائی؟؟؟

آقای تاجگردون: امیدواریم همانگونه که چرخش فواره های آب در دشت ها و مزارع دیگر نقاط، باعث شَعَفِ جنابتان می‌گردد، زمزمه‌ی سیالِ آب در شالیزارهای نازمکان و انارستانهای شامبراکان و اسپر نیز بر خرسندیتان بیفزاید.

امیدواریم همان گونه که به اراضی انجیرسیاه و مظفرآباد عنایت دارید به همان میزان نیز به تشنگی زمینهای نازمکان و دیل نیز اندیشه کنید.

امیدواریم به میزانی که دغدغه‌ی آب شرب باباکلان و تلخاب شیرین و گوهرگان ،خواب از چشمانتان ربوده است به همان اندازه در فکر رفع عطش از مردمان نازمکان نیز باشید.

امیدواریم تلاشتان در رفع عطش از باغستانهای چرزو و اسپر و  مِلَه اسپید، توشه ای باشد برای آخرتتان.

آقای تاجگردون:

باغستانهای دیل و آرو و انارستانهای شامبراکان و شالیزارهای نازمکان و مردم شریف آن خطه، تمام روزهای داغ و تَش بادهای جهنمی را تحمل میکنند و لب هایشان از عطش ناله میزند و کام شان از تشنگی شَروه میخوانداما صبورانه در انتظارِ تدبیرتان مانده اند. شکوفه های قرمز انار بر اثر بی آبی به انارهای کال و نارس بدل شده اند و زمین شالیزارها دهان باز کرده اند تا شاید ؛ تا شاید ؛ تصمیم گیری و تخصیص بودجه ی مناسب از سوی شما برای حل معضل بی آبی پایانی باشد بر کابوس هایشان.

تاشاید اقدامی جهادی از سوی شما و مدیران استانی وشهرستانی خط بطلانی باشد بر فرضیه ها و آنالیزهای سیاسی.

آقای تاجگردون: اینک این شما و این میدان عمل.. این شما واین انارستانهای تشنه، شالیزارهای منتظر و مردمانی که سالهاست عطش را نفس میکشند وزندگی میکنند..

آقای تاجگردون: امیدوارم که آه * درختِ سَوزِ بی زَبون* دامن مسولیت تان را نگیرد.

* نفرین درخت، بخشی از باورهای عامیانه ی مردمان زادگاه من است.

یعقوب درویشیان.. روستای نازمکان