می‌گویند مردم ایران حافظه تاریخی ندارند و از همین‌روست که برخی اشتباهات را چندبار تکرار می‌کنند و گویی اشتباه قبلی در حافظه‌شان ذخیره نشده است، برای درس گرفتن و به کار بستن. این روزها که موضوع نهی محمود احمدی‌نژاد از نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده مطرح شده، برخی از مخالفان این رئیس جمهور جنجالی، با ابراز خوشحالی آن را «پایان احمدی‌نژاد» و مقدمه‌ای برای فراموشی نهایی او، خوانده‌اند.اما به عقیده نگارنده، محمود احمدی‌نژاد نباید فراموش شود. او به مثابه درسی برای آموختن از رفتار و گفتار و عملکردش، باید فراروی جامعه ایرانی باشد و هرروز و هر لحظه دیده شود.به چند دلیل:

1 – احمدی‌نژاد نباید فراموش شود، تا همگان بدانند که نمی‌توان بدون آگاهی از سازوکار اداره کشور و آداب سیاست، بر راس کشور بزرگی چون ایران نشست. در این مسیر نباید فراموش شود که جناح اصول‌گرا با برآوردن ناگهانی و غیرطبیعی فردی که نه سابقه سیاست‌ورزی داشت و نه دانش مدیریت کلان کشور و تنها به صرف قدرت تخریب‌ و روحیه تهاجمی او برای از میدان به در بردن رقیب اصلاح‌طلب، و مهم‌تر از همه بدون پذیرش این خطای بزرگ وانکار سهم خود در این وضعیت پیش‌ آمده برای کشور، در این اتفاق شریک است؛ البته نه از باب آن که مجازات شود، بلکه از این‌رو که این جناح تاثیرگذار بر سرنوشت مردم ایران، این توهم را تکرار نکند.

2- احمدی‌نژاد باید به مثابه یک درس، در ذهن ایرانیان باقی بماند؛ تا همگان بدانند که میان ادعاهای دهن‌پرکن – که گاه با تبلیغات رسانه‌های رسمی کشور به آمال و آرزوهای نیمی از مردم جهان تبدیل می‌شد – با واقعیت‌های جامعه فاصله بسیار است. نباید فراموش کنیم که میان پاک‌دستی مورد ادعای احمدی‌نژاد و فسادهای بنیان‌برانداز، معاونان محکوم به اختلاس و منافع برباد رفته ملی، نه تنها فاصله، که شکاف عمیقی وجود دارد و با هیچ توجیهی پر نمی‌شود.

3- احمدی‌نژاد نباید فراموش شود؛ تا مردم ایران فراموش نکنند که با شعار فقط می‌توان یک جلسه سخنرانی یک‌ساعته را اداره کرد، نه یک کشور بزرگ را، با پیشینه پرافتخار و به مدت هشت سال؛ که خود عمری از یک نسل است.

4- نباید فراموش کنیم که به مدت هشت سال، یک نفر بر راس کشور نشسته بود که «گفت‌وگو» را یکسره به گوشه‌ای افکند و با زبان جدال و شعار با جهانیان سخن می‌گفت و گاه مهم‌ترین مسائل بین‌المللی کشور را که باید پشت میز مذاکره عنوان می‌کرد، در سخنرانی در جمع دانش‌آموزان فلان منطقه دورافتاده کشور، مطرح و البته از پیش، خود را برنده این جدال اعلام می‌کرد. پس نباید فراموش کنیم که از همین رهگذر، پرونده ایران به شورای امنیت سازمان ملل رفت و تحریم‌هایی که او کاغذپاره می‌خواند را، بر سر مردم ایران آوار کرد.

5- نباید دکتر محمود احمدی‌نژاد فراموش شود تا هرکس که قصد ریاست برمردم ایران را دارد، فراموش نکند که شان و جایگاه ملت ایران در تاریخ، شخصیتی را می‌طلبد که با این جایگاه تناسب داشته باشد. نماینده ادب ملت ایران باشد. چیزی از فردوسی و حافظ و مولوی و سعدی را با خود داشته باشد، و رنگی از رازی و فارابی وابن سینا.

***

بسیار می‌توان دلیل آورد که فراموشی محمود احمدی‌نژاد می‌تواند فاجعه را تکرار کند. خراش‌هایی که در این‌باره بر صورت ایران وارد شد، در صورت تکرار به زخم‌هایی بدل خواهد شد که صورتی دیگرگونه از«ایران» به جهانیان نشان خواهد داد.

* سرمقاله روزنامه همدلی.شنبه 10 مهرماه 95