این روزها در مخالفت و یا موافقت با استاندار، نظراتی عنوان می شود و بنظر می رسد اصل ماجرا خطایی باشد و یا فراموش شده باشد.

اصلاحطلبان به جای توسل به گعده بازی و آماده کردن فضایی برای تاخت و تاز کسانی که اعتقادی به اصلاحات ندارند و مترصد بازشدن شکافی هستند تا رخنه کرده و برنامه ریزی های طراحی شده دیگران را اجرایی نمایند و از این طریق بدبینی در میان اصلاحطلبان را دامن زنند، خودشان منادی رو کردن برنامه مشخص باشند و از مرز سهم خواهی و فزون خواهی عبور کنند تا بتوانند تغییر در نگرشها پدید آورند.

اینکه چند حلقه رفاقتی مدعایی را مطرح کنند و به نام اصلاحات ترویج نمایند از همان ابتدا شکست خورده است. اگر کسی بدنبال سهم از دولت است و چون به آن نمی رسد منتقد می شود؛ در کژ راهه ای گام نهاده است که هر چه جلوتر رود تاریکتر می شود و اگر سهم و مزدی و پستی هم تصاحب کند یکسر به فنا رو آورده است.

چند نفر را می شود پست داد و راضی کرد! دیگرانی که به آرزوی خود! یعنی پست! نمی رسند آیا سکوت می کنند؟

قرار بر سهم بردن نبود، قرار بر یاری دادن و حمایت بود، قرار بر تعامل بود تا آن دیگری ها نیایند، استاندار و یا هر مسئول دیگر ضمن اینکه در دایره دولت و بر اساس مناسبات دولتی و مجلسی و با گوشه چشم امنیتی ها روبروست، باید سیاستهای کلان کشور و منافع ملی را هم در نظر آورد، چه کسی گفته که اصولگرایان همه از دم خطاکارند؟ و مگر در عالم سیاست مطلق انگاری داریم؟ از اصولیون هم بودند که به این دولت رای دادند اما چرا فقط اصلاحطلبان مدعی می شوند؟

آنکه از استاندار حمایت می کند و آنکه بر او می تازد فراموش کرده اند عهد الست اصلاحات را؛ استاندار و زیر مجموعه مسلماً خطاهایی دارند ولی نباید فراموش کرد استانداری زیر مجموعه وزارت کشوری است که وزیرش مورد انتقاد اصلاحطلبان است و از بزرگترین انتقادها به آقای روحانی معرفی همین وزیر کشور است، سرچشمه گل آلود است و در این استان محروم می خواهیم آبی گوارا بنوشیم؟ ای عجب.

نمایندگان مجلس که شده اند کارفرما و استاندار مجری طرحها و از ما بهتران هم ناظر کار و آیا باید انتظار از این حلقه در هم تنیده باهم بخور بخور داشت؟ عده ای اصل قضیه را رها کرده اند و از سربازی انتظار معجزه دارند.

استاندار اگر هم بخواهد نمی تواند بیش از این جولان دهد. استاندار مدعی است که اصلاحطلبان در مسند هستند و افرادی را هم در آن جلسه ای که به شب شعر بیشتر شبیه بود و به ناگاه لیست مشاغل! از جیب برخی بیرون آمد که این سی چهل نفر را به کار دعوت کنید! او هم بصراحت اعلام کرد از «اصلاحطلبان در مسند هستند»، دوستان اگر این عده را اصلاحطلب نمی دانید به مردم معرفی اشان کنید.

این گعده بازی و دور باطل که هر دوره در این استان شاهد آن هستیم و بر مدار سهم من چه شد؟ می چرخد ویرانگر است و در ختم هر چه زودتر آن بکوشیم تا تفرق و تجزیه بیش از این نصیب نگردد.

بجای این همه انتقاد و در برخی موارد بداخلاقی های شکننده تلاشی برای اندیشه ورزی کنیم، به جوانان بیکار میدان دهیم و زمینه حضور آنها را فراهم آوریم، بپذیریم جهانی دیگر است امروز، و نسل دیروز هر چه تلاش کند نمی تواند فکر و احساس جوان کنونی را بخوبی دریافت و ادراک نماید، بگذارید خود آنها از طرف خودشان سخن بگویند، شاید خطاهای پیران را نکنند و این قافله را به سرمنزل مقصود رسانند.