بویراحمد برای توسعه به قلم نیاز دارد نه تفنگ / فرهنگ و اخلاق با چوب و چماق ساخته نمی شود استان کهگیلویه و بویراحمد، منطقه ای جغرافیایی است که تاریخ چند هزار ساله فرهنگ هنر و تمدن ایرانی را در خود جای داده است . از بلاد شاپور گرفته تا تنگ سولک بهمئی و قلعه سلیمان گچساران و پل های تاریخی تا تل خسرو و سی سخت یادگار مردان سخت. در هر نقطه ای از ا ین استان که پا بگذاری و یا بروی نقشه جغرافیایی آن دست بگذارید نمادهای فرهنگ و تمدن به چشم می خورد و همین امر باعث شده است تا جاذبه های فرهنگی و تاریخی یکی از پتانسیل های این استان برای توسعه گردشگری و توریسم مطرح گردد و مردمانی که در این خطه از ایران اسلامی زندگی می کنند به مردمانی با فرهنگ شناخته شوند و خود را میراث دار فرهنگی می دانند که توسعه و تمدن و پیشرفت را در سایه مردانگی کسب کرده اند. زمانی اقتضای محیط و زمان می طلبید که این توسعه و تمدن را با شلیک گلوله های برنو و شیهه اسب ها در سایه مردانگی به دست بیاورند و امروزه اقتضای زمانه طلب می کند تا با در دست گرفتن قلم و پرداختن به تحلیل های منطقی و علمی فرهنگی برخواسته از دانش و تجربه به دنبال توسعه و پیشرفت باشند. درد مزمن توسعه نیافتگی و زخم کهنه محرومیت بر پیکره این استان سالهاست که بر جای مانده و دیگر بوی مشمئز کننده تعفن آن همه را دلگیر کرده است.

نیک می دانید که یکی از مهمترین علل و عوامل توسعه نیافتگی این استان قربانی کردن منافع عمومی به پای منافع حزبی و شخصی است که سالهاست که بر گلوی توسعه این استان چنگ انداخته و امروزه نیز مشاهده می شود که عده ای هنوز برای به دست آوردن منافع شخصی خود دست از هیچ بد اخلاقی بر نمی دارند و درصدند تا با سوءاستفاده از حساسیت های قومی و قبیله ای، خود را به عنوان تئوری پرداز سیاسی معرفی و در مسیر توسعه استان سنگ اندازی نمایند. کیست که نداند طایفه گرایی و گروه گرایی در زمان کدام استاندار به اوج خود رسیده است ؟ چشمهایمان را باز کنیم و به اطراف خوب نگاه کنیم. به ادارات سری بزنیم و لیست مدیران منصوب استاندار بومی قبل را بررسی کنید تا به عینه مشاهده شود که در کجای پازل طایفه گرایی قرار داریم . کدام منافع به خطر افتاده است که قانون گرایی و مطالبه گری استاندار از مدیران را به عنوان «بازی با روحیه غیرت و تعصب مردم بویراحمد» قلمداد می کنید و « سرنوشت خطرناک» را برای آن ترسیم می نمایید . در قاموس کدام غیرت و مردانگی نوشته شده است که اگر عده ای به نامزد پیروز انتخابات اعم از مجلس و ریاست جمهوری رای نداده اند دیگر حق حیات ندارند و مدیریت ارشد استان باید نسبت به آنها بی تفاوت باشد. شما که خود را دکتری حقوق و مدرس دانشگاه معرفی کرده اید در کدام ماده قانونی نوشته شده است که مردم با هم برابر نیستند. مگر نه این است که حقوقدانان باید طرفدار پر و پا قرص قانون و برابری مردم در برابر هم باشند مگر نه این است که تضارب اندیشه در هر جامعه ای لازم است حال پایداری باشد یا تدبیر و امید چه فرقی می کند. مگر نه این است که دین ما نیز همه را دعوت می کند به اینکه « به آنچه که گفته می شود نگاه کنید نه آن که می گوید». پس چه شده است که اینگونه قصد دارید تا خط کشی های کاذب را در جامعه رواج دهید و حساسیت های قومی و قبیله ای و سیاسی را برانگیزید.

آری گفته اید که « با خودزنی های مکرر فرزندان خود را به مسلخ قربان گاه میکشانیم… » واقعیتی است دردناک. اما آقای دکتر نگه داشتن حرمت افراد در همان قانونی که به قول خودتان خوانده اید و در کلاس درستان عنوان می کنید در کجای جدول داشته های شما قرار دارد. آیا متهم کردن و معرفی مدیران که اکثرا از فرزندان همین استان هستند به « سست عنصری و خوف از دست دادن مقام صندلی و میز » خود زنی نیست . آیا به کار بردن اصطلاح « اجیر» شدن و « مزدور بدبخت» برای صاحبان رسانه و روابط عمومی ها که از فرزندان همین استان هستند خودزنی نیست . حال که خودتان به نوشته های خودتان نیز باور نداشته اید و خودزنی را شروع کرده اید بدانید که کسانی را که با عناوین « سست عنصر » و ترسو ، « مزدور و بدبخت» ازشان یاد کرده اید همان مردان شجاع کهگیلویه و بویراحمدی هستند که از قضای روزگار خودتان « خیلی به حساب نمی آورید». اما آقای دکتر، باید بدانید که استان کهگیلویه و بویراحمد تشنه تغییر و تحول است و این تغییر و تحول سرآغاز توسعه ای است که بدون وحدت همه گروهها و انسان های آزاداندیش میسر نخواهد شد، حال پایداری باشد یا تدبیر و امید.

هر چند ناگفته ها زیاد است اما واقعیت های دیگر، هنوز ناگفته مانده است. مردم این استان از چنان فهم و شعور بالا در کنار حجب و حیایی به ارث رسیده از پدرانشان برخوردار هستند که سیاست های منفعت طلبانه، تبعیض جویانه و شخصیت شکنانه را رد کرده اند و به این باور رسیده اند که فرهنگ و اخلاق با چوب و چماق و یک سونگری و دگم اندیشی ساخته نمی شود . اگر روزی مردان این سرزمین راه بر تیمور بسته اند و یا لشکر محمود را شکست داده اند اما امروز از چنان فرهنگ و دانشی برخوردار هستند که صدها لشکر تیمور و محمود توان رقابت با آنها را نخواهد داشت و با علم و منطق در کنار اخلاق و سیاست مطالبه گری خواهند کرد.

مطلب مرتبط: وقتی استاندار نمی‌داند!